wieloletni krzew labaznik jest rośliną leczniczą. Jednak ogrodnicy uprawiają go nie tylko dlatego, ale także dlatego, że ma wysoką dekoracyjność.
treść
funkcje labaznika
roślina labaznik, zwana także tavolga, jest wieloletnim krzewem, którego wysokość może wynosić od 0,6 do 0,8 m.jego łodyga jest wyprostowana. Przez długi czas roślina ta była częścią rodzaju Spirea. Obecnie wyodrębniony jest w samodzielny rodzaj, łączący kilka gatunków.
w okresie kwitnienia krzew jest ozdobiony kwiatostanami wiechowymi o średnicy sięgającej około 15 centymetrów. Składają się z małych (o średnicy do 10 mm) bladożółtych kwiatów. Szerokie pierzaste płytki liściowe Na Zewnątrz mają niewielkie podobieństwo do liści paproci. Ponieważ liście są duże, latem odparowuje duże ilości wody. Istnieją rodzaje tawuł, w których liście wysychają przez pewien czas w najgorętsze dni, co pozwala roślinie zmniejszyć ilość odparowanej wody. Kłącze krzewu jest krótkie. W ciągu 12 miesięcy korzenie tej rośliny rosną tylko o 20-30 mm. pachnące kwiaty mają aromat migdałowo-miodowy. Początek kwitnienia przypada na Czerwiec i trwa przez 6 tygodni.
w naturalnych warunkach labaznik woli rosnąć w bagnistym terenie. Najczęściej można go spotkać na brzegu zbiorników wodnych. Rośnie także na zboczach górskich, w lesie i na łące. W naturze krzew można znaleźć na Kaukazie, Azji, Syberii, a nawet w umiarkowanych szerokościach geograficznych Europy. Labaznik jest w stanie tworzyć ogromne zarośla, których długość czasami sięga setek hektarów.
sadzenie labaznik w otwartym terenie
wybór miejsca
do uprawy labaznika na otwartym terenie najlepiej wybrać obszar z wilgotną glebą, ale woda na nim nie powinna stagnować. W przypadku, gdy woda gruntowa leży bardzo blisko powierzchni witryny, zaleca się wykonanie wysokiego łóżka dla krzewu i nie zapomnij o grubej warstwie drenażu.
obszar odpowiedni dla takiej rośliny może być lekko zacieniony. Zwróć uwagę, że nie można go uprawiać w cieniu. Najlepiej dla niego wybrać słoneczne otwarte miejsce lub miejsce, które będzie tylko lekko zacienione przez rośliny rosnące w pobliżu.
Grunt
tawuła nie jest szczególnie wymagająca pod względem składu gleby. Jednak najlepiej rośnie na neutralnej glebie odżywczej. Jeśli gleba na miejscu jest kwaśna, zaleca się dodanie popiołu drzewnego lub wapna przed posadzeniem krzewu. Również podczas kopania terenu w ziemi pożądane jest dodanie kompostu lub próchnicy.
również roślina preferuje dobrze przepuszczalną glebę. Dlatego jeśli gleba jest ciężka, należy do niej dodać piasek.
metody rozmnażania
labaznik można rozmnażać na kilka sposobów: dzieląc krzew, nasiona i część kłącza.
uprawa z nasion
nasiona labradora wymagają naturalnej stratyfikacji i stwardnienia. Dlatego zaleca się ich wysiew przed zimą. Najpierw z obszaru wybranego do siewu musisz usunąć całą chwast, po czym jest zwilżony. Nasiona tej rośliny charakteryzują się wysoką światłoczułością. W związku z tym zaleca się ich wysiew w zacienionym miejscu (nie w cieniu). Później wyhodowane sadzonki można sadzić w stałym miejscu.
konieczne jest zakopanie materiału siewnego w glebie nie więcej niż 50 mm, w przeciwnym razie kiełki nie będą w stanie przebić się przez grubą warstwę gleby. Odległość między nasionami powinna wynosić od 0,3 do 0,4 m.dzięki tak rzadkiemu sadzeniu młode rośliny będą mogły rosnąć i rozwijać się w normalnych granicach, nie przeszkadzając sobie nawzajem.
pierwsze sadzonki powinny pojawić się w drugiej połowie kwietnia lub w pierwszej ― w maju. Charakteryzują się bardzo powolnym wzrostem. Z reguły pod koniec sezonu na każdym krzaku tworzy się do pięciu płyt liściowych. W tej formie zimują pod śniegiem. Po raz pierwszy krzewy zakwitną dopiero w drugim lub trzecim roku wzrostu. W przypadku, gdy roślina znajduje się w nieodpowiednich warunkach do wzrostu, może kwitnąć znacznie później.
