Niwianik

zielna roślina jednoroczna lub wieloletnia nivyanik (Leucanthemum) jest przedstawicielem rodziny astrowatych lub astrowatych. Wcześniej roślina ta była zaliczana do rodzaju chryzantem. Nivyanik różni się od chryzantemy tym, że nie ma charakterystycznego zapachu dla tego rodzaju, a także nie ma pokwitania składającego się z jasnoszarego stosu. Według różnych informacji do tego rodzaju włączono 20-70 różnych gatunków. Nazwa naukowa tego rodzaju "leukantemum" w języku greckim oznacza "biały kwiat", rosyjska nazwa tego kwiatu" nivyanik "pochodzi od słowa"Niva". Większość gatunków nivyanika występuje w Azji i Europie w regionach o klimacie umiarkowanym. Tę roślinę można również znaleźć w Nowej Zelandii, Ameryce Północnej i Australii. Ogrodnicy często nazywają tę roślinę rumiankiem ogrodowym. Jest bardzo popularny w kształtowaniu krajobrazu, a także w projektowaniu krajobrazu.

funkcje nivyanika

kwitnąca roślina zielna nivyanik ma czerwony kłącze. Liściaste proste pędy są słabo rozgałęzione, ich wysokość waha się od 0,3 do 1,2 m.całe klapowane lub miejskie płytki liściowe mają lancetowato-Podłużny kształt i ciemnozielony kolor. Płytki liściowe są podstawowe lub łodygowe, a to zależy od rodzaju nivyanika. Duże kwiaty osiągają średnicę 60-120 mm i wyglądają bardzo podobnie do stokrotek. Kwiaty są kwiatostanami-koszami, które obejmują rurkowe kwiaty o żółtym kolorze, które otaczają marginalne kwiaty trzciny żółtej lub białej. Kwiatostany znajdują się na końcach pędów. Nivyanik kwitnie dwa razy w sezonie, a dokładniej: w maju-lipcu i sierpniu–wrześniu. W środku kosza dojrzewają nasiona, które kiełkują od 2 do 3 lat.

uprawa nivyanika z nasion

uprawa nivyanika przez sadzonki ma jedną zaletę, że takie rośliny zaczną kwitnąć w bieżącym sezonie. Siew nasion dla sadzonek odbywa się w ostatnich dniach lutego lub w pierwszych dniach marca. W przypadku upraw możesz wziąć absolutnie dowolne pojemniki (pudełka, kubki, miski itp.), ponieważ w przyszłości sadzonki będą musiały zostać podzielone. Aby jednak łatwiej było kontrolować wilgotność gleby, lepiej jest zabrać pojemnik na uprawy płytkie. Pojemniki są wypełnione gotową mieszanką ziemi przeznaczoną do sadzenia sadzonek kwiatów, ale w razie potrzeby można wziąć mieszaninę składającą się z piasku i torfu wierzchniego. Przed wysiewem mieszaninę gleby i pojemnik należy zdezynfekować za pomocą roztworu potasu manganu. Na początek na dnie pojemnika należy wykonać dobrą warstwę drenażową, która jest pokryta mieszanką gleby. Pojemnik nie musi być wypełniony do góry, 20-30 mm poniżej krawędzi. Powierzchnia podłoża powinna być wyrównana, po czym konieczne jest równomierne rozprowadzenie nasion, które są zakopane tylko o 10 mm i posypane cienką warstwą mieszanki gleby. Uprawy należy zwilżyć z drobnego rozpylacza.

Pojemnik nie musi być przykryty, ale jest umieszczony w ciepłym miejscu(około 22 stopni). Po pojawieniu się pierwszych sadzonek pojemnik należy zmienić w chłodniejsze miejsce (od 18 do 20 stopni). Gdy rośliny mają 4 tygodnie, należy je nawozić słabym roztworem dziewanny. Sadzonki są zbierane w wieku półtora miesiąca, w tym celu sadzi się je w poszczególnych filiżankach, które należy wypełnić mieszanką gleby o tym samym składzie, ale należy do niej wlać trochę próchnicy. Wybierając kubki, należy zauważyć, że w nich sadzonki będą rosły przed przesadzeniem na otwartą glebę. Kiedy po przesadzeniu minie kilka dni, rośliny będą potrzebować 1 dodatkowego opatrunku, do którego stosuje się roztwór organiczny. Należy zauważyć, że między tymi dwoma opatrunkami odstęp powinien wynosić około 20-30 dni. Sadzenie sadzonek na otwartej glebie odbywa się w maju, ale tylko wtedy, gdy minie zagrożenie wiosennymi przymrozkami. Jednak przed sadzeniem przez 15 dni roślina powinna zostać utwardzona.

