niezwykła roślina kentrantus ma średnią wysokość i spektakularne kwiatostany. Jest dość szeroko stosowany w projektowaniu krajobrazu, a także często jest używany do tworzenia klombów. Kentrantus jest częścią podrodziny Walerianów, dlatego ludzie często nazywają go"czerwoną walerianą". Ale w przeciwieństwie do zwykłej waleriany roślina ta nie należy do leczniczych. Taki kwiat pochodzi z Morza Śródziemnego, w związku z tym do normalnego wzrostu potrzebuje piaszczystej lekkiej gleby, a także dużej ilości światła i ciepła.
treść
funkcje kentrantus
Kentrantus to roślina wieloletnia, której system korzeniowy jest powierzchowny i dość krótki. Jego rozgałęzione pędy są bardzo trwałe. Zewnętrznie nie wygląda bardziej jak roślina zielna, ale krzew.
Średnia wielkość takiego kwiatu: średnica wynosi około 0,6 m, a wysokość około 0,9 m.wszystkie łodygi od podstawy do samej góry są pokryte ciemnozielonymi liśćmi i niebieskimi kolorami. Górne płytki liściowe są siedzące, a dolne są przymocowane do łodygi za pomocą krótkiego ogonka.
podczas kwitnienia na szczycie każdego pędu powstaje rozgałęziona, półpostaciowa szypułka, która składa się z wielu małych kwiatów. Mogą być malowane w różnych odcieniach czerwieni, dlatego taki kwiat jest również nazywany kentrantus red. Ponadto w ogrodnictwie stosuje się tylko ten rodzaj kentrantusa.
w ciągu jednego sezonu taka roślina kwitnie dwa razy. Jednocześnie jego kwiatostany mają ostry, ale przyjemny zapach. Po raz pierwszy krzewy kwitną w czerwcu–lipcu, a ponowne kwitnienie następuje w sierpniu ― wrześniu. Ponieważ krzewy kwitną dwa razy, ich nasiona dojrzewają tyle samo razy w ciągu jednego sezonu. Swobodnie wylewają się z strąków nasiennych, co powoduje systematyczny samosiew kentrantusa.
sadzenie i pielęgnacja w otwartym terenie
wybór miejsca
Kentrantus preferuje słoneczne miejsca, które mają niezawodną ochronę przed podmuchami wiatru. Często tworzą krawężniki, obszary przydomowe, ogrody skalne lub mury kamienne.
dobrze rośnie w pożywnej glebie z domieszką wapna, która łatwo przepuszcza wodę i powietrze. Nie zapomnij zrobić dobrej warstwy drenażowej na dnie otworu do sadzenia, co pomoże uniknąć gnicia systemu korzeniowego. Jeśli gleba na stronie jest wyczerpana, krzewy będą potrzebować regularnego górnego opatrunku, który odbywa się 1 raz na 30 dni. Podczas aktywnego wzrostu liści stosuje się nawozy azotowe, a gdy krzew zakwitnie, wówczas bezazotowy. Od drugiej połowy okresu letniego nawozy zawierające potas i fosfor zaczynają być wprowadzane do gleby.
podlewanie
podlewaj Krzaki tylko podczas długiego okresu suchego, ponieważ reagują negatywnie na obfitość wilgoci. Stagnacja płynu w glebie może powodować pojawienie się plam na liściach. W takim przypadku zaleca się jak najszybsze odcięcie wszystkich dotkniętych liści.
przycinanie
ponieważ kentrantus łatwo rozmnaża się przez samosiew, a jego krzewy szybko rosną, potrzebują obowiązkowego systematycznego przycinania, a także nie zapomnij przerzedzić młodych sadzonek. Jeśli tego nie zrobisz, po zaledwie 1 lub 2 latach roślina zacznie aktywnie przejmować obszary, które nie są dla niej przeznaczone.
Kwitnienie
po zakończeniu pierwszego kwitnienia łodygi kwiatowe należy usunąć, jednocześnie odcinając je do pierwszej pary płytek liściowych. Wkrótce pojawią się młode pąki. W drugiej połowie okresu jesiennego pędy są całkowicie usuwane.
zimowisko
jeśli zimy w Twoim regionie nie są zbyt mroźne i śnieżne, jesienią wypełnij obszar po wycięciu łodyg grubą warstwą ściółki (torf lub latające liście). A w przypadku, gdy zimy są mało śnieżne i mroźne, konieczne będzie zainstalowanie schronienia ramowego. Zamiast tego można użyć szmatki, polietylenu, agrofibry (specjalnego włókniny pokrywającej), gałęzi itp.