W razie potrzeby wysiew nasion można przeprowadzić wiosną. Przed siewem materiał siewny wymaga przygotowania. Aby to zrobić, jest przez pewien czas zanurzany w roztworze stymulatora wzrostu, na przykład Novosil lub Cyrkon. Uprawy wymagają terminowego i odpowiedniego nawilżenia, a także cieniowania, które może być sztuczne lub naturalne. Ale nawet jeśli zrobisz wszystko dobrze, przygotuj się na to, że nasiona nie wykiełkują podczas wiosennego siewu.
nasiona labaznika pozostają kiełkujące, z reguły przez 6 lat. Jednak okres kiełkowania może zostać znacznie skrócony, na to duży wpływ ma miejsce zbioru lub uprawy.
jeśli nadal zdecydujesz się zasiać labaznik na wiosnę, pamiętaj, że pojawiające się krzewy będą rosły bardzo powoli, a ich pierwsze kwitnienie nastąpi nie wcześniej niż w trzecim lub czwartym roku wzrostu. Dlatego pomimo faktu, że zasiejesz tawołę wiosną, zakwitnie znacznie później niż krzewy, które wyrosły po siewie zimowym.
podział krzewu
rozmnażanie labaznika przez podział krzewu jest bardziej popularne wśród ogrodników niż przez nasiona. Możesz podzielić krzew na części jesienią, kiedy zanika, lub na początku wiosny-od marca do kwietnia. Wybierając czas podziału krzewu, należy pamiętać, że po wiosennym przesadzeniu tawuła zakwitnie później niż po jesieni.
wykop krzak z ziemi i podziel jego kłącze na kilka części. Zaleca się sadzenie delenki w glebie natychmiast po podziale. Jeśli podzieliłeś roślinę jesienią i zamierzasz sadzić delenki tylko wiosną, aby je zachować, zaleca się zakopanie części krzewu w zwilżonych trocinach lub ziemi.
podczas lądowania delenok między nimi należy zachować odległość co najmniej pół metra. Powinny być zakopane w glebie nie więcej niż 50 mm.w otworze korzenie powinny znajdować się poziomo, a spiczaste wierzchołki pąków powinny być skierowane do góry. Pamiętaj, że w pobliżu młodych krzewów nie powinno być chwastów i resztek roślinnych. Nie zapomnij również o dobrym drenażu i stałej wilgotności gleby. Delenki zapuszczają korzenie dość dobrze, a kwitną znacznie wcześniej niż krzewy wyhodowane z nasion.
opieka nad labaznikiem
podlewanie
labaznik uprawiany na otwartym terenie wymaga terminowego i odpowiedniego podlewania. Krzaki są obficie podlewane, zapobiegając stagnacji płynu w systemie korzeniowym, ponieważ może to wywołać rozwój choroby grzybowej. Średnio jest podlewany 1 raz na 7 dni.
Nawożenie
podczas uprawy tawuły w pożywnej glebie możesz obejść się bez górnego opatrunku. Jednak dla lepszego wzrostu i bujnego kwitnienia eksperci zalecają karmienie go 1 lub 2 razy w sezonie nawozem organicznym lub mineralnym (na przykład siarczanem potasu, superfosfatem). Pamiętaj, że do gleby nie można dodawać dużych ilości azotu, ponieważ z tego powodu krzewy mogą kwitnąć znacznie później.
przycinanie
aby krzew cały czas miał schludny wygląd, nie zapomnij przyciąć szypułek, które zaczęły więdnąć w odpowiednim czasie. Aby to zrobić, odetnij całkowicie pęd, który zakwitł, lub uszczypnij zwiędły kwiatostan rękami.