średnica otworów do sadzenia powinna osiągnąć 0,3 m, odległość między nimi zależy bezpośrednio od odmiany nivyanika i waha się od 0,3 do 0,7 m.odległość między rzędami powinna wynosić co najmniej 20 centymetrów. Przed sadzeniem na dnie otworu należy umieścić 20 gramów pełnego nawozu mineralnego, a także od 300 do 400 gramów kompostu lub próchnicy. Sadzenie sadzonek odbywa się wraz z grudką ziemi, a dziury są pokryte pożywną glebą. Posadzone rośliny wymagają obfitego podlewania. Po całkowitym wchłonięciu cieczy w ziemię, a jej powierzchnia nieco wyschnie, obszar jest pokryty warstwą ściółki, jako której stosuje się mieszaninę składającą się z azotanu i trocin (20 gramów azotanu na 1 wiadro trocin).

sadzenie nivyanika w otwartym terenie

jeśli wysiewasz nasiona bezpośrednio na otwartej glebie, w pierwszym roku rośliny będą miały formację rozety liściowej i systemu korzeniowego. Pierwsze kwitnienie można zobaczyć dopiero w drugim roku wzrostu. Siew nasion w otwartym terenie odbywa się wczesną wiosną lub jesienią.

w tym samym miejscu bez przesadzania roślina ta może być uprawiana przez siedem lat, w związku z tym należy szczególnie ostrożnie wybrać miejsce do sadzenia. Działka powinna być słoneczna z umiarkowanie wilgotną, dobrze przepuszczalną glebą, podczas gdy powinna być uprawiana na głębokość od 0,25 do 0,3 m.Czarna Ziemia najlepiej nadaje się do uprawy nivyanika. Jeśli gleba jest sucha lub słaba, wielkość kwiatostanów rosnących na niej krzewów będzie niewielka w porównaniu z tymi uprawianymi na żyznej glebie. Podczas uprawy w cieniu krzewy różnią się wolniejszym rozwojem, a ich kwitnienie jest mniej bujne i spektakularne. Próchnicę należy wprowadzić do zbyt ciężkiej lub lekkiej gleby (odpowiednio 20 i 15 kilogramów przyjmuje się na 1 metr kwadratowy). Tej kultury nie można sadzić w lekkiej piaszczystej lub ciężkiej gliniastej glebie, a nadmiernie wilgotne miejsca nie nadają się do tego, ponieważ istnieje duże prawdopodobieństwo, że nivyanik zachoruje na chorobę grzybiczą i szybko się zestarzeje.

wykop ziemię i wygładź jej powierzchnię. Następnie musisz wykonać rowki, a odległość między nimi powinna wynosić co najmniej 20 centymetrów. Konieczne jest zakopanie nasion w glebie o 20 mm, a następnie są one uszczelniane, a obszar jest obficie podlewany. Następnego dnia powierzchnia witryny powinna być pokryta warstwą ściółki (torf). Po pojawieniu się sadzonek konieczne jest ich przerzedzenie.

Jeśli siew był zimowy, pierwsze sadzonki będą musiały pojawić się na początku okresu wiosennego, jeśli w maju przeszczepisz rośliny do stałego miejsca, istnieje duże prawdopodobieństwo, że krzaki zakwitną jesienią. Jeśli siew nasion został przeprowadzony wiosną, jesienią będziesz miał silne i w pełni uformowane sadzonki. Należy go przesadzić do stałego miejsca (schemat sadzenia opisano powyżej), po tym, jak roślina zapuści korzenie, będą musiały być przykryte na zimę.

