Eremurus

zielna bylina eremurus (Eremurus), zwana także shrysh lub shiryash, jest przedstawicielem podrodziny asfodelovye rodziny xanthorreaceae. Ten rodzaj łączy ponad 40 gatunków, mieszańców i odmian. NAZWA takiego kwiatu pochodzi od dwóch greckich słów, które w tłumaczeniu oznaczają "pustynię"i " ogon". Patrząc na gęste, wysokie szypułki, możesz od razu zrozumieć, dlaczego ludzie żyjący w starożytnej cywilizacji nazwali taką roślinę eremurusem. U ludzi mieszkających w Azji Środkowej słowa shrysh i shiryash oznaczają klej, faktem jest, że w tych miejscach klej techniczny jest uzyskiwany z korzeni takiego kwiatu. Plaster jest wykonany z suszonych i sproszkowanych korzeni. Jeśli korzenie są gotowane, można je jeść, a smak jest podobny do szparagów, a niektóre (nie wszystkie!) widok. Każda część takiej rośliny może być użyta do barwienia naturalnego włókna na Żółto. Eremurus został po raz pierwszy opisany w 1773 r.przez rosyjskiego podróżnika, geografa i przyrodnika P. Pallasa. Te kwiaty zaczęły rosnąć w ogrodach botanicznych Europy Zachodniej i Rosji już w latach sześćdziesiątych 19 wieku, ponad pół wieku później urodziła się pierwsza hybryda , a hodowcy nie przestają pracować z eremurusem do dziś.

funkcje eremurusa

eremurus ma korzeń, który wygląda podobnie do rozgwiazdy. Średnica kornedonu waha się od 10 do 15 centymetrów, a jego kształt jest w kształcie dysku, skręcone mięsiste korzenie odchodzą od niego cylindrycznie lub wrzecionowato pogrubione, podczas gdy wystają w różnych kierunkach. Na krzaku najczęściej znajduje się duża liczba płaskich trójściennych liniowych płyt liściowych, które mogą być wąskie lub szerokie, ich dolna powierzchnia jest w kształcie kilu. Duży wydłużony kwiatostan w kształcie pędzla o długości metra znajduje się na pojedynczym, bezlistnym pędzie. Kwiaty w kształcie dzwonu na szypułce są umieszczone spiralnie, podczas gdy mogą być pomalowane na żółty, brązowy, zakurzony czerwony lub różowy. Kwiaty zaczynają się otwierać od dołu kwiatostanu, a każdy z nich więdnie około 24 godzin po kwitnieniu. Czas kwitnienia zależy bezpośrednio od gatunku i odmiany rośliny i może wynosić od 10 do 40 dni. Owoc jest trójnożnym pół-zdrewniałym lub błoniastym pudełkiem o prawie kulistym kształcie, który pęka, gdy dojrzewa, jego powierzchnia może być pomarszczona lub gładka. Trójścienne pomarszczone nasiona mają 1 przezroczyste skrzydło. Taki kwiat jest bardzo dobrą rośliną miodową.

uprawa eremurusa z nasion

siew

wysiew nasion na otwartej glebie odbywa się na początku wiosny. Kiedy pojawią się sadzonki, konieczne będzie ich sadzenie, a odległość między krzakami powinna wynosić od 0,3 do 0,6 m.jednak doświadczeni ogrodnicy zalecają uprawę eremurusa przez sadzonki.