zimowisko
labaznik charakteryzuje się dość wysoką odpornością na mróz. Krótko przed pierwszymi przymrozkami skróć wszystkie łodygi krzewu do 50-100 mm. Jeśli jednak w Twoim regionie zimą często występują silne mrozy, zaleca się wypełnienie obszaru po przycięciu warstwą ściółki o grubości około 10 centymetrów, do tego można użyć kompostu lub torfu.
właściwości lecznicze
zarówno w oficjalnej, jak i tradycyjnej medycynie labaznik jest uważany za roślinę leczniczą, która ma działanie przeciwdrobnoustrojowe i przeciwzapalne. Ludzie uważają go za "lekarstwo na czterdzieści chorób". Roślina ta charakteryzuje się również wyraźnym działaniem przeciwnowotworowym, a także zdolnością do wzmacniania odporności. W medycynie ludowej tawuła jest często stosowana w leczeniu grypy i przeziębienia.
również ten krzew służy do regulacji kwasowości, w tym celu z kwiatów przygotowuje się napar, który pomaga pozbyć się zgagi. A taki napar zapobiega tworzeniu się skrzepów krwi w naczyniach krwionośnych.
rodzaje i odmiany labaznika ze zdjęciem
na otwartym terenie labaznik zaczął być uprawiany już w 18 wieku.w sumie 8 różnych gatunków uprawianych jest jako roślina ozdobna. W tym przypadku tylko cztery rodzaje labaznika są uważane za lecznicze, a mianowicie: sześciopłatkowy, dlanoidalny, wiskolistny i Kamczacki. Korzenie, liście i kwiaty takiej rośliny są uważane za lecznicze. Największą popularnością wśród ogrodników jest tawuła wiskolistna lub variegat. Do dekoracji ogrodu stosuje się różne rodzaje labaznika, a także różne odmiany.
Elegans
ta zwarta roślina zielna jest byliną. Jego wysokość waha się od 0,5 do 1 metra. Głęboko palcowane eleganckie płytki liściowe mają zielony kolor. W okresie kwitnienia powstają bujne wiechy składające się z małych różowo-fioletowych kwiatów. Ten gatunek kwitnie od czerwca do sierpnia.
Umbrella
ta odmiana jest dobra, ponieważ ma nie tylko spektakularne kwiaty, ale także bardzo piękne liście. Krzew może osiągnąć wysokość od 0,7 do 0,8 metra, a średnicę-do pół metra. Liście palmowe są pomalowane na zielonkawy odcień i mają ząbkowaną krawędź. Ta odmiana różni się od reszty tym, że smugi i środek jej liści są pomalowane na purpurowy lub ciemnobrązowy odcień. Długie luźne kwiatostany wiechowate składają się z bardzo małych różowych kwiatów. Roślina kwitnie od lipca do września. Zachowuje jednak wysoką dekoracyjność przez cały sezon.
Różowy
ta ogrodowa forma różowej tawułki jest uprawiana na otwartym terenie jako roślina kwitnąca. Jest uprawiany przez ogrodników stosunkowo rzadko. Eksperci uważają, że roślina ta jest hybrydą jednego z gatunków Rosaceae. Kwiatostany są pomalowane na jasnoróżowy odcień.
venusta
jest to odmiana czerwonego tawuły. Roślina osiąga wysokość około 170 centymetrów. Podczas kwitnienia na wierzchołkach pędów powstają bujne kwiatostany, które obejmują kwiaty o czerwono-różowym lub różowo-kremowym odcieniu. Kłącze rośliny jest krótkie. W krzaku rośnie wiele mocnych łodyg, które są ozdobione pierzastymi płytkami liści, składającymi się z gruboziarnistych płatów. Czas kwitnienia wynosi około półtora miesiąca i obserwuje się go w lipcu i sierpniu.
magnifica
ta roślina jest odmianą czerwonej tawuły. Tworzenie dużych bujnych kwiatostanów odbywa się na końcach łodyg i składają się z kwiatów o ciemnym różowym odcieniu. Krzew może osiągnąć wysokość około 170 cm na potężnych pędach rozgałęziających rośnie wiele zielonych płyt liściowych, które mają duże płaty z ząbkowaną krawędzią. Krzew kwitnie około 1,5 miesiąca w lipcu i sierpniu.
