nisko rosnące byliny chionodoxa (Chionodoxa) są członkami rodzaju Scylla z rodziny Liliaceae. Do tej pory znanych jest 6 gatunków takiej rośliny. W naturze można je spotkać na Krecie i w Azji Mniejszej. Nazwa tej rośliny składa się z 2 greckich słów, które tłumaczą się jako "śnieg" i "chwała, duma". Ludzie nazywają go "bałwanem"lub" śnieżnym pięknem". Delikatny krzew hionodoksy z uroczymi kwiatami rośnie jednocześnie z przebiśniegami i przelotami w czasie, gdy pokrywa śnieżna z ziemi jeszcze się nie skończyła.
treść
cechy chionodox
Chionodoksy to rośliny cebulowe. W tym samym czasie z szypułkami rośnie para podstawowych płyt liściowych o ciemnozielonym kolorze, są rowkowane i szeroko lancetowate, a długość osiąga od 8 do 12 centymetrów. Luźne szczotki znajdujące się na szypułkach składają się z sześciopłatkowych kwiatów w kształcie dzwonu, które mają niebieski, różowy, biały lub niebieski kolor. Owoc jest soczystym pudełkiem, a wewnątrz niego znajdują się czarne nasiona. Jajowate cebule osiągają długość około 30 mm, a średnicę około 17 mm. Ich powierzchnia pokryta jest łuskami o jasnym kolorze. Żarówki te są przeznaczone na 2 cykle roczne.
sadzenie chionodoksy w otwartym terenie
o której godzinie sadzić
sadzić cebulki hionodoksy na otwartym terenie, zaleca się w pierwszych tygodniach jesieni po zakończeniu formowania rolek korzeniowych na ich dnie. Do sadzenia możesz wybrać zarówno dobrze oświetlony obszar, jak i niewielki cień. Jeśli posadzisz żarówki w miejscach, w których pokrywa śnieżna zaczyna się topić, wówczas takie chionodoksy będą się różnić wczesnym kwitnieniem. Jeśli kwiaty rosną w zacienionym miejscu, kwitną później, rosnące w dobrze oświetlonym miejscu, ale ich kwitnienie będzie dłuższe.
do sadzenia takich kwiatów odpowiednie są obszary znajdujące się pod krzewami i drzewami. Faktem jest, że podczas kwitnienia tej rośliny liście są całkowicie nieobecne na krzewach i drzewach, które są w stanie wchłonąć światło słoneczne potrzebne hionodoksom do normalnego wzrostu i kwitnienia. Rośliny te w ogrodzie zaleca się uprawiać obok takich roślin kwiatowych, jak: pierwiosnki, ciemierniki, hiacynty, krokusy, puszkiny, białe kwiaty, goryczki i irysy karłowate.
zasady sadzenia
odpowiednia gleba powinna być luźna, pożywna, umiarkowanie wilgotna, a także lekko zasadowa lub neutralna. Te kwiaty bardzo pozytywnie reagują na obecność niezbyt dużej ilości leśnej ziemi w glebie, która zawiera fragmenty kory drzew i zgniłe liście.
sadzenie tego kwiatu na otwartej glebie powinno być dokładnie takie samo jak inne rośliny cebulowe. Głębokość sadzenia zależy od wielkości Materiału do sadzenia, a także od odległości między żarówkami. Duże żarówki należy zakopać na głębokość około 60-80 mm, podczas gdy w rzędzie między nimi należy zachować odległość 8-10 centymetrów. Niezbyt duże cebule sadzi się na głębokość 40-60 mm, a odległość między nimi powinna wynosić 60-80 mm.
opieka nad hionodoksami w ogrodzie
hionodoksy ze wszystkich pierwiosnków są najbardziej bezpretensjonalne i mało wymagające w pielęgnacji, więc nawet początkujący ogrodnicy mogą je uprawiać. Podlewanie tych roślin jest konieczne tylko wtedy, gdy zima okazała się mało śnieżna, a wiosna ― sucha. Po podlewaniu kwiatów konieczne jest poluzowanie powierzchni gleby wokół nich, jednocześnie wyrywając całą trawę chwastów. Posyp powierzchnię witryny warstwą ściółki (suchy torf lub próchnica), a następnie liczba pielenia, rozluźnienia i podlewania znacznie się zmniejszy.
również rośliny te wymagają systematycznego karmienia i przesadzania, a chionodoksy należy spryskać specjalnymi środkami na choroby i szkodliwe owady, jeśli jest to konieczne. Aby wykluczyć rozmnażanie tej kultury przez samosiew, wszystkie jądra powinny być regularnie przycinane, dopóki nie będą jeszcze Dojrzałe.
