roślina ratibida (Ratibida) zwana także lepahis, należy do rodziny astrowatych (astrowatych). Przedstawiciele tego rodzaju są popularnie nazywani "jeżówkami preriowymi". Najczęściej ogrodnicy uprawiają tylko gatunek ratybid kolumnowy "meksykański kapelusz "lub"sombrero". Taka roślina pochodzi z Ameryki Środkowej i Północnej. Uprawiano go od początku XIX wieku.
treść
cechy ratybidu
Rodzaj ratibide jest reprezentowany przez rośliny jednoroczne i byliny. Na powierzchni nadziemnej części krzewu występuje pokwitanie. Rozgałęzione, wyprostowane pędy liściaste mają szorstką powierzchnię,a ich wysokość może wynosić od 0,3 do 1,2 metra. System korzeniowy takiej rośliny jest rozgałęziony. Długość głęboko podzielonych płyt liściowych wynosi 3-15 centymetrów, są one pomalowane na zielonkawo-szary kolor. Kwiatostany-kosze takiej rośliny wyglądają podobnie do kwiatów rudbekii. Ich środek w kształcie stożka, który składa się z rurkowych kwiatów, osiąga około 10 mm średnicy, wystaje w górę o 20-30 mm, a od jego ciemnej stopy zwisają promienne kwiaty trzciny o długości do 30 mm. kwiaty trzciny mogą być pomalowane na brązowo-czerwony, żółty, brązowy, brązowy z fioletowymi obramowaniami i czerwony z żółtą obwódką. Otwarcie środkowych kwiatów następuje stopniowo od dołu do góry, a po zaledwie pół miesiąca wysokość stożka może osiągnąć 40-50 mm. owoc jest skrzydlatym nasionem, którego długość wynosi około 0,4 cm.
uprawa z nasion
rozmnażaj ratibid przez nasiona i rób to zarówno przez sadzonki, jak i metodą bezsiarkową. Wysiew nasion na otwartej glebie można przeprowadzić późną jesienią lub wczesną wiosną, kiedy ziemia nie została jeszcze całkowicie rozmrożona. Jeśli siew odbywa się jesienią, materiał siewny nie potrzebuje przygotowania przedsiewnego. Po prostu w przygotowanym obszarze wykonuje się niezbyt głębokie bruzdy, a następnie równomiernie rozprowadza się w nich nasiona, należy je przykryć warstwą piasku i rzucić świerkowymi gałęziami. Podczas siewu wiosną materiał siewny będzie wymagał obowiązkowego wstępnego rozwarstwienia na zimno. Aby to zrobić, umieszcza się go na 4 tygodnie w miejscu, w którym Temperatura powietrza utrzymuje się w granicach 0-5 stopni.
jednak najbardziej popularna wśród ogrodników jest metoda rozmnażania sadzonek ratybidów. Nasiona wysiewa się na sadzonki zimą, a raczej w połowie lutego. Do siewu należy wybrać kubki torfowe, ponieważ sadzonki reagują wyjątkowo negatywnie zarówno na zbieranie, jak i przesadzanie. Do napełniania kubków stosuje się zwilżoną i lekką mieszankę gleby, która obejmuje gruboziarnisty piasek, darń i torf (1:1:1). Nasiona nie muszą być pogłębiane, są po prostu wciskane w powierzchnię mieszaniny gruntów, a pojemnik jest przykryty szkłem (folią) na górze. Uprawy są następnie przenoszone do dobrze oświetlonego miejsca, w którym zawsze jest ciepło. Pierwsze sadzonki powinny pojawić się po około pół miesiąca, po czym schronienie jest usuwane, a rośliny otrzymują dużą ilość jasnego światła słonecznego, które musi być rozproszone.
sadzenie i pielęgnacja ratibida w ogrodzie
funkcje opieki
sadzenie wyhodowanych i wzmocnionych sadzonek ratibida na otwartej glebie odbywa się po tym, jak zagrożenie powracającymi wiosennymi przymrozkami pozostanie w tyle. Jednak gdy do przeszczepu pozostanie 15 dni, sadzonki muszą zacząć twardnieć. Aby to zrobić, są one przenoszone codziennie na świeże powietrze (taras, balkon lub ogród), czas trwania takiej procedury należy stopniowo zwiększać, zaczynając od kilku godzin, a do stwardnienia należy wybrać miejsce, które będzie miało niezawodną ochronę przed przeciągami i opadami deszczu.