Pielęgnacja nivyanika w ogrodzie

w opiece nad nivyanikiem nie ma nic skomplikowanego. Krzewy powinny zapewnić terminowe podlewanie, górny opatrunek, pielenie, rozluźnienie powierzchni gleby. Aby krzewy zawsze wyglądały spektakularnie i pięknie, musisz oderwać kosze, które zaczęły więdnąć na czas. Podlewanie odbywa się tylko podczas suszy, podczas gdy 1 wiadro wody powinno zostać zużyte na 1 metr kwadratowy działki. Po deszczu lub podlewaniu powierzchnia gleby między krzakami będzie musiała zostać poluzowana, jednocześnie wyrywając całą chwast.

do karmienia nivyanika zaleca się stosowanie nitrofoski: na początku sezonu wegetacyjnego należy użyć roztworu, który ma wysoką zawartość azotu, a podczas pączkowania powinien być zdominowany przez potas. Zaleca się również karmienie tej kultury roztworem dziewanny. Jeśli jest taka możliwość, taka materia organiczna powinna być wprowadzana do gleby 1 raz na pół miesiąca, a następnie karmienie nivyanika nawozami mineralnymi nie będzie konieczne. Jednak w tym przypadku w okresie pączkowania do gleby należy dodać mączkę kostną zamiast nitrofoski. Po zakończeniu kwitnienia krzewy zaczną bardzo szybko tracić swoją dekoracyjność, w tym przypadku ich łodygi należy skrócić do 10-15 centymetrów.

choroby i szkodniki

w deszczową pogodę krzewy mogą wpływać na choroby grzybowe, zwłaszcza jeśli deszcze występują przez długi czas. Nivyanik może cierpieć na rdzę, mączniaka prawdziwego, peronosporozę, plamienie, Fusarium, zgniliznę podstawy łodygi i raka bakteryjnego. Przy pierwszych objawach którejkolwiek z wymienionych chorób krzew należy dobrze spryskać mieszanką Bordeaux (1%), jeśli jest to konieczne, wówczas procedurę tę należy powtórzyć jeszcze 2 lub 3 razy w odstępie półtora tygodnia. Jednak przed przystąpieniem do przetwarzania te krzewy, które są bardzo dotknięte, najlepiej wykopać i zniszczyć.

na krzakach mogą osiedlić się ślinotoki, wciornastki łąkowe i górnicy chryzantemowi. Aby oczyścić krzaki z takich szkodliwych owadów, ich i powierzchnię gleby pod nimi należy kilkakrotnie spryskać roztworem Bazudin, Inta-Vira, Aplaud lub Vermitek. Do przetwarzania można również użyć naparu takich roślin o właściwościach owadobójczych, takich jak glistnik, nagietki lub krwawnik pospolity. Doświadczeni ogrodnicy zalecają natychmiastowe potraktowanie rośliny środkami owadobójczymi, ponieważ są one znacznie silniejsze niż środki ludowe i bardziej skuteczne.

rodzaje i odmiany nivyanika ze zdjęciami i nazwami

ogrodnicy uprawiają kilka rodzajów nivyanika, a także bardzo dużą liczbę jego różnych odmian.

nivyanik bagienny (Leucanthemum paludosum) lub chryzantema bagienna (Chrysanthemum paludosum = Hymenostemma paludosum)

ten gatunek pochodzi z południowych regionów Hiszpanii i Portugalii. Wysokość krzewu nie przekracza 0,25 m, ale wyróżnia się niesamowitym przepychem. Jego Liściaste, rozgałęzione pędy mogą być nachylone lub wyprostowane. Nasycone zielone siedzące płytki liściowe są naprzemiennie rozmieszczone w kształcie miasta lub łopatki wzdłuż krawędzi. Rośnie wiele koszy, które osiągają średnicę 30 mm, rurkowe żółte kwiaty są zebrane w duży dysk, który jest otoczony krótkimi krawędziowymi kwiatami trzciny. Kwitnienie rozpoczyna się w ostatnich dniach czerwca i trwa do pierwszych przymrozków.