sadzonki

wysiew nasion na sadzonki należy przeprowadzić we wrześniu-październiku. Pojemnik na sadzonki powinien wybrać taki, który ma głębokość co najmniej 12 centymetrów. Nasiona należy pogłębić o 10-15 mm, a pojemnik do kiełkowania umieszcza się w chłodnym (około 15 stopni) miejscu. Wczesną wiosną powinny pojawić się sadzonki, ale nie wszystkie nasiona mogą dawać sadzonki, ale wszystko dlatego, że niektóre z nich mogą kiełkować do dwóch lat. Sadzonki powinny być podlewane częściej niż rośliny dorosłe, po zwiędnięciu płytek liści nastąpi okres spoczynku, w którym to czasie zaleca się przestawienie eremurusów do ciemnego pokoju. Kiedy nadejdzie Wrzesień lub Październik, roślina będzie musiała zostać przeszczepiona do indywidualnych doniczek, które zostaną zabrane na ulicę. Po rozpoczęciu mrozu wyniesione sadzonki będą musiały być pokryte kompostem, liśćmi lub świerkowymi gałęziami, należy zauważyć, że warstwa nie powinna być cieńsza niż 20 centymetrów. Schronienie jest czyszczone wiosną, kiedy Na Zewnątrz będzie wystarczająco ciepło. W ten sposób sadzonki są uprawiane przez 3 lata. Następnie należy sadzić kornedony na otwartej ziemi. Po wyhodowaniu części nadziemnej krzaki będą musiały zacząć dbać dokładnie tak samo, jak dorosłe okazy.

sadzenie eremurusa w otwartym terenie

o której godzinie sadzić

konieczne jest sadzenie zarówno zakupionego, jak i uprawianego własnymi rękami materiału do sadzenia we wrześniu. Do sadzenia należy wybrać oświetlone otwarte miejsce z dobrze przepuszczalną glebą, ponieważ ten kwiat reaguje wyjątkowo negatywnie na stagnację cieczy w glebie. Taka roślina ma bardzo silne łodygi, które są nieustraszone podmuchami wiatru. W dzikich warunkach eremurus woli rosnąć na płaskowyżu, gdzie często jest neutralna lub zasadowa gleba. Jednak ten kwiat można uprawiać na prawie każdej glebie.

funkcje lądowania

W przypadku, gdy woda gruntowa leży wysoko na wybranym obszarze do sadzenia lub gleba ma niską przepuszczalność wody, w takim przypadku musisz zrobić osuszony kwietnik. Takie łóżko powinno być wysokie, a żwir, żwir lub kamyki mogą być używane jako drenaż. Drenaż jest pokryty czterdziestocentymetrową warstwą lekko zasadowej lub neutralnej gleby i najlepiej, jeśli składa się z kompostu (próchnicy) i ziemi darniowej (1:3), które należy zmieszać z niewielką ilością małych kamyków lub gruboziarnistego piasku.

jeśli gleba na stronie jest dobrze osuszona, nie trzeba robić takiego klombu. Otwór do sadzenia powinien być szeroki,a jego głębokość może wynosić od 25 do 30 centymetrów. Na jego dnie układana jest warstwa drenażowa o pięciocentymetrowej grubości, która jest posypana mieszanką gleby. Na wierzchu układa się kornedonce, podczas gdy spróbuj wyprostować delikatne korzenie, aby wyglądały we wszystkich kierunkach lub bardzo ostrożnie przenieś roślinę z doniczki. Żarówki powinny być pogłębione o 5-7 centymetrów. Jeśli sadzi się duże gatunki, odległość między krzakami powinna wynosić od 0,4 do 0,5 m, a dla małych gatunków wynosi 0,25 - 0,3 m.szerokość między rzędami powinna wynosić około 0,7 m. posadzone rośliny należy podlać. Roślina wyhodowana z nasion zakwitnie dopiero 4-7 lat po pojawieniu się sadzonek, ale tylko wtedy, gdy gleba, na której uprawia się ten eremurus, nie będzie nadmiernie nasycona składnikami odżywczymi. Należy zauważyć, że w tłustej glebie taki kwiat buduje bujną zieloną masę, a jednocześnie całkowicie przestaje kwitnąć.