wiskolistny pstrokaty
krzew tworzy gęste zarośla, a wysokość łodyg może wynosić od 100 do 170 cm duże pierzaste rozcięte płytki liściowe składają się z pięciu lub trzech płatów. Ich przednia powierzchnia ma ciemnozielony odcień i jest ozdobiona pociągnięciami i plamami żółtymi. Dolna część liści jest pomalowana na jaśniejszy odcień. Z liści emanuje bardzo przyjemny zapach. Potężne pędy wyprostowane są pomalowane na brązowo-czerwony kolor. Poziomo ułożone rozgałęzione kłącza o grubości palca mają wiele pąków. Z nich latem powstają łodygi kwiatowe, które po pewnym czasie tworzą gęste zarośla.
małe kwiaty pachną miodem i są pomalowane na beżowy lub biały odcień. Kwiaty składają się z 5 płatków i dość długich pręcików. Krzew kwitnie przez 3-3, 5 tygodnia w czerwcu i lipcu. Bujne wiechy osiągają od 15 do 20 centymetrów długości. Krzew wygląda spektakularnie tylko w okresie kwitnienia, a podczas formowania owoców zmienia kolor na ciemny odcień. Roślina ta jest również popularnie nazywana białą trawą, tawołą wiciolistną, miodnikiem, mokrymi malinami, białogłową, sorokopritochnikiem, tawolnikiem, miodunką bagienną.
Kamczacki lub szelomajnik
w warunkach naturalnych gatunek ten występuje na terytorium Wysp Kurylskich, Kamczatki, Sachalinu, a także w północnej części Japonii. Wysokość tak silnej rośliny może wynosić od 120 do 300 cm, a jej gruby kłącze jest dość silny. Na powierzchni prostych pędów występuje pokwitanie, są mocne i prążkowane, pomalowane na jasnoczerwony odcień, a ich średnica osiąga około 25 mm.Duże, szerokolistne podstawowe płytki liściowe są pierzaste z płytkimi palcowymi płatami końcowymi. Długość liści osiąga około 0,3 m, a szerokość około 0,4 m. Zielona błyszcząca przednia powierzchnia liści jest gładka, a niewłaściwa ― ma filcowe Owłosione pokwitanie. Płytki liściowe łodygi są mniejsze, podczas gdy liście znajdujące się w górnej części pędu mogą być całe lub trójłopatowe.
duże luźne kwiatostany corymbose składają się z pachnących kremowych lub białych kwiatów, które osiągają około 8 mm średnicy.kwitnienie obserwuje się w lipcu i sierpniu. Kiedy krzew zanika, jego kwiatostany stają się puszyste, ponieważ dojrzewa na nich wiele podłużnych owoców, których krawędź jest gęsto pokryta rzęskami. Dojrzewanie owoców przypada na Sierpień.
magenta
ta hybryda, charakteryzująca się wysoką dekoracyjnością, jest szeroko rozpowszechniona w północno-wschodnich Chinach, Japonii i Korei. Każdego roku zyskuje coraz większą popularność wśród ogrodników z innych krajów. Wysokość krzewu waha się od 0,5 do 1 metra. Zielone płytki liściowe są głęboko palmatycznie nacięte na spiczaste segmenty lancetowato-jajowate, których jest od 5 do 7 sztuk. Mają słabo rozwinięte wyrostki boczne. Duże płyty podstawowe są znacznie większe niż małe łodygi. Skład wiechy obejmuje małe kwiaty o ciemnym różowym lub fioletowym odcieniu. Z reguły owoce są słabo rozwinięte i wyraźnie wyróżniają się na ogonkach. Na krawędzi mają rzęski.
istnieje forma ogrodowa ― elegans. Białe kwiaty zdobią pręciki o bogatym czerwonym kolorze. Krzew kwitnie od 3,5 do 4 tygodni, mniej więcej od ostatnich dni czerwca do sierpnia.
Czerwony Venusta
ta silna bylina tworzy duże zarośla. Zielone duże pierzaste płytki liściowe rosną na pędach, które mogą osiągnąć wysokość do 150-250 cm Duże bujne wiechy są zbierane z różowawych lub różowych małych kwiatów. Pod koniec kwitnienia powstają atrakcyjne owoce o szkarłatnym odcieniu. Kwitnienie trwa od 30 do 45 dni i obserwuje się je w lipcu i sierpniu. Świetnie rośnie na dobrze oświetlonych otwartych obszarach, a także w cieniu dużych krzewów i drzew. Przy zbyt słabym świetle kwitnienie może ustać.