Niwianik Kurylski (Leucanthemum kurilense)

ten gatunek jest endemem Kurylo-północno-japońskim. Ta stokrotka skalna kwitnie późno i pochodzi ze wschodnioazjatyckich Wysp Hokkaido, Kurili i Honsiu. Ta wieloletnia roślina osiąga wysokość zaledwie 0,2 m i woli rosnąć na piaskach przybrzeżnych, skałach i kruszonych piargach. Palcowe płytki liściowe są trzyłopatowe lub pięciopłatkowe, w konturach-od nerkowatego do zaokrąglonego. Kłącze jest grube i mięsiste. Duże kwiatostany mogą być pojedyncze lub nieliczne, obejmują żółte rurkowe i białe kwiaty trzciny.

Niwianik największy (Leucanthemum maximum)

Ojczyzna tego gatunku Pirenejów. Ta bylina ma naziemne ukorzenienie kłącza. Ma wiele rozgałęzionych pędów, których wysokość może wynosić od 0,5 do 1 metra. Płytki liściowe łodygi są dolne-ogonkowe i łopatkowe, a także górne ― podłużne, siedzące i miejskie wzdłuż krawędzi. Średnica kwiatostanów wynosi około 12 centymetrów, składają się z rurkowych środkowych kwiatów o żółtym kolorze, a także białych kwiatów trzciny, które znajdują się w 2 rzędach. W odmianach frotte kosze mają duże podobieństwo do chryzantemów: są wypełnione kilkoma rzędami białych kwiatów trzciny, podczas gdy Corolla, składająca się z kwiatów rurkowych i znajdująca się w środku, jest również pomalowana na biało. Kwitnienie tego gatunku rozpoczyna się nieco później w porównaniu z innymi gatunkami, a raczej po pierwszej dekadzie lipca. Uprawiana od 1816 r. popularne odmiany:

1. Alaska . Kwiatostany osiągają średnicę 10 centymetrów, białe kwiaty trzciny znajdują się w 1 rzędzie.
2. Beethoven . Krzewy kwitną bardzo obficie, a ich wysokość wynosi około 50 cm kwiatostany są proste, wyglądają podobnie do stokrotki.
3. Christine Hagemann . Wysokość krzewów wynosi około 0,7 m, kosze są frotte.
4. Małe Księżniczki . Wysokość eleganckiego krzewu wynosi około 0,2 m, kwiatostan jest duży, biały.
5. Snow Lady . W takim rocznym koszu o średnicy do 17 centymetrów.
6. Stern von Antwerpia. krzew jest wysoki, kosze o średnicy osiągają około 10 centymetrów. Rurkowe kwiaty są żółte, a trzcinowe ― białe.

nivyanik Zwyczajny (Leucanthemum vulgare) lub stokrotka łąkowa

ten gatunek jest najbardziej znany i jest również nazywany rumiankiem ogrodowym. Na wolności woli rosnąć na leśnych polanach i łąkach południowych regionów Syberii i Europy. Wysokość takiej byliny wynosi od 0,8 do 0,9 m. dolne płyty liściowe są łodygowe, całe, mają kształt odwrotnie jajowaty, a górne są podłużne. Pojedyncze kwiatostany osiągają średnicę 60-70 mm,w ich skład wchodzą żółte małe środkowe i 1 rząd białych kwiatów trzciny. Uprawiana od 1500 r. Na średnich szerokościach geograficznych początek kwitnienia tego gatunku przypada na ostatnie dni maja lub pierwsze ― czerwca. Popularne odmiany:

1. Maxima Koenig . Wysokość krzewu wynosi około 100 cm, a kwiatostan osiąga 12 centymetrów średnicy, składa się z rurkowych środkowych kwiatów o ciemnożółtym kolorze, a także 1 lub 2 rzędów białych kwiatów trzciny.
2. Mae Queen . Krzew osiąga wysokość pół metra. Ma bardzo efektowne kosze,a także piękne ciemnozielone błyszczące blachy.
3. Sanssouci . Wysokość krzewu wynosi około 100 cm, kosze osiągają 12 centymetrów średnicy, składają się z niewielkiej liczby środkowych żółtych kwiatów i białych kwiatów trzciny, osiągających długość 50 mm i rozmieszczonych w rzędach 6-8.