Feverfew

zielna bylina feverfew (Pyrethrum) jest przedstawicielem rodziny astrowatych lub astrowatych. Rodzaj ten skupia około 100 gatunków. Wszystkie te gatunki mają jedną wspólną cechę-kolor kwiatów trzciny jest biały lub różowy. Taka roślina pochodzi z Europy, Azji i Ameryki Północnej. Taka roślina otrzymała swoją naukową nazwę ze względu na fakt, że niektóre gatunki mają właściwości lecznicze, a raczej są w stanie obniżyć temperaturę ciała ("pyretos" oznacza "gorączkę, gorączkę"). Wśród ludzi takie kwiaty mają inne nazwy, na przykład: rumianek, popowiec lub rumianek.

cechy feverfew

większa liczba gatunków gorączki to byliny. Wśród wielu gatunków są jednoroczne. Żebrowane rozgałęzione pędy mogą być wyprostowane lub wznoszące się, na ich powierzchni występuje pokwitanie. Wysokość łodyg wynosi 0,6-1 m.takie rośliny mają bardzo silny system korzeniowy, który może wnikać głęboko w glebę o 300 cm, a kolejne ułożone płytki liściowe są podzielone na wąskie segmenty o różnych szerokościach. Ich przednia strona jest zielono-szara, a spodnia ― szaro-popielata. Podstawowe płytki liściowe mają rowkowane ogonki, są kilkakrotnie dłuższe niż same liście. Płytki liściowe łodygi mają również ogonki, które stają się coraz krótsze, gdy zbliżają się do szczytu pędu. Średnica pojedynczych koszy wynosi od 50 do 60 mm, są częścią corymbose wierzchołkowych kwiatostanów. Skład koszy obejmuje trzcinowe jałowe krawędzie i małe biseksualne środkowe kwiaty rurkowe, które są pomalowane na biało, czerwono i we wszystkich odcieniach różu. Kwitnienie obserwuje się w maju i czerwcu. Owocem jest niełupek o jasnobrązowym kolorze, mający od 5 do 10 żeber, ich korona jest ząbkowana lub klapowana. Nasiona pozostają kiełkujące przez 2 lub 3 lata.

sadzenie feverfew w otwartym terenie

uprawa gorączki z nasion

Jeśli nasiona z gorączki zostaną zebrane samodzielnie, wówczas wyhodowane z nich kwiaty nie zachowają cech odmianowych rośliny macierzystej. W związku z tym, jeśli chcesz, aby wyhodowane kwiaty były określonej odmiany lub koloru, wówczas zakup nasion należy dokonać w pawilonie ogrodowym lub w specjalnym sklepie.

nasiona takiej rośliny są bardzo małe, więc aby ułatwić siew, zaleca się połączenie ich z piaskiem. Siew odbywa się w pierwszych dniach marca, podczas gdy nasiona muszą być zakopane w glebie o około 0,3–0,5 cm istnieje inna prostsza metoda sadzenia, w tym celu nasiona są rozprowadzane na powierzchni mieszanki gleby, po czym są pokryte niezbędną ilością gleby na wierzchu. Uprawy należy podlewać za pomocą drobnego rozpylacza. Pojemnik musi być przykryty folią lub szkłem, a następnie jest usuwany w dobrze oświetlonym i ciepłym (od 18 do 20 stopni) miejscu. Po pojawieniu się pierwszych sadzonek ze zbiornika konieczne będzie usunięcie schronienia. Zbieranie poszczególnych doniczek lub filiżanek odbywa się po tym, jak rośliny zaczną rozwijać drugą prawdziwą płytkę liściową. Przed przesadzeniem gorączki w otwartym terenie należy ją utwardzić przez 15 dni.

taki kwiat można uprawiać w sposób bez sadzonek, ale tylko w regionach południowych. Wysiew nasion na otwartej glebie odbywa się w pierwszych dniach września.