metody rozmnażania
uprawa z nasion
najczęściej kentrantus rozmnaża się w sposób nasienny. Siew nasion w otwartym terenie odbywa się w maju lub we wrześniu. Podczas siewu kentrantusa jesienią obszar powinien być pokryty warstwą krążących płytek liściowych.
wysiew nasion do sadzonek odbywa się w marcu. Wysiewa się je w małych doniczkach, a nasiona nie posypują niczego na wierzchu. Aby sadzonki były przyjazne, uprawy są usuwane w dobrze oświetlonym miejscu, a temperatura powinna być pokojowa. Gdy roślina osiągnie około 50 mm długości, należy je przerzedzić, podczas gdy tylko najpotężniejsza sadzonka powinna pozostać w doniczce. Wyhodowane sadzonki sadzi się w ogrodzie w drugiej połowie maja, a odległość między krzakami powinna wynosić około 0,4–0,45 m.
sadzonki
do rozmnażania kentrantusa stosuje się również metodę sadzonek. Zbiór sadzonek odbywa się od lipca do sierpnia. Aby to zrobić, pokrój potężne gałęzie, które sadzi się w doniczce wypełnionej pożywną glebą do ukorzenienia. Konieczne jest zakopanie segmentów w mieszance gleby o około 10 centymetrów. Kiedy dają korzenie, sadzi się je w stałym miejscu w ogrodzie.
podział krzewu
aby to zrobić, w lipcu–sierpniu przesadzaj zarośnięte krzewy. Po usunięciu rośliny z gleby dzieli się ją na kilka części. Delenki sadzi się natychmiast w stałym miejscu.
Kentrantus rośnie stosunkowo szybko i traci swoje właściwości dekoracyjne. W związku z tym doświadczeni ogrodnicy zalecają wymianę starych krzewów na nowe średnio 1 raz na 3 lub 4 lata. Jeśli tego nie zrobisz, kwitnienie roślin będzie coraz rzadsze, a niektóre gałęzie zaczną się obnażać i zdrewnieć u podstawy. Ale nie powinieneś się bać, ponieważ kentrantus dość łatwo rozmnaża się w dowolny z powyższych sposobów.
rodzaje kentrantus ze zdjęciami i nazwami
podczas prac hodowlanych powstało kilka odmian kentrantusa. Dzięki temu ogrodnicy mieli okazję wybrać te odmiany kentrantus, które najbardziej lubią. Ponadto, w razie potrzeby, w jednym kwietniku można wyhodować kilka odmian jednocześnie.
najlepsze odmiany:
Ruber (czerwony)
krzew może osiągnąć wysokość metra, a jego średnia średnica wynosi około 0,6 m.łodygi są ozdobione bujnymi liśćmi, istnieje również wiele młodych pędów. Kształt dużych kwiatostanów może być piramidalny lub zaokrąglony, są pomalowane szkarłatnym odcieniem. Również wśród podgatunków można spotkać rośliny o różowych, białych lub fioletowych kwiatostanach.
wąskolistny
ta odmiana jest nieco mniej popularna niż Ruber. Te 2 odmiany różnią się kształtem blaszek liściowych, a każda z nich ma zaostrzenie na górze. Nowicjusze w ogrodnictwie często uważają te 2 rośliny za dokładnie takie same i nie potrafią ich odróżnić.
Długokwiatowy
długie łodygi silnie rosnącej rośliny są ozdobione bujnymi niebieskawymi liśćmi, na których powierzchni znajduje się białawy odcień. Wierzchołek lancetowatych i owalnych blaszek liściowych jest tępy. W przeciwieństwie do innych odmian roślina ta ma większe kwiaty. Wysokość szypułki wynosi około 20 centymetrów,a wielkość każdego kwiatu wynosi około 1,5 centymetra. Kwiatostany są pomalowane na Ciemnofioletowy odcień.
Walerianoid
ta odmiana różni się od reszty swoimi małymi rozmiarami. Wysokość krzewu może wynosić od 0,1 do 0,3 m. kwiaty mogą być pomalowane na popielato-czerwony lub różowy. Kwitnienie tej odmiany jest wczesne: zaczyna się w kwietniu, a kończy w ostatnich dniach czerwca.
malinowy dzwonek
taka odmiana pojawiła się stosunkowo niedawno, ale już udało jej się zdobyć miłość ogrodników. Jego duże kwiatostany składają się z dużych malinowych kwiatów o średnicy dochodzącej do około 10 mm kwiatostany mają kształt piramidy. Rozgałęziony krzew pokrywa gęste, niebieskawe liście. Maksymalna wysokość rośliny może osiągnąć około 0,8 m.