Dlanevidny
taka odmiana jest bardzo dekoracyjna i zaczęła ją uprawiać w 1823 r.tworzy gęste zarośla o pojedynczym kształcie. Nazwa odmiany jest związana z dużymi płytkami liściowymi w kształcie dłoni, zewnętrznie podobnymi do dłoni. Ich Niewłaściwa powierzchnia ma gęste, filcowe pokwitanie w szarym odcieniu. Wysokość łodyg wynosi do 100 cm, różni się od innych gatunków tym, że jego kłącze znajduje się w glebie na większej głębokości. Długość bujnych kwiatostanów wynosi około 25 centymetrów, składają się z dużej liczby bardzo małych kwiatów o jasnoróżowym lub białym odcieniu, które pachną miodem. Pod koniec kwitnienia stają się jaśniejsze. Na jednej roślinie powstaje nie więcej niż osiem kwiatostanów paniki. Krzew kwitnie od 3,5 do 4 tygodni w czerwcu i lipcu.
w naturze roślinę można znaleźć we wschodniej Syberii, Mongolii, na Dalekim Wschodzie, a także w Chinach i Japonii. Woli rosnąć w zaroślach krzewów i na leśnych łąkach.
Sześciopłatkowy, czyli zwykły
wysokość takiej byliny może wynosić od 0,3 do 0,7 m.ten gatunek jest najbardziej niewymiarowy, a także jest bardzo popularny wśród ogrodników. W naturze woli rosnąć na polach, na polanach i skrajach, w stepie leśnym, wzdłuż rzek, w zaroślach.
roślina ta jest ceniona za cienki kłącze w kształcie sznurka z bulwiastymi podłużnymi owalnymi pogrubieniami o ciemnym kolorze. Na samej górze łodyga jest prosta, wyprostowana, lekko rozgałęzia się. W rozecie podstawowej łodyga jest przerywana pierzasto. Rozeta składa się z wielu głęboko naciętych pierzastych lub ząbkowanych blaszek liściowych, a między nimi rosną mniejsze liście. Łodyga pokryta jest niewielką liczbą średnich blaszek liściowych, które mają ząbkowane przylistki w kształcie półksiężyca.
Długość bujnych Wiech wynosi około 15 centymetrów. Składają się z białych lub różowo-białych kwiatów o średnicy dochodzącej do około 10 mm. kształt płatków jest odwrotnie jajowaty. Kwitnie od czerwca do lipca. Owoc zawiera od 9 do 12 owłosionych nasion, które ściśle przylegają do siebie. Ich dojrzewanie obserwuje się w lipcu i sierpniu.
w medycynie alternatywnej szeroko stosowane są tylko kłącza z pogrubieniami. Obejmują garbniki, witaminę C, glikozyd gaulterin i skrobię. Zbiór surowców odbywa się we wrześniu i październiku lub w kwietniu (przed rozpoczęciem sezonu wegetacyjnego). W kłączach wyekstrahowanych z gleby odetnij bulwy i opłucz je pod bieżącą zimną wodą. Rozłóż je na płaskiej powierzchni w chłodnym pomieszczeniu o dobrej wentylacji. Do przechowywania są usuwane w workach lnianych lub workach papierowych. Okres trwałości wynosi około trzech lat. Suszone korzenie mają cierpki gorzki smak. Surowce mają działanie przeciwzapalne, utrwalające, napotne i moczopędne. Przygotowuje się z niego wywary i napary, które pomagają w zapaleniu pęcherza i nerek, w chorobach skóry, a także służą do poprawy czynności przewodu pokarmowego.
tawuła pospolita jest formą ogrodową tego gatunku. Jej białe kwiatostany frotte są bardzo pachnące. Roślina ma około półtora metra wysokości. Z czasem obserwuje się odsłonięcie dolnej części łodyg. Dlatego taka roślina jest sadzona w tle ogrodu kwiatowego. Kwitnące krzewy są podobne do" czapek śnieżnych " ze względu na wiele dużych kwiatostanów paniki frotte.