Jak sadzić w ogrodzie

rosnące w naturalnych warunkach gorączki preferują glebę bogatą w składniki odżywcze. W związku z tym, podczas uprawy na działce ogrodowej, będą potrzebować żyznej, luźnej i przepuszczalnej gleby. Nie można uprawiać takiego kwiatu na biednych, piaszczystych lub suchych glebach, a nizinny obszar, w którym występuje stagnacja wody, również nie nadaje się do jego sadzenia, ponieważ roślina ta reaguje wyjątkowo negatywnie na długotrwałe podlewanie, zwłaszcza jeśli Na zewnątrz jest zimno. Najbardziej odpowiednim miejscem do sadzenia takiej rośliny będzie ta, która jest oświetlona słońcem tylko przez kilka godzin dziennie, a większość dnia powinna być w cieniu.

podczas sadzenia między roślinami należy zachować odległość 25-30 centymetrów. Posadzone gorączki wymagają obfitego podlewania, a pierwsze 1,5 tygodnia po posadzeniu będą wymagały cieniowania od bezpośrednich promieni słonecznych. Byliny-byliny zaczynają kwitnąć już w następnym roku po posadzeniu.

pielęgnacja feverfew w ogrodzie

dbanie o feverfew jest bardzo proste. Ta bylina jest idealna dla tych, którzy nie zawsze mają czas na pielęgnację kwiatów ogrodowych. Po tym, jak kwiaty staną się silniejsze po przesadzeniu, nie będą się bać żadnych chwastów, ponieważ będą w stanie zahamować ich wzrost. W związku z tym konieczne będzie odchwaszczanie klombu ze złocistymi kwiatami tylko na samym początku sezonu wegetacyjnego, aby zmniejszyć liczbę pielenia, powierzchnię gleby można wypełnić warstwą ściółki (materii organicznej). Aby roślina dobrze rosła i prawidłowo się rozwijała, potrzebuje systematycznego podlewania. Po podlewaniu kwiatów zaleca się poluzowanie powierzchni gleby, co pomoże uniknąć tworzenia się na niej gęstej skorupy.

do nawożenia stosuje się zarówno nawozy organiczne, jak i mineralne. Nie można przekarmić feverfew azotem, ponieważ w tym przypadku intensywnie zwiększy zieloną masę, a kwitnienie stanie się rzadkie. Kwiat dobrze reaguje na zgniły obornik.

pędy w krzakach są wysokie, ale niezbyt mocne, więc mogą potrzebować podwiązki. Po zakończeniu pierwszego kwitnienia zaleca się usunięcie wszystkich szypułek, nie czekając na rozpoczęcie formowania nasion. W takim przypadku w ostatnich tygodniach okresu letniego gorączka zacznie kwitnąć ponownie. Bez przesadzania w tym samym miejscu takie kwiaty można uprawiać nie dłużej niż cztery lata. W tym czasie znacznie wzrosną, dzięki czemu kwitnienie stanie się rzadkie. Dlatego co 4 lata zaleca się przesadzanie takich kwiatów w nowym miejscu. W razie potrzeby przeszczepione krzewy są oddzielone.

choroby i szkodniki

Feverfew jest dość odporny na różne choroby i szkodniki. Jednak w rzadkich przypadkach może zachorować. Na przykład ten kwiat czasami choruje na Fusarium lub szarą zgniliznę. Choroba grzybicza, taka jak szara zgnilizna, uszkadza te części krzewu, które znajdują się nad ziemią, w wyniku czego na ich powierzchni pojawia się puszysta powłoka o szarym kolorze, następuje ich deformacja, w wyniku czego krzew umiera. Dotknięte rośliny są usuwane z gleby i niszczone, a obszar, na którym były uprawiane, musi zostać rozlany roztworem dowolnego środka grzybobójczego. Fusarium jest również zakaźną chorobą grzybiczą. Jego patogeny dostają się do rośliny przez korzenie, a przede wszystkim dochodzi do uszkodzenia układu naczyniowego kwiatu. Zainfekowanego krzewu nie można wyleczyć, w związku z tym należy go usunąć z ziemi i zniszczyć, co pozwoli uniknąć dalszego rozprzestrzeniania się infekcji. Gleba, a także pozostałe krzewy, powinny być traktowane fungicydem, który zawiera miedź.

