wieloletnia roślina zielna lub jednoroczna lunnik (Lunaria)jest przedstawicielem rodziny krzyżowej. Nazwa tej rośliny powstała od łacińskiego słowa, które tłumaczy się jako "księżyc" faktem jest, że kształt owoców, a także ich odpływ masy perłowej, mają podobieństwo do pełni księżyca. Ten rodzaj łączy 4 gatunki, ale ogrodnicy uprawiają tylko 2:
- Lunnik roczny ( Lunaria annua ), albo kwiat pieniędzy, albo trawa księżycowa. Ojczyzną tego gatunku jest Południowo-Wschodnia Europa.
- Lunnik jest wieloletni lub rewitalizujący(łac. Lunaria rediviva ). Ten rzadki gatunek zagrożony jest uważany za relikt trzeciorzędu. Jego siedlisko zmniejsza się co roku. Obecnie występuje na terenie Całej Europy, a także stosunkowo rzadko w Ameryce Północnej. Ten kwiat woli rosnąć na luźnej, lekko kwaśnej, żyznej glebie nasyconej próchnicą, a także na żwirowej lub gliniastej glebie. Najczęściej można go spotkać w lasach liściastych. Zaczęto go uprawiać od końca XVI wieku. Następnie uważano, że ta roślina jest właścicielem magicznych właściwości, a ludzie używali jej jako talizmanu, który przyczynia się do pomnożenia stanu, dlatego nosili ją ze sobą.
treść
funkcje lunnika
całe blachy są wystarczająco duże. Płatki kwiatów są duże, z reguły są fioletowe, ale są też białe, mają długie nagietki. Proste działki u podstawy są workowate. Owoc jest dużym strąkiem, spłaszczonym z boku pleców, zaokrąglonym lub eliptycznym, ma płaskie skrzydła i siedzi na szypułce, która osiąga długość 1,5 cm, w jednym strąku znajduje się kilka płaskich dwurzędowych nasion o skórzastych skrzydłach.
Jak sadzić w otwartym terenie
roczny księżycowy jest w rzeczywistości uważany za roślinę dwuletnią, ponieważ w pierwszym roku wzrostu ma tylko formowanie się liści zebranych w rozetę. Powstawanie pędu kwiatowego obserwuje się dopiero w drugim roku życia. Po dojrzewaniu nasion cykl życia rośliny dobiega końca.
roczny księżycowiec jest rośliną kochającą światło, więc do sadzenia należy wybrać otwarty i dobrze oświetlony obszar, można go sadzić w lekkim cieniu. Przeciwnie, wieloletnia księżycowa roślina nie może być uprawiana w słonecznym miejscu, nadaje się do niej więcej półcienia lub cienia. Gatunki jednoroczne nie mają specjalnych preferencji dla gleby. Ale do sadzenia gatunków wieloletnich nadaje się tylko wilgotna, luźna gleba, którą należy dobrze nawozić, w tym celu stosuje się do niej humus (na 1 metr kwadratowy od 3 do 4 kilogramów), a także wapno do kopania na głębokość około 0,2 m.
oba gatunki lunnika uprawiane przez ogrodników można bardzo łatwo rozmnażać przez sadzonki, a także przez nasiona. Nasiona gatunku rocznego można w razie potrzeby wysiewać bezpośrednio na otwartej glebie na początku wiosny. W Księżycu roczny kolor nasion jest ciemnobrązowy, a ich średnica osiąga 0,5-0,6 cm, siew należy wykonać we wcześniej wykonanych rowkach, podczas gdy między nasionami należy zachować odległość 0,3–0,35 m, w tym przypadku sadzonki nie będą wymagały przerzedzenia. Pierwsze pędy z reguły pojawiają się po 7 dniach. W ostatnich dniach sierpnia rośliny powinny już tworzyć rozety liściowe, aw razie potrzeby można je przesadzić do nowego stałego miejsca. Jeśli wyhodujesz roczny gatunek przez sadzonki, jego kwitnienie rozpocznie się w roku sadzenia na otwartej glebie. Wysiew nasion na sadzonki należy wykonać w marcu i sadzić je na otwartej glebie w ostatnich dniach maja, ale dopiero po powrocie wiosennych przymrozków.
nasiona byliny należy wysiewać zimą lub wiosną natychmiast na otwartej glebie, aby to zrobić, musisz wybrać obszar położony w cieniu. Jeśli siew zaplanowano na wiosnę, wówczas nasiona będą musiały zostać rozwarstwione, w tym celu umieszczając je na półce lodówki przeznaczonej dla warzyw na 6 tygodni. Pierwsze sadzonki pojawią się dopiero w maju, po czym konieczne będzie ich przerzedzenie, zachowując odległość między krzakami co najmniej 0,3 m.pod koniec okresu letniego rośliny rozwiną już 2 pary prawdziwych płyt liściowych. Taki księżyc zakwitnie masowo dopiero w następnym sezonie. Musisz także być przygotowany na to, że jesienią, począwszy od drugiego roku wzrostu, krzewy mogą wytwarzać dość obfite samosiew.
pielęgnacja lunnika w ogrodzie
opieka nad wieloletnim i rocznym widokiem lunnika powinna być prawie taka sama, więc krzewy należy podlewać w odpowiednim czasie, chwastować, karmić, rozluźniać powierzchnię gleby, w razie potrzeby chronić przed szkodnikami i chorobami. Konieczne jest również oderwanie kwiatów, które zaczęły więdnąć na czas, i przygotowanie krzewów na zimę, jeśli to konieczne.