Pielęgnacja eremurusa w ogrodzie

opieka nad eremurusem jest dość prosta. Od wiosny do drugiej połowy lata, przy suchej i upalnej pogodzie, roślina powinna zapewnić bardzo obfite podlewanie. Jeśli deszcze występują regularnie, a gleba jest wilgotna przez cały czas, podlewanie nie może być w ogóle przeprowadzane. Po zakwitnięciu rośliny, a dzieje się to w czerwcu, nie można jej już podlewać.

pod zimą superfosfat należy dodać do gleby na miejscu (na 1 metr kwadratowy od 30 do 40 g), wczesną wiosną zaleca się karmienie eremurusów złożonym nawozem (na 1 metr kwadratowy od 40 do 60 g), a także zgniłym obornikiem lub kompostem (na 1 metr kwadratowy od 5 do 7 kilogramów). W przypadku, gdy gleba na miejscu jest słaba, zanim roślina zakwitnie, należy ją karmić azotanem amonu (na 1 metr kwadratowy 20 g). Podczas karmienia należy zauważyć, że konieczne jest ograniczenie ilości nawozu i azotu wprowadzanego do gleby, w przeciwnym razie krzewy będą mniej odporne na choroby i mróz.

po deszczu lub podlewaniu rośliny należy bardzo ostrożnie, aby nie uszkodzić korzeni,poluzować powierzchnię gleby, jednocześnie usuwając chwast.

podczas uprawy eremurusa należy wziąć pod uwagę jeden bardzo ważny niuans, po tym, jak liście kwiatu umrą latem, zaleca się wykopanie. Cornedonts są suszone i czyszczone do przechowywania w dobrze wentylowanym pomieszczeniu przez co najmniej 20 dni. Jest to konieczne do dalszej aktywności eremurusa. Jeśli nie wszystkie płytki liściowe są martwe lub pożółkłe, nadal nie należy pozostawiać kornedonu w glebie z powodu ulewnych deszczy, które z reguły obserwuje się w ostatnich tygodniach letnich lub pierwszych jesiennych. Pamiętaj, że kopanie krzewów powinno być bardzo dokładne. W przypadku, gdy nie masz ochoty ani czasu na kopanie roślin, powinieneś zrobić schronienie przed deszczem (jak altana) nad miejscem, w którym rosną.

rozmnażanie eremurusa

Eremurus można rozmnażać nie tylko w sposób generatywny (nasienny), który jest bardzo szczegółowo opisany powyżej, ale także wegetatywny. Zdarza się, że wiosną jedna lub kilka małych rozet rośnie w pobliżu głównego gniazda, co sugeruje, że nastąpiło utworzenie pąków potomnych, podczas gdy każda z nich ma korzenie i dno. W razie potrzeby oddziel dzieci, a miejsca uskoków należy posypać popiołem i wysuszyć. Następnie koredonets będą musiały zostać zasadzone. W przypadku, gdy przy niewielkim naciśnięciu dzieci nie odpadną, będziesz musiał je rozdzielić dopiero w przyszłym roku. Jest jednak jedna sztuczka, zanim wylądują kornedntzowie, są podzieleni. Aby to zrobić, należy je wyciąć od dołu, pamiętając, że każda z części powinna mieć kilka korzeni. Następnie musisz posypać sekcje popiołem drzewnym i sadzić całą rodzinę. W przyszłym roku każda z części będzie miała własne korzenie i pąki i można je łatwo podzielić na nacięcia. Jednocześnie bardzo ważne jest, aby pamiętać, że dorosły krzew można podzielić nie więcej niż 1 raz na 5 lub 6 lat.

choroby i szkodniki

pamiętaj, że eremurus musi być chroniony przed szkodnikami i chorobami. Roślina ta może uszkodzić nie tylko mszyce i wciornastki, ale także Mole, ślimaki, a także myszy. Aby zniszczyć szkodliwe owady, krzewy należy traktować środkami owadobójczymi. Ślimaki należy usunąć ręcznie z krzaków. Jeśli jednak jest wiele ślimaków, wystarczy zrobić przynęty. Aby to zrobić, ciemne piwo wlewa się do misek, a następnie są one rozprowadzane po stronie. Ślimaki w stosach będą się ślizgać do tych przynęt, a Ty będziesz musiał je zbierać w odpowiednim czasie.

myszy i krety uwielbiają jeść korzenie takiego kwiatu, z którego zaczynają gnić, a roślina ostatecznie umiera. W przypadku, gdy którykolwiek z okazów pozostaje w tyle w rozwoju i ma zahamowany wygląd, należy go wykopać. Wszystkie gnijące obszary będą musiały zostać wycięte z korzeni, po czym miejsca cięcia zostaną posypane popiołem drzewnym i czekają, aż wyschną. Następnie krzew jest ponownie zakopywany w glebie. W przypadku, gdy chcesz pozbyć się myszy, powinieneś rozłożyć kilka zatrutych przynęt na stronie, pamiętając, że takie gryzonie są wegetarianami.

