roślina zielna Incarvillea (Incarvillea)jest członkiem rodziny Bignoni. Według The Plant List rodzaj ten łączy 17 gatunków. Nazwa naukowa tej rośliny została nadana na cześć Pierre ' a Nicolasa d&8217;Incarville w Chinach, który zebrał dużą kolekcję roślin, w której są również przedstawiciele tego rodzaju. W dzikich warunkach tę roślinę zielną można spotkać w Azji Środkowej i Wschodniej oraz w Himalajach. Z reguły odmiany kulturowe tego rodzaju nazywane są gloksyniami ogrodowymi.
treść
funkcje Incarvillea
roślina zielna Incarvillea może być jednoroczna, dwuletnia lub wieloletnia. Wysokość krzewu może osiągnąć 200 cm korzenie są bulwiaste lub drzewne. Wyprostowane łodygi są proste i rozgałęzione. Zebrane w rozetę podstawową lub naprzemiennie rozmieszczone płytki liściowe są nieparowo-palcowe z drobno ząbkowaną krawędzią. Pięciodzielne kwiaty z rurkową koroną i dzwonkowatym kubkiem są zbierane w końcowych kwiatostanach w kształcie paniki lub racemose. Kwiaty są pomalowane na czerwono, żółto lub różowo. Owoc jest dwudzielnym wielokątnym pudełkiem, w którym znajdują się skrzydlate Owłosione nasiona.
sadzenie Incarvillea w otwartym terenie
o której godzinie sadzić
uprawa incarvilla na działce ogrodowej jest dość prosta. Uprawiaj taką kulturę poprzez sadzonki. Siew nasion odbywa się w marcu. Należy zauważyć, że nasiona takiej rośliny mają stosunkowo wysokie kiełkowanie. W mieszance gleby nasiona należy zakopać o 10 mm, a następnie przykryć je warstwą wstępnie kalcynowanego i zdążonego do ostygnięcia piasku rzecznego. Uprawy należy podlewać i usuwać w ciepłym miejscu (od 18 do 20 stopni). Pierwsze sadzonki powinny pojawić się po około 7 dniach. Nurkowanie takich roślin jest niezwykle niepożądane, ponieważ bardzo trudno tolerują tę procedurę. W związku z tym zaleca się stosowanie doniczek torfowych do siewu nasion i uprawy sadzonek. Sadzenie sadzonek na otwartej glebie odbywa się w ostatnich dniach kwietnia i sadzi się je bezpośrednio w tych doniczkach. Jeśli sadzonki są uprawiane we wspólnym pojemniku, to po tym, jak pierwsza para prawdziwych płyt liściowych zacznie formować się w roślinach, należy je podzielić na pojedyncze kubki.
jeśli zamierzasz uprawiać incarvilleę wieloletnią lub dwuletnią, w tym przypadku wysiew nasion można wykonać bezpośrednio na otwartej glebie i można to zrobić w kwietniu–lipcu. Optymalna temperatura dla pojawienia się sadzonek wynosi około 15 stopni, w tym przypadku pojawią się za około 15 dni. Należy jednak pamiętać, że tak uprawiana roślina zacznie kwitnąć dopiero w przyszłym roku.
zasady sadzenia
do uprawy takiego kwiatu zaleca się wybranie miejsca położonego na wzgórzu (zbocza lub wzgórza), ponieważ reaguje on wyjątkowo negatywnie na stagnację płynu w systemie korzeniowym. Jeśli sadzenie odbywa się w zbyt gęstej glebie, eksperci zalecają wykonanie dobrej warstwy drenażowej podczas tworzenia ogrodu kwiatowego, do tego można użyć gruboziarnistego piasku, połamanej cegły lub żwiru. W przypadku Incarvillea możesz wybrać dobrze oświetlony i otwarty obszar, ale należy zauważyć, że krzewy powinny być zacienione po południu. Odpowiednia gleba powinna być zawsze pożywna i lekka, na przykład piaszczysta glina piaszczysta. Zaleca się wlewanie garści popiołu i długotrwałego nawozu do dołów do sadzenia podczas sadzenia sadzonek. Sadzonki są wyciągane z kubków bardzo ostrożnie, ponieważ system korzeniowy jest bardzo delikatny i można go łatwo zranić. Sadząc roślinę w otwartym terenie, należy pamiętać, że jej szyjka korzenia powinna być nieco zakopana w glebie. Wokół posadzonej rośliny gleba powinna być dobrze ubita, po czym jest obficie podlewana.