wciornastki, ślimaki, a także mszyce mogą poważnie zaszkodzić takiej roślinie. Ślimaki uwielbiają jeść liście feverfew i musisz je zebrać rękami. Aby szybko pozbyć się ślimaków, możesz przyciągnąć ptaki lub jeże na swoją stronę. Często wciornastki osiadają na złocieniach. Nie można się ich pozbyć, dlatego krzew zamieszkany przez takie szkodniki zaleca się usunąć z gleby i zniszczyć, a powierzchnię terenu i pozostałe rośliny należy spryskać ogólnoustrojowym środkiem owadobójczym. Jeśli mszyce osiadły na takim kwiacie, zaleca się również pozbycie się takiej rośliny, ale jeśli chcesz, możesz spróbować ją wyleczyć, w tym celu krzew jest traktowany środkiem owadobójczym, na przykład: Aktara, Biotlina, Aktellik lub inny środek o podobnym działaniu. Z reguły za pierwszym razem nie można zniszczyć wszystkich mszyc, więc aby w końcu pozbyć się takich szkodników, musisz potraktować roślinę co najmniej 2 lub 3 razy.

po kwitnieniu

kiedy roślina zanika jesienią, jej część, która znajduje się nad ziemią, musi zostać odcięta równo z powierzchnią witryny. Przed zimowaniem powierzchnię witryny należy przykryć warstwą ściółki (torf) lub przykryć świerkowymi gałęziami świerkowymi. Jeśli rośliny są przykryte zimą, wszelkie mrozy będą im niestraszne. Po nadejściu okresu wiosennego gałęzie świerkowe są usuwane z witryny, a ściółka jest grabiona, co pozwoli młodym pędom szybko przebić się przez grubość gleby.

rodzaje i odmiany feverfew ze zdjęciem i opisem

ogrodnicy uprawiają niezbyt dużą liczbę gatunków gorączki. Należy jednak pamiętać, że taki kwiat ma bardzo dużą liczbę różnych odmian i form ogrodowych.

Feverfew jest piękny (Pyrethrum pulchrum = Tanacetum pulchrum)

gatunek ten można spotkać w naturalnych warunkach W północnych Chinach, Kazachstanie, Azji Środkowej, północnej Mongolii i Syberii. Taki kwiat woli rosnąć w tundrze, na skalistych placerach i zboczach w pobliżu lodowców. Ta wieloletnia roślina jest kłączem i pół-rozetą, osiąga wysokość około pół metra, na powierzchni znajduje się pokwitanie złożone z krętych włosów. Nieliczne pędy o słabych liściach są wyprostowane. Zielone podstawowe płytki liściowe mają długie ogonki, są podwójnie pierzaste, mogą być nagie lub mieć rzadkie pokwitanie. Długość takich liści wynosi około 15 centymetrów,a szerokość 2 centymetrów. Płytki liściowe łodygi są siedzące. Kosze mogą być pojedyncze lub wchodzą w skład kwiatostanów po 2 lub 3 sztuki. Skład koszy obejmuje rurkowe kwiaty w kolorze szarym i trzcinowym w kolorze białym.

Feverfew o dużych liściach (Pyrethrum macrophyllum = Tanacetum macrophyllum = Chrysanthemum macrophyllum)

Ojczyzną tej wieloletniej rośliny jest Kaukaz. Wysokość takich kwiatów może wynosić od 1 do 1,5 m.średnica kwiatostanów corymbose wynosi około 10 centymetrów, składają się z małych białych kwiatów. Gdy roślina zacznie już kwitnąć, jej kosze zmienią kolor na brązowo-czerwony. Ten kwiat wygląda świetnie w dużych grupach, podczas gdy zaleca się łączenie go z prosem w kształcie gałązki, różnorodnym miskantem, weinikiem o ostrych kwiatach, a także innymi dekoracyjnymi uprawami zbożowymi.