Eremurus może zachorować na rdzę lub inne choroby grzybowe i wirusowe, a także chlorozę. Jeśli Na zewnątrz jest wilgotno i ciepło, na płytkach liści krzewu mogą tworzyć się pociągnięcia w kolorze czarnym lub brązowym, co oznacza, że roślina jest zainfekowana rdzą. Jeśli nie zaczniesz go leczyć na czas, wkrótce krzew straci swoją dekoracyjność. W związku z tym, po zauważeniu pierwszych objawów choroby, dotknięty okaz należy leczyć fungicydem (Topaz, Fitosporyna, Zasłona, skora, Kwadris, bariera itp.). Chloroza objawia się żółknięciem lub bladością płytek liściowych. W takim przypadku krzew jest wykopywany i traktowany dokładnie tak, jak w przypadku gryzoni. Jeśli powierzchnia liścia stała się guzkowata, a jednocześnie utworzyły się na niej żółte plamki, oznacza to zakażenie krzewu chorobą wirusową. Nosicielami takich chorób są wciornastki, mszyce i pluskwy, a skuteczny lek nie został jeszcze stworzony z nich. W celu zapobiegania szkodliwym owadom należy je zniszczyć w odpowiednim czasie. Zainfekowane krzewy należy wykopać i zniszczyć tak szybko, jak to możliwe, ponieważ choroba może przenieść się na inne rośliny.

Eremurus po kwitnieniu

zbieranie nasion

dobre nasiona można zbierać tylko z dolnej części kwiatostanu-świecy. W związku z tym zaleca się wybranie kwiatostanów 2 i skrócenie ich od góry o 1/3 części. Podczas dojrzewania owoce zmieniają kolor na Beżowy. Zbiór nasion należy rozpocząć w drugiej połowie sierpnia. Kwiatostan przycięty sekatorem należy umieścić do dojrzewania w dobrze wentylowanym i suchym pomieszczeniu. W ostatnich dniach października dobrze wysuszone pudełka należy pocierać rękami nad arkuszem gazety, na którym wylewa się nasiona. Są przedmuchiwane i wysiewane.

zimowisko

Z reguły eremurus ma wysoką odporność na mróz. Istnieją jednak gatunki kochające ciepło, które wymagają schronienia na zimę, w tym celu obszar jest pokryty warstwą torfu lub kompostu (grubość co najmniej 10 centymetrów). Cornedonets, które zostały wykopane w lecie, nie mogą być przechowywane przez całą zimę, ponieważ gdy tylko nadejdzie wiosna, zaczynają aktywnie rosnąć, nawet nie posadzone. Sadzenie na otwartej glebie powinno odbywać się jesienią, podczas gdy sadzenie musi być pokryte warstwą torfu. Jednocześnie w regionach o mroźnych, śnieżnych zimach konieczne będzie ułożenie świerkowych gałęzi na wierzchu. Schronienie należy usunąć wiosną, kiedy miną zagrożenia mrozem. Jeśli nadal oczekuje się mrozu, obszar będzie musiał być na chwilę przykryty materiałem pokrywającym, na przykład lutrasilem.

rodzaje i odmiany eremurus ze zdjęciami i nazwami

eremurus ma dość dużą liczbę gatunków i odmian, więc tylko najbardziej popularne i piękne zostaną opisane poniżej.