Pielęgnacja incarvilla w ogrodzie
Jak podlewać i karmić
opieka nad incarvillą jest bardzo prosta. Musi być systematycznie podlewany, chwastowany i poluzowany na powierzchni gleby wokół krzaków. Konieczne jest umiarkowane podlewanie kwiatów, przestrzegając następującej zasady: nie pozwól, aby gleba wyschła, a także stagnacja płynu w systemie korzeniowym. Kiedy pada deszcz lub rośliny są podlewane, powierzchnię gleby w pobliżu krzaka należy ostrożnie poluzować, jednocześnie wyciągając wszystkie chwasty.
po raz pierwszy krzewy muszą być karmione złożonym nawozem mineralnym po tym, jak kwiat zacznie aktywnie rosnąć zieleń. Drugi górny opatrunek należy przeprowadzić podczas tworzenia pąków. Ponadto taką kulturę można karmić roztworem ptasich odchodów lub dziewanny. Od 20 lipca wszystkie opatrunki są zatrzymywane. W tym czasie rośliny jednoroczne nie są już po prostu potrzebne, a byliny szkodzą, ponieważ zmniejszają ich odporność na mróz.
jak rozmnażać i przesadzać
Incarvilla może być rozmnażana generatywnie (nasiennie) i wegetatywnie: przez sadzonki liści i podział bulw. Jak wyhodować taki kwiat z nasion opisano powyżej.
możesz przeprowadzić procedurę rozmnażania, dzieląc bulwy w marcu lub wrześniu. Po wyjęciu krzewu z ziemi jest on cięty na kilka części, podczas gdy należy wziąć pod uwagę, że na każdej działce powinien znajdować się punkt odnowienia i co najmniej jedna bulwa. Miejsca cięcia należy posypać pokruszonym węglem drzewnym. Następnie części krzewu są sadzone we wcześniej wykonanych dołach do sadzenia, podczas gdy punkt wzrostu musi być zakopany w ziemi o 40-50 mm.
rozmnażanie przez sadzonki liści przeprowadza się latem, a raczej w czerwcu-lipcu. Aby to zrobić, musisz wyciąć dojrzałą płytkę liściową z częścią łodygi o wielkości od 30 do 50 mm z gniazdka.miejsce cięcia należy potraktować roztworem środka stymulującego wzrost korzeni, na przykład Kornevina. Następnie sadzonki liści są sadzone w mieszance gleby składającej się z torfu i piasku, po czym pudełko jest usuwane do szklarni. Początkowo korzenie rosną w sadzonce, a następnie powstaje rozeta liściowa, aw następnym sezonie można zobaczyć kwitnienie młodego krzewu.
zimowisko
Incarvillea wieloletnia na czas przygotowań do zimy musi być chroniona, szczególnie w tych regionach, w których zimy są mało śnieżne. Obszar jest pokryty warstwą kompostu, trocin lub torfu, zamiast tego można go rzucić świerkowymi gałęziami świerkowymi. Należy zauważyć, że grubość takiej warstwy powinna wynosić co najmniej 60 mm.wiosną schronienie należy usunąć, w przeciwnym razie bulwy mogą się zetrzeć. Młode krzewy, przygotowując się do zimy, można przykryć plastikową butelką z odciętym gardłem lub szklanym słoikiem. Jeśli Incarvillea jest uprawiana w regionach o mroźnych zimach, zaleca się usunięcie bulw jesienią z gleby, zanurzenie ich na chwilę w roztworze Maxima, wysuszenie i przechowywanie przed nadejściem wiosny.
choroby i szkodniki
najczęściej Incarvillea jest dotknięta zgnilizną systemu korzeniowego. Jeśli ciecz stagnuje w glebie, może to spowodować rozwój procesów gnilnych. Bulwy są bardzo dotknięte, a często nie można wyleczyć krzaka. Gdy pojawią się pierwsze objawy więdnięcia, wszystkie krzewy należy spryskać roztworem leku grzybobójczego, na przykład: Fundazol, skora, Topaz itp.Ponadto należy zmniejszyć liczbę podlewania, a także ich obfitość, jeśli nie zostanie to zrobione, krzewy mogą ponownie zachorować.
wełnowce i przędziorków najczęściej osiedlają się na takich kwiatach. Takie szkodniki są ssące. Wysysają sok komórkowy z krzaka. Możesz zrozumieć, że "nieproszeni goście" osiedlili się na roślinie na zdeformowanych i zahyrivyh płytkach liściowych, pędach i kwiatach. Aby pozbyć się szkodliwych owadów, Incarville należy leczyć akarycydem, na przykład: Aktarą, Aktellikiem itp.
gatunki i odmiany Incarvillea ze zdjęciami i nazwami
ogrodnicy uprawiają kilka różnych gatunków i odmian Incarvillea.
Incarvillea Mairei (Incarvillea mairei = Incarvillea grandiflora = Tecoma mairei)
ojczyzną tego rodzaju są północno-zachodnie Chiny. Podstawowe długie płytki liściowe mają liryczny, lekko Pierzasty, rozcięty kształt i zaokrąglone płaty. Liście osiągają długość 0,3 m. kwiaty są pomalowane na ciemny czerwono-fioletowy kolor, na powierzchni żółtego gardła znajdują się białe plamki. Taki kwiat ma stosunkowo wysoką odporność na mróz. Kwitnienie tego zwartego i pięknego wyglądu rozpoczyna się w pierwszych tygodniach letnich.