feverfew corymbosum (Pyrethrum corymbosum = Chrysanthemum corymbosum = Tanacetum corymbosum)

ten gatunek pochodzi z Kaukazu, Europy Wschodniej i podnóża Ałtaju, podczas gdy woli rosnąć na suchych łąkach. Ta wieloletnia roślina kłączowa ma kilka lub tylko jeden, rozgałęziony na szczycie, wyprostowany pęd, którego wysokość może wynosić od 0,4 do 1,5 m. podstawowe długie płytki liściowe mają długość około 0,3-0,4 m. ich liście są pierzaste. Płytki liściowe łodygi są zewnętrznie podobne do podstawowych, ale nie mają tak długich płytek, podczas gdy górne i środkowe liście są siedzące, a dolne ― ogonkowe. Luźne kwiatostany corymbose składają się z 15-20 koszy umieszczonych na dość długich, owłosionych nogach. Niełupki są szare, a kwiaty trzciny są białe. Kwitnienie obserwuje się w czerwcu.

Złocieniec cynerarielistny (pyrethrum cinerariifolium) lub rumianek dalmatyński

wysokość takiej rośliny zielnej może wynosić od 0,15 do 0,45 m.szaro-srebrne płytki liściowe mogą być dwukrotnie lub trzykrotnie pierzaste. W koszach niełupki są pomalowane na szaro, a kwiaty brzegowe są jasnożółte lub białe.

Feverfew Red (pyrethrum coccineum = Chrysanthemum coccineum) lub rumianek kaukaski

ten kwiat jest często mylony z różową gorączką. W warunkach naturalnych ten gatunek można znaleźć na Kaukazie. Ma dużą liczbę różnych kształtów z języczkowymi kwiatami, pomalowanymi na różne odcienie kolorów, od ciemnej wiśni po Biel. Dość często wśród nich są formy z koszami frotte. W przeciwieństwie do feverfew Pink, feverfew Red ma podwójnie pierzaste rozcięte płytki liściowe. W częściach takiej rośliny, które znajdują się nad ziemią, znajdują się substancje, które są trujące dla szkodników i absolutnie nieszkodliwe dla ludzi i zwierząt ciepłokrwistych.

Feverfew Pink (pyrethrum roseum) lub perski rumianek

ojczyzną tego gatunku jest również Kaukaz. Ten gatunek jest uprawiany przez ludzi od ponad 200 lat. Pędy są wyprostowane, ich wysokość może wynosić od 0,6 do 0,7 m. jasnozielone rozety liściowe rosną na ogonkach i są rozcięte. Płytki liściowe łodygi nie są tak duże jak podstawowe. Średnica koszy wynosi około 50 mm, są to 2 lub 3 sztuki zebrane w szczotki, ale są również pojedyncze. Kolor kwiatów rurkowych jest żółty, a trzciny ― różowy. Gatunek ten ma dużą liczbę różnych odmian i form, które są najczęściej określane jako hybryda feverfew. Wśród tej różnorodności są rośliny z koszami frotte, które są pomalowane na biało, ciemnoczerwone lub różowe. Grupa mieszańców Robinsons Mix jest najbardziej rozpowszechniona, takie rośliny mają wysokość około 0,8 m, średnica ich różowych lub czerwonych koszy wynosi około 12 centymetrów. Najbardziej popularne są następujące odmiany hybrydowego feverfew:

1. Atrosangwinea. Wysokość krzewów wynosi około 0,6 m, a kwiatostany o średnicy mogą osiągnąć 60 mm. Kolor kwiatów rurkowych jest żółty, a trzciny ― ciemnoczerwony.
2. Brenda. Kwiaty trzciny mają gęsto różowy kolor.
3. James Kelway. Wysokość krzewu wynosi około 0,6 m, średnica koszy wynosi około 60 mm. Kolor krawędziowych kwiatów jest szarlachowoczerwony.
4. Im Robinson. Kwiaty brzegowe są pomalowane na różowawy kolor.
5. Kelway Glories. Rurkowe kwiaty tej rośliny są żółte, a trzciny ― szkarłatne.
6. Lord Rosebury. W tej odmianie kosze są gęste.
7. Vanessa. Kosze są frotte, środek żółtego koloru jest wypukły.

popularne formy ogrodowe gorączki różowej to: różowy, czerwony, frotte różowy, niski i frotte biały.