Jak podlewać
konieczne jest umiarkowane podlewanie krzewów, ze względu na zbyt silną wilgotność gleby na korzeniach rośliny może rozwinąć się zgnilizna. Jednak w okresie długotrwałej suszy podlewanie powinno być częste, a także obfite. Po zakończeniu dojrzewania owoców przez gatunek wieloletni należy przerwać podlewanie. Zaleca się podlewanie wczesnym rankiem lub po ustąpieniu upału w ciągu dnia (po około 16 godzinach). Woda powinna być używana tylko w stanie ustalonym i ciepłym. Krzewy reagują negatywnie na nawilżanie liści.
Nawożenie
zaleca się karmienie wieloletniego gatunku lunnika. Górny opatrunek przeprowadza się systematycznie 1 raz na 4 tygodnie od wiosny do drugiej połowy okresu letniego. Dla lunnika odpowiednie są zarówno organiczne, jak i złożone nawozy mineralne.
kwitnienie i przesadzanie
Kwitnienie gatunków wieloletnich obserwuje się od maja do czerwca. Czasami w sierpniu krzewy kwitną ponownie. Bez przesadzania wieloletnia księżycowa roślina może być uprawiana przez wiele lat. Zaleca się przesadzanie krzewów w ostatnich tygodniach letnich.
Lunnik po kwitnieniu
roczny gatunek lunnika jest dość odporny na mróz. Ponieważ w rzeczywistości gatunek ten jest dwuletni, należy go schronić podczas pierwszej zimy. Aby to zrobić, obszar jest mulczowany grubą warstwą za pomocą substancji organicznych, a na wierzchu jest rzucany świerkowymi gałęziami świerkowymi.
podczas uprawy gatunków wieloletnich w regionach południowych może potrzebować schronienia na zimę tylko wtedy, gdy prognozy pogody przewidują bardzo zimny i śnieżny okres zimowy. Na średnich szerokościach geograficznych i na obszarach o chłodniejszych zimach lunnik do zimowania powinien być objęty obowiązkowym schronieniem.
choroby i szkodniki
Lunnik jest dość odporny na różne choroby i szkodniki. Ale jeśli jest uprawiany w warunkach niekorzystnych dla wzrostu tej kultury, mszyce, pchła krzyżowa lub motyl kapusty mogą osiedlić się na krzakach. Jak tylko szkodniki zostaną zauważone na krzakach, należy je potraktować środkiem owadobójczym. Opryskiwanie powinno wynosić co najmniej dwa, a odległość między nimi wynosi 1-1, 5 tygodnia.
Lunnik nie jest zalecany do uprawy na obszarach, na których wcześniej Rosli przedstawiciele rodziny krzyżowej, na przykład: kapusta, daikon, musztarda, chrzan, rzodkiewka, rzodkiewka, rutabaga itp. Dotknięte krzewy należy traktować roztworem fungicydu, a obowiązkowe ponowne przetwarzanie odbywa się po 1,5 tygodniu. Przed przystąpieniem do przetwarzania usuń wszystkie zainfekowane części z krzaka, które należy zniszczyć.
jeśli Krzaki zapewniają właściwą opiekę, a także przestrzegają wszystkich zasad agrotechnicznych tej kultury, będą potężne i zdrowe, a każda choroba ich ominie.
rodzaje i odmiany lunnika ze zdjęciami i nazwami
powyżej wspomniano już, że w kulturze uprawiane są tylko 2 gatunki księżyców.
Lunaria annua (Lunaria annua)
ten gatunek pochodzi z południowo-wschodnich regionów Europy Zachodniej. Ogrodnicy uprawiają go jako dwuletni. Wysokość krzewu wynosi około 0,6 m. naprzemiennie rozmieszczone szorstko-Owłosione płytki liściowe mają szeroko jajowaty kształt, mogą być ogonkowe lub siedzące. Końcowe pędzle składają się z kwiatów pomalowanych na fioletowo, fioletowo lub biało. Kiedy roślina zanika, na krzaku obserwuje się tworzenie płaskich strąków nasion o owalnym kształcie, Na Zewnątrz są one podobne do perłowych monet. W pudełkach znajdują się nasiona, które dojrzewają do września. Popularne odmiany:
- Perpl . Kolor kwiatów jest fioletowy.
- Alba . Kwiaty są pomalowane na biało.
- Variegata . Kolor kwiatów jest liliowo-różowy, a płytki liściowe są barwne.
- Munstead Perple . Pachnące kwiaty mają fioletowy kolor.
Lunaria rewitalizująca (Lunaria rediviva)
ta wieloletnia roślina występuje naturalnie w lasach liściastych Północnej i środkowej Europy, a także na Bałkanach. Gatunek ten został wprowadzony na terytorium Ameryki Północnej. Gatunek ten jest najstarszą rośliną i jest przedstawicielem flory trzeciorzędu. Do tej pory obserwuje się stopniowe jego wymieranie. Wysokość krzewu wynosi około 100 cm proste pędy w górnej części są rozgałęzione, a ich powierzchnia pokrywa mały stos. Górne płytki liściowe są naprzemiennie rozmieszczone, siedzące i mają owalny kształt, dolne są przeciwległe, w kształcie serca i ząbkowane wzdłuż krawędzi. Kwiatostany w kształcie wiechy składają się z pachnących kwiatów o fioletowym kolorze, o średnicy dochodzącej do 40 mm.owoc jest strąkiem o owalnym kształcie lancetowatym, osiągającym długość 50 mm i zaostrzającym się na obu końcach. Uprawiana od 1597 r.