Jak podlewać i karmić
jeśli jest długa sucha pogoda, wówczas hionodoksam musi zapewnić systematyczne i dość obfite podlewanie. Rośliny należy podlewać wczesnym rankiem, jednocześnie starając się, aby krople wody nie znalazły się na kwiatach. Woda jest używana do nawadniania osiadłego i nie zimnego.
karmią taką roślinę złożonymi nawozami mineralnymi. Na przykład możesz wziąć Nitroammofoskę, wprowadza się ją do gleby wczesną wiosną, co przyczynia się do długiego i obfitego kwitnienia. Jeśli nawozy są granulowane, należy je równomiernie rozprowadzić na powierzchni witryny, a następnie gleba jest lekko poluzowana, ponieważ znacznie przyspieszy to wejście składników odżywczych do systemu korzeniowego roślin.
jak przesadzać i rozmnażać
łatwiej i najszybciej rozmnażać taką roślinę przez dzieci, które muszą być oddzielone od rośliny macierzystej. W sezonie 1 w jednym krzaku rośnie 2-4 dzieci.
W tym samym miejscu bez przeszczepu chionodoksy są w stanie rosnąć przez około 10 lat. Jednak doświadczeni ogrodnicy zalecają usuwanie gniazd z gleby 1 raz na 5 lub 6 lat, dzielenie ich i sadzenie. Kopanie cebul powinno odbywać się od połowy do końca lipca, w tym czasie nadziemna część krzewu powinna stać się żółta i wyschnąć. Sadzenie cebul na otwartej glebie odbywa się w ostatnich dniach sierpnia lub w pierwszych dniach września, przed sadzeniem wykopane gniazda są przechowywane w ciemnym, suchym i chłodnym miejscu (od 15 do 17 stopni). Po usunięciu gniazda z gleby nie zaleca się oddzielania dzieci od niego, ponieważ najmniejsze z nich najprawdopodobniej umrą przed lądowaniem. Lepiej jest zrobić podział gniazda przed bezpośrednim sadzeniem cebul w glebie.
jeśli chionodoksy już rosną na twojej stronie, nie ma potrzeby uprawy ich z nasion, ponieważ te kwiaty rozmnażają się bardzo dobrze przez samosiew. Na nasionach znajduje się mięsista formacja, którą mrówki po prostu uwielbiają. Dlatego biorą nasiona i zabierają je na dość przyzwoitą odległość. Rośliny wyhodowane z nasion po raz pierwszy zaczynają kwitnąć po 2 lub 3 latach.
ZIMOWANIE
kiedy rośliny znikną, będą musiały usunąć wszystkie strzałki. Liście nie są dotykane, są cięte dopiero po więdnięciu (w drugiej połowie lipca). Ten kwiat jest bardzo odporny na mróz. Ale jeśli rośnie na Twoim otwartym terenie, to późną jesienią jego powierzchnia musi być obrzucona świerkowymi gałęziami świerkowymi lub grubą warstwą opadłych liści. W regionach o łagodnym klimacie roślina i tak nie potrzebuje schronienia.
choroby i szkodniki
Chionodoksy są kulturą bulwiastą i dlatego są podatne na choroby takie jak sklerotynioza, septorioza, szara zgnilizna, Fusarium i achelenhoides. Choroby te z reguły uszkadzają samą żarówkę, która jest ukryta przed oczami ogrodnika przez ziemię, a fakt, że roślina jest dotknięta, dowiaduje się tylko wtedy, gdy krzew zmienia kolor na żółty, więdnie i nie można już zmienić czegoś. W związku z tym przed sadzeniem trawienie cebul jest obowiązkowym środkiem, w tym celu stosuje się roztwór Fundazolu. Ponadto, w celu zapobiegania, nie należy dopuszczać do stagnacji płynu w glebie, ponieważ może to prowadzić do zgnilizny na cebulkach, dlatego należy podlewać kwiaty umiarkowanie.