Eremurus Aitchisonii (Eremurus aitchisonii)

ten gatunek w naturalnych warunkach można spotkać na skalistych wyżynach Zachodniego Tian Shan, Afganistanu i zachodniego Pamiru. Taki eremurus woli rosnąć w lasach mieszanych obok pistacji, klonów i orzechów włoskich. Jest to gatunek najwcześniej kwitnący, więc jego kwitnienie rozpoczyna się w kwietniu, ale jego sezon wegetacyjny jest krótki. Istnieje od 18 do 27 dużych kilowatych szerokoliniowych płyt liściowych, pomalowanych na nasycony zielony kolor, są gładkie na kilu, a szorstkie na krawędzi. Łodyga jest nasycona zielonym połyskiem, na jej powierzchni u podstawy znajduje się pokwitanie reprezentowane przez krótkie włosy. Luźny Cylindryczny kwiatostan w kształcie pędzla może osiągnąć wysokość 1,1 m, a średnica dochodzi do 17 centymetrów. Jego skład może obejmować od 120 do 300 kwiatów, podczas gdy w tym gatunku liczba kwiatów może osiągnąć 500. W kwiatach białe przylistki mają ciemną żyłę, kolor szypułek jest purpurowo-brązowy, a okwiaty — bogaty różowy.

Eremurus Alberta (Eremurus albertii)

na wolności gatunek ten można spotkać w gardle Doliny Fergana, w Kabulu i Turcji. Wysokość krzewu o jasnobrązowych korzeniach wynosi około 1,2 m.Proste nagie płytki liściowe są skierowane do góry. Naga łodyga ciemnozielonego koloru jest pokryta niebieskawym nalotem. Znajduje się na nim luźny wielokwiatowy kwiatostan w kształcie pędzla o wysokości dochodzącej do 0,6 m i średnicy około 12 centymetrów. Kwiaty mają białe przylistki z brązową żyłą. Okwiaty są szeroko otwarte, mają kolor surowego mięsa z brązową żyłą. Gatunek ten należy do najpiękniejszych. Uprawiana od 1884 r.

eremurus potężny (Eremurus robustus)

na wolności taka roślina znajduje się w środkowym i górnym pasie Pamir-Alai, a także u podnóża Tian Shan. Korzenie są lekko wrzecionowate-pogrubione i pomalowane na brązowo. Szerokolistne nagie kilowate płytki liściowe są pomalowane na ciemnozielony kolor, a na ich powierzchni znajduje się niebieskawy nalot, są szorstkie na krawędzi i gładkie na kilu. Na powierzchni zielonej nagiej łodygi znajduje się niebieskawy nalot. Znajduje się na nim kwiatostan racemose o cylindrycznym kształcie, którego długość może dochodzić do 1,2 m. Składa się z około 1000 kwiatów, kolor ich okwiatów jest biały lub jasnoróżowy, a jasnobrązowe przylistki mają ciemną żyłę.

Eremurus Olga (Eremurus olgae)

ten gatunek jest uważany za jeden z najczęstszych. W naturze można go spotkać od południowo-zachodniego Pamiru-Alai do zachodniego Tian Shan, a ten kwiat można również zobaczyć w Pakistanie, w północnej części Afganistanu i północno-zachodnich regionach Iranu. Wysokość krzewu może osiągnąć 1,5 m. korzenie są lekko wrzecionowate-pogrubione, mają prawie Cylindryczny kształt, a na ich powierzchni często występuje pokwitanie, kolor jest ciemnoszary. Na jednym krzaku może dorastać do 65 kilowatych ciemnozielonych wąskoliniowych płyt liściowych, na ich powierzchni znajduje się niebieskawa powłoka, są szorstkie na krawędziach. Kolor łodygi jest ciemnozielony, na jego powierzchni znajduje się niebieska powłoka, osiąga wysokość nie większą niż 100 centymetrów. Znajduje się na nim kwiatostan racemose o stożkowym lub cylindrycznym kształcie, którego długość może osiągnąć 0,6 metra, a średnica-do 15 centymetrów. Średnica szeroko otwartych kwiatów wynosi 35 mm, Kolor ich perianthes jest jasnoróżowy lub różowy, u podstawy znajduje się żółta plamka, a także mają ciemnoczerwoną żyłę. Istnieją kwiaty z białymi perianthami z zieloną żyłą. Czas kwitnienia zależy od klimatu w regionie, w którym roślina jest uprawiana i można ją zaobserwować w maju i sierpniu. Uprawiana od 1881 r.