obszar odpowiedni do uprawy takich kwiatów powinien być dobrze oświetlony lub lekko zacieniony. A gleba powinna dobrze przepuszczać wodę i powietrze, a najlepiej, jeśli jest to glina lub Gliniasta ziemia. Ratybid charakteryzuje się dobrą odpornością na lekko kwaśną, lekko zasadową lub lekko zasoloną glebę. Przed siewem należy przygotować teren, w tym celu przeprowadza się jego kopanie, podczas którego do ziemi dodaje się 1 łyżkę.popiół drzewny i 10 litrów kompostu na 1 metr kwadratowy.
do sadzenia sadzonek zaleca się wybór pochmurnego dnia lub wieczorem. Między dołami do lądowania należy zachować odległość co najmniej 25 centymetrów. Konieczne jest sadzenie krzewów wraz z glinianą bryłą, a jeśli rośnie w kubku torfowym, sadzenie odbywa się wraz z nim.
w pierwszym roku wzrostu krzewy kwitną niezwykle rzadko, może się to zdarzyć tylko w bardzo gorące lato tuż przed jesienią. Z reguły wielu ogrodników uprawia taki kwiat jako roczny, ale można go uprawiać na otwartym terenie przez 3 lata. Na początku wiosny krzewy są usuwane z gleby, po czym są dzielone na części. Delenki sadzi się w osobnych dołach w nowym miejscu. Jeśli przeszczep nie zostanie przeprowadzony, wówczas na początku sezonu wegetacyjnego pędy krzewów staną się zdrewniałe.
Jak podlewać i nawozić
uprawa ratibidu na działce ogrodowej jest dość prosta, a ponadto doskonale rozmnaża się przez samosiew. Aby wykluczyć możliwość niekontrolowanej reprodukcji takiej kultury, konieczne jest terminowe odcięcie kwiatostanów, które zaczęły więdnąć.
takie kwiaty potrzebują podlewania tylko podczas długotrwałej suszy, do tego używają wody, która jest dobrze osadzona i rozgrzana na słońcu. Jeśli latem systematycznie pada deszcz, dodatkowe podlewanie ratibide nie jest konieczne. Kiedy krzewy są podlewane lub pada deszcz, powierzchnia gleby na miejscu musi zostać poluzowana, w tym samym czasie należy usunąć całą trawę chwastów.
taka roślina nie potrzebuje dodatkowego opatrunku, jeśli jest uprawiana w pożywnej glebie, faktem jest, że ma kłącze rdzenia, które może pobierać składniki odżywcze z głębokich warstw gleby. Jeśli ziemia zawiera wiele składników odżywczych, spowoduje to aktywny wzrost zielonej masy, co będzie miało bardzo negatywny wpływ na kwitnienie.
choroby i szkodniki
taki kwiat charakteryzuje się bardzo wysoką odpornością na szkodliwe owady, a także bardzo rzadko wpływa na różne choroby. W niektórych przypadkach podczas przedłużających się deszczy krzewy mogą gnić, w tym przypadku zaleca się wykopanie dotkniętych roślin, a ziemię, na której były uprawiane, traktuje się roztworem środka grzybobójczego. Również w niektórych przypadkach na powierzchni nadziemnej części takiej rośliny tworzy się biaława powłoka, co wskazuje na jej uszkodzenie przez mączniaka prawdziwego. Chore krzewy są traktowane roztworem sody lub fungicydem zawierającym siarkę, są sprzedawane w specjalnym sklepie. Jeśli krzewy są bardzo dotknięte, lepiej je usunąć z gleby i zniszczyć.
główne gatunki i odmiany
Ratibida kolumnowa (ratibida columnifera)
oprócz ratibidy wydłużonej lub Kolumnowej (ratibida columnifera), która została szczegółowo opisana powyżej, inny gatunek jest uprawiany przez ogrodników.
Ratibida pierzasta (ratibida pinnata = Rudbeckia pinnata)
ta bylina pochodzi z Ameryki Północnej. Wypukły środek ciemnobrązowego odcienia składa się z rurkowych kwiatów, a wokół niego znajdują się kwiaty trzciny o bogatym żółtym kolorze. Podczas otwierania dysk jest zielonkawo-szary, ale stopniowo staje się brązowawo-czarny. Krzewy osiągają wysokość 1,2-1,5 metra. Pędy są owłosione i sztywne, a pierzaste płytki liściowe składają się z 3-7 ząbkowanych segmentów w kształcie włóczni. Gatunek ten jest bezpretensjonalny i odporny na mróz, suszę, choroby i szkodliwe owady.
wydłużony ratybid ma dość popularne odmiany i odmiany:
- Pulcherrima - kolor płatków to wino czerwone, mają żółte obramowanie;
- Yellow Cheyenne - kwiaty trzciny o bogatym żółtym kolorze;
- Red Midnight - kwiaty krawędziowe o ciemnoczerwonym odcieniu.