Incarvillea gęsta (Incarvillea compacta)
ta wieloletnia roślina zielna występuje dziko w północno-zachodnich Chinach, Tybecie i Azji Środkowej. Wysokość gładkich łodyg wynosi około 0,3 metra na ich powierzchni znajduje się niewielkie pokwitanie. Podstawowe pierzaste płytki liściowe mają całe płaty w kształcie serca i owalne. Wierzchołkowe kwiaty o średnicy dochodzącej do 60 mm są pomalowane na fioletowo, ich gardło jest żółte. Czas kwitnienia wynosi od 20 do 30 dni. Na zimę krzaki nie muszą być przykryte. Gatunek ten ma odmianę o dużych kwiatach, wysokość takiego krzewu wynosi około 0,8 m, podstawowe płytki liściowe mają Pierzasty oddzielny kształt. Kwiaty osiągają 70 mm średnicy, są pomalowane na różowo-fioletowy kolor. Ta odmiana ma odmiany z białymi, różowymi i łososiowo-różowymi kwiatami. Uprawiana od 1881 r.
Incarvillea Olgae (Incarvillea olgae)
ten gatunek pochodzi z Pamiro-szkarłatu. Ta wieloletnia roślina osiąga wysokość około półtora metra. Nagie łodygi w górnej części są rozgałęzione, czasami zdrewniałe u podstawy. Przeciwnie rozmieszczone płytki liściowe mają Pierzasty, rozcięty kształt. Liście rosnące w górnej części łodygi mają cały kształt. Luźny kwiatostan wierzchołkowy w kształcie paniki osiąga około 0,25 m długości, składa się z różowo-czerwonych kwiatów o średnicy dochodzącej do 20 mm. roślina kwitnie w pierwszych tygodniach lipca, a czas kwitnienia wynosi około siedmiu tygodni. Gatunek ten nie charakteryzuje się wysoką odpornością na mróz, dlatego podczas uprawy na średnich szerokościach geograficznych krzewy muszą być pokryte. Uprawiana od 1880 r.
Incarvillea chińska (Incarvillea sinensis)
ten gatunek był uprawiany w krajach azjatyckich od wieków. W kulturze uprawiane są różne odmiany tego gatunku od Tybetu po Mandżurię. Istnieje wiele odmian reprezentowanych przez rośliny jednoroczne i byliny. Wysokość krzewu wynosi około 0,3 metra. Płytki liściowe mają Pierzasty kształt. Kwiaty są pomalowane na Żółto-kremowy kolor, kwitną 10 tygodni po wysianiu. Ponieważ młode łodygi stale rosną na krzaku, kwitnienie jest stosunkowo długie. Dość popularny podgatunek Przewalskiego obejmuje znaną odmianę Sharon, której duże kwiaty są pomalowane na kremowo-żółty kolor. Odmiana tego gatunku, zwana białym Łabędziem, jest również szeroko uprawiana, zaczynają kwitnąć 2,5 miesiąca po wysianiu, a kremowe kwiaty bardzo szybko się zastępują.
Incarvillea delavayi (Incarvillea delavayi)
ojczyzną tego gatunku są Południowo-zachodnie Chiny. Wysokość takiej wieloletniej rośliny zielnej wynosi około 1,2 m.Rozeta składa się z niewielkiej liczby podstawowych płyt liściowych o pierzasto podzielonym kształcie, osiągają długość 0,3 metra. W średnicy liliowo-różowe kwiaty osiągają około 60 mm, ich ziew jest żółty. Luźne kwiatostany w kształcie dłoni osiągają długość 0,3 m, a ich skład obejmuje 3 lub 4 kwiaty. Krzew kwitnie od połowy do końca lipca, a czas kwitnienia wynosi od 4 do 5 tygodni. Gatunek ten ma niską odporność na mróz, dlatego na zimę należy go koniecznie przykryć. Uprawiany od 1889 r. gatunek ten ma odmianę ogrodową zwaną fioletową: płytki liściowe są pomalowane na ciemniejszy kolor,a kwiaty na Ciemnofioletowy. Istnieje również odmiana Snowtop: korony na kwiatach są pomalowane na biało.
Incarvillea w projektowaniu krajobrazu
Incarvillea jest bardzo efektowną i uniwersalną rośliną ogrodową, dzięki której otwierają się szerokie możliwości dekoracji, zwłaszcza jeśli wysiewa się kilka gatunków i odmian takiej rośliny jednocześnie. Mogą ozdobić skaliste ogrody, ogrody skalne, klomby w stylu wiejskim, kamieniste zjeżdżalnie, rabatki i mixbordery, w których głównym akcentem jest różowy kolor. Taka roślina wygląda świetnie w doniczkach w pobliżu domu lub może być wykorzystana do stworzenia pięknej granicy wzdłuż ścieżek ogrodowych. Taki kwiat można uprawiać w dowolnym miejscu, ponieważ będzie wyglądał bardzo imponująco wszędzie.