eremurus Bunge (eremurus bungei) lub eremurus wąskolistny lub eremurus Oszukujący (Eremurus stenophyllus)

w naturze ten kwiat można zobaczyć w górnym i środkowym pasie gór Kopetdag i Pamir-Alai, a także w północnych regionach Iranu i Afganistanu, podczas gdy roślina woli rosnąć w ogrodach różanych, a także w lasach klonu, śliwki wiśniowej i orzechów. Krzew ma wysokość około 1,7 m. rozpostarte korzenie w kształcie sznurka są pomalowane na brązowo-szary kolor. Na powierzchni wąskoliniowych nagich kilowatych płyt liściowych znajduje się niebieskawy nalot. Zielona łodyga może mieć twarde włosy u podstawy lub być całkowicie naga. Gęsty Cylindryczny kwiatostan w kształcie pędzla ma wysokość około 0,65 m i średnicę-około 50-60 mm. na każdym kwiatostanie może znajdować się 400-700 żółto-złotych szeroko otwartych kwiatów, które osiągają średnicę 20 mm. uprawiany od 1883 r. gatunek ten należy do najpiękniejszych, służy zarówno do dekoracji ogrodu, jak i do tworzenia suchych bukietów.

, jest Również na tyle interesujące dla ogrodników widoki są takie, jak: эремурус Тунберга, belotsvetkovy, Suworowa, tadżycki, krymskiej, tien-шаньский, туркестанский, piękny, согдийский, różowawy, Регеля, puszysty, гребневидный, мелкоцветковый, нуратавский, niesamowite, żółty, млечноцветный, копетдагский, Коржинского, Kaufmana, Junge, индерский, гиссарский, Иларии, himalayan, grzebieniowy, хохлатый, Zinaida, Zoe, Капю, biały, бухарский itp.

cała seria doskonałych hybryd Shelfold narodziła się dzięki skrzyżowaniu eremurusa Olgi i Bunge. Kwiaty takich roślin mogą mieć różne kolory od żółto-pomarańczowego do białego. Na przykład kwiaty odmiany Isobel są różowe z pomarańczowym odcieniem, podczas gdy Rosalind ma różowy kolor, White Beauty ma czystą biel, Munlight ma jasnożółty kolor. Również dzięki tym gatunkom pojawiła się grupa hybryd haydown, które nie są jeszcze tak popularne. Ich wysokie odmiany to Gold, Citronella, Lady Falmaus, Sunset, Don i Haydown Dwarf i Golden Dwarf. Na środkowym pasie hybrydy Ruyter, stworzone przy użyciu eremurusa Isabella, popularne odmiany, są bardzo popularne wśród ogrodników:

1. Kleopatra . Ta odmiana została wyhodowana w 1956 r.brązowo-pomarańczowe pąki kwitną w kwiaty, na których zewnętrznej powierzchni znajduje się duża liczba ciemnych żył. Kolor pręcików jest nasycony pomarańczą. Łodyga osiąga wysokość nie większą niż 1,2 m.
2. Pinokio . Odmiana została wyhodowana w 1989 r.Kolor kwiatów jest siarkowo-żółty, a pręciki są czerwono — wiśniowe. Łodyga ma wysokość nie większą niż 1,5 m.
3. Obelisk . Ta odmiana urodziła się w 1956 r.wysokość krzewu wynosi około 1,5 m. białe kwiaty mają szmaragdowy środek. A potem jest odmiana romans kolor kwiatów, w których łososiowo-różowy; odmiana Roford z kwiatami łososia; odmiana Emmy Ro z żółtym kolorem kwiatów.