Feverfew panieński (Pyrethrum parthenium = Chrysanthemum parthenium = Tanacetum parthenium)

ze wszystkich rocznych gorączki gatunek ten jest najbardziej popularny. Jego ojczyzną jest Europa Południowa. W warunkach naturalnych taka roślina jest wieloletnia, podobnie jak te, których opis można znaleźć powyżej, ale przez ogrodników jest uprawiana jako roślina jednoroczna. Wysokość zwartego krzewu wynosi około pół metra, jest silnie rozgałęziony. Zielonkawe lub zielonożółte ogonki liściowe mogą być pierzaste lub głęboko wycięte, na ich powierzchni występuje pokwitanie. Wierzchołkowe kwiatostany racemose składają się z małych koszy, których średnica wynosi 15-30 mm, mogą być frotte lub proste. Kwiaty trzciny są pomalowane na Żółto lub biało. Najpopularniejszymi forami ogrodowymi są żółtolistne (wielkolistne płytki liściowe mają jasnożółty kolor, białe kwiaty krawędziowe) i tarczowate (ta roślina graniczna ma żółte kwiaty krawędziowe). Bardzo popularne są odmiany o kwiatostanach frotte o kulistym kształcie, na przykład:

1. Silbeoteppich. Kuliste kosze frotte są pomalowane na biało.
2. Schneebal. Wysokość krzewu wynosi od 0,2 do 0,25 m, płytki liściowe są jasnozielone, średnica białych kwiatostanów frotte wynosi około 25 mm, w ich skład wchodzą tylko kwiaty rurkowe.
3. Dahl White. Białe kwiatostany wyglądają podobnie do guzików.
4. Snow Puffs, Snow Ball i White Stars. Odmiany te mają okrągłe kwiatostany, które mają spódnice składające się z krótkich szerokich kwiatów trzciny.
5. Virgo. Wysokość krzewu wynosi 0,8 m. frotte kuliste kosze w kolorze białym mają średnicę tylko 15 mm.
6. Goldbal. Średnica kwiatostanów frotte o żółtym kolorze wynosi 25 mm, w ich skład wchodzą tylko kwiaty rurkowe.

właściwości feverfew: szkody i korzyści

korzystne właściwości feverfew

w odległych czasach gorączka była szeroko stosowana w celu obniżenia temperatury ciała, wyeliminowania procesów zapalnych i bólu w okolicy głowy. Aspiryna i gorączka mają podobne właściwości. Już w XVII wieku angielscy naukowcy oficjalnie stwierdzili, że roślina ta ma właściwości lecznicze. W tamtych czasach był stosowany jako lek na ból głowy. W latach osiemdziesiątych XX wieku angielscy naukowcy odkryli, że ten kwiat może pozbyć się migreny, na którą cierpi duża liczba ludzi. Proszek przygotowany z liści tej rośliny pomaga pozbyć się migreny znacznie szybciej i skuteczniej niż inne leki. Faktem jest, że skład feverfew obejmuje partenolid, przyczynia się do blokowania produkcji serotoniny przez szyszynkę. Wiadomo, że to nadmiar serotoniny w naczyniach i komórkach mózgu jest odpowiedzialny za rozwój ataku migreny.

środki takie jak Lizuryt i Metysergid również dobrze pomagają w migrenach, ale podczas ich przyjmowania obserwuje się różne niepożądane skutki uboczne. Feverfew jest pozbawiony takiej wady. Ponadto roślina ta przyczynia się do blokowania produkcji histaminy, nie pozwala na tworzenie się skrzepów krwi w naczyniach krwionośnych, ma działanie przeciwdrobnoustrojowe i przeciwalergiczne. Z liści wykonuje się aplikacje na reumatyzm i zapalenie stawów, ataki astmy i ból podczas menstruacji. W połączeniu z innymi lekami roślina ta jest stosowana w leczeniu alergii, łuszczycy i zapalenia skóry.

szkoda

Feverfew nie może być przyjmowany przez kobiety niosące dziecko i karmiące piersią, dzieci poniżej drugiego roku życia, osoby przyjmujące koagulanty i mające indywidualną nietolerancję.