największym zagrożeniem ze wszystkich szkodników dla tej kultury są larwy roztoczy korzeniowych, a także gryzonie. Są również w stanie zranić żarówkę. Aby pozbyć się kleszczy, krzew należy spryskać akarycydem (Aktara, Akaryna, Aktellik, Agravertin itp.). I możesz oczyścić swój obszar z moli i myszy, rozkładając przynęty trucizną w kilku miejscach.
rodzaje i odmiany hionodoksy ze zdjęciami i nazwami
w naturze istnieje 6 gatunków chionodoksy, ale ogrodnicy uprawiają tylko 3 z nich, a także różne hybrydy i odmiany uzyskane z tych gatunków przez hodowców.
Chionodoxa Forbesa (Chionodoxa forbesii) lub chionodoxa Tmolusi (Chionodoxa tmolusi)
na wolności gatunek ten rośnie w południowej Turcji. Wysokość krzewu wynosi około 0,25 m.szypułka ma luźny kwiatostan racemose, który składa się z 15 różowych lub białych kwiatów. W tej roślinie nie powstają nasiona, ale Cebulki porastają dzieci o każdej porze roku. Uprawiana od 1976 r. odmiany kulturowe:
- Alba - Kolor kwiatów śnieżnobiały;
- Blue Jaint - okwiaty tej rośliny mają bogaty niebieski kolor;
- Pink Jaint - kwiaty tej odmiany są pomalowane na różowo-lawendowy kolor.
Chionodoxa Lucilia (Chionodoxa luciliae) lub chionodoxa Giant (Chionodoxa gigantea)
gatunek ten ma swoją nazwę na cześć Lucille Boisier. W naturze występuje w górach Azji Mniejszej. Wysokość krzewu wynosi około 0,2 m.płytki liściowe takiej rośliny są rowkowane, o liniowym kształcie. Kwiatostany obejmują 10 kwiatów o średnicy sięgającej około 30 milimetrów, są pomalowane na niebiesko-niebieski kolor, a ich gardło jest białe. Uprawiana od 1764 r. najpopularniejsze odmiany wśród ogrodników to:
- Biała . Wysokość krzewu nie przekracza 10 centymetrów. Kwiaty są pomalowane na biało, a ich średnica wynosi 25 milimetrów. W jednym kwiatostanie racemose jest około 3 lub 4 kwiatów.
- Różowa . Kwiaty są pomalowane na różowo z lekkim Fioletowym połyskiem. W kulturze odmiana tej odmiany jest bardzo popularna-hyonodox Rose Queen( znana również jako Rousey Queen lub Pink Queen): w tej roślinie kwiaty są pomalowane na bardzo spektakularny odcień różu.
- Giant White . Kwiaty mają średnicę do 40 milimetrów.
Chionodoxa sardyńska (Chionodoxa sardensis)
ojczyzną tego gatunku jest Azja Mniejsza. Krzew ma parę liniowych płyt liściowych. Wysokość potężnych szypułek wynosi około 12 centymetrów, niosą luźne kwiatostany racemose, składające się z 10 kwiatów o bogatym niebieskim kolorze, osiągających średnicę 20 mm.uprawiane od 1885 r. istnieją formy ogrodowe, których kolor kwiatów może być różowy lub biały.
nadal hodowcy są wykorzystywani do otrzymywania nowych odmian takich gatunków jak karłowata chionodoksa lub kreteńska, chionodoksy biaława i pani lok. Jednak same gatunki nie są jeszcze uprawiane przez ogrodników. Hodowca V. Hondyrev, używając różnych gatunków tej rośliny, był w stanie stworzyć całą serię hybryd: akwarela, Artemida, Absolut, Atlantyda, Andromeda, Afrodyta i Arktyka. Hybrydy utworzone przez skrzyżowanie Scylli dwulistnej i chionodox Forbesa są również dość popularne wśród ogrodników, nazywane są chionoscillas: wysokość krzewów nie jest większa niż 10 centymetrów, małe niebieskie kwiaty w kształcie gwiazdy są zbierane w gęste kwiatostany.
