rabarbar

rabarbar (Rheum) to bylina zielna, która jest członkiem rodziny gryki. Roślina ta jest najczęściej spotykana w naturze w Stanach Zjednoczonych i Europie, ale można ją również znaleźć w Azji. Rabarbar ma dość mylącą historię pochodzenia. Wzmianki o nim zostały odkryte w pismach Pedaniusza Dioscorides, który żył w 1 wieku naszej ery. Na terytorium Europy z Azji przez Persję taką kulturę zaczęto sprowadzać w wieku 11-12 lat. Po tym, jak Marco Polo odwiedził Królestwo Tangut, powiedział, że korzeń tej rośliny jest tam uprawiany i zbierany w dużych ilościach. Korzeń rabarbaru trafił na terytorium Anglii w 1640 r., został sprowadzony z Chin przez Indie, dlatego Brytyjczycy nazywali go chińskim, kantońskim lub wschodnioindyjskim warzywem. Kultura ta dotarła prawdopodobnie z Półwyspu Krymskiego na terytorium współczesnej Rosji.

Krótki opis uprawy

1. siew . Siew nasion na otwartej glebie odbywa się w pierwszych dniach października lub w lutym–marcu. A na sadzonki wysiewa się je w pierwszych dniach kwietnia, a roślinę sadzi się na otwartej glebie w sierpniu lub w pierwszych dniach września.
2. Oświetlenie . Dobrze rośnie w zacienionym i słonecznym miejscu, a także w miejscu z rozproszonym światłem.
3. Grunt . Odpowiednia gleba powinna dobrze przepuszczać wodę i być wilgotna, a jej skład powinien zawierać dużą ilość próchnicy. Optymalne pH 4,5.
4. podlewanie . Konieczne jest obfite i systematyczne podlewanie. W sezonie ta procedura jest przeprowadzana 3 lub 4 razy,a 3-4 wiadra wody są wydawane na 1 metr kwadratowy.
5. nawóz . W okresie letnim rabarbar należy karmić 1 lub 2 razy, w tym celu stosuje się nawóz organiczny lub mineralny. 1 raz na 4-5 lat pod każdym krzakiem należy dodać 1-2 wiadra próchnicy. Rabarbar zaleca się karmić nawozami organicznymi jesienią,a wiosną nawozami mineralnymi.
6. rozmnażanie . Przez podział kłącza i sposób nasienny.
7. szkodliwe owady . Gąsienice szufelki rdzeniowej, nicienie cebulowe i ryjkowiec rabarbarowy.
8. choroby . Ramularioza, ascochitoza, mączniak prawdziwy i rdza.
9. właściwości . Skład takiej rośliny obejmuje substancje biologicznie czynne, dzięki czemu ma właściwości lecznicze.

funkcje rabarbaru

drzewne rozgałęzione kłącze rabarbaru o ciemnobrązowym kolorze osiąga średnicę 40-60 mm, na jego powierzchni znajduje się wiele małych korzeni. Długość życia korzenia takiej rośliny wynosi od 12 lat lub więcej. Grube, puste, proste, słabo porośnięte łodygi są jednoroczne. Duże podstawowe płytki liściowe są solidne, palmato-klapowane lub ząbkowane, często są faliste wzdłuż krawędzi. Liście mają długie ogonki, które są cylindryczne lub wieloaspektowe, u ich podstawy znajdują się szerokie dzwony. Rozety liściowe są znacznie większe niż łodygi. Łodyga jest słabo rozgałęziona i wyprostowana, jej wysokość wynosi około 250 cm, a na powierzchni prostych wysokich szypułek znajduje się wiele plam o czerwonym kolorze, kończą się kwiatostanami w kształcie paniki, które obejmują Biseksualne małe kwiaty o jasnozielonym, czerwonym, białym lub różowym kolorze. Jeśli kwiaty rosną słabo rozwinięte, mogą być tej samej płci. Kwitnienie obserwuje się w ostatnich dniach maja lub w pierwszych dniach czerwca. Owocem jest brązowawo-czerwony trójgraniasty orzech, którego długość wynosi od 70 do 100 mm. Właściwości lecznicze ma korzeń takiej rośliny, a także ogonki liściowe.

siew rabarbaru na sadzonki

kiedy sadzić rabarbar na sadzonkach

rabarbar można wyhodować z nasion, ale ten proces jest dość pracochłonny, a otrzymana roślina da pierwsze zbiory dopiero po kilku latach. Jednak ta metoda pozwala mieć pyszne i zdrowe warzywo na stole przez wiele lat. Materiał siewny można kupić w wyspecjalizowanych sklepach rolniczych, można go również kupić w sklepie internetowym, ale powinien być niezawodny i mieć dobrą reputację.

przygotowanie nasion powinno odbywać się cztery dni przed dniem siewu. Aby to zrobić, wlewa się je wodą o temperaturze pokojowej, gdzie pęcznieją przez 10 godzin.następnie zanurza się je w roztworze manganu potasu o różowym kolorze w celu dezynfekcji na 1 godzinę. Następnie materiał siewny jest przenoszony na zwilżoną tkankę i pozostaje tylko poczekać, aż nasiona się zakleją.

siew sadzonek odbywa się w pierwszych dniach kwietnia, w tym celu stosuje się doniczki o średnicy sięgającej 10-12 centymetrów. Konieczne jest zakopanie nasion w podłożu o 20-30 mm, zanim pojawią się sadzonki, należy upewnić się, że mieszanka gleby w pojemnikach jest stale nieco wilgotna.

pielęgnacja sadzonek rabarbaru

pojawienie się pierwszych sadzonek obserwuje się 15-20 dni po siewie. Gdy to nastąpi, doniczki z roślinami należy natychmiast przestawić w dobrze oświetlonym miejscu. Uprawa sadzonek rabarbaru jest dość prosta, w tym celu należy ją podlewać w odpowiednim czasie, poluzować powierzchnię mieszanki gleby, a także regularnie karmić (1 raz na 1,5 tygodnia).

musisz dbać o rośliny przez cały okres letni. Na otwartej glebie przesadza się je dopiero po 90-100 dniach od wysiewu nasion, z reguły czas ten przypada na Sierpień lub pierwsze dni września. Faktem jest, że sadzone sadzonki powinny mieć czas na dobre ukorzenienie przed nadejściem zimy.

uprawa rabarbaru z nasion w ogrodzie

sadzenie rabarbaru w ziemi

ponieważ rabarbar wyróżnia się mrozoodpornością, jego nasiona można wysiewać natychmiast na otwartej glebie. Ale kiedy najlepiej to zrobić? Siew nasion odbywa się na początku okresu wiosennego (w marcu lub w lutym). Można to również zrobić zimą w połowie października. Taka kultura jest nie tylko odporna na mróz, ale także bezpretensjonalna, więc uprawa na swojej stronie jest dość prosta.

do siewu możesz wybrać zarówno dobrze oświetlony zakątek w ogrodzie, jak i zacienione miejsce, które znajduje się pod baldachimem drzew owocowych. Odpowiednia gleba powinna być wilgotna, dobrze przepuszczać wodę, zawierać duże ilości próchnicy i mieć kwasowość pH 4,5. Przygotowanie terenu należy wykonać na kilka miesięcy przed siewem, w tym celu przeprowadza się jego kopanie z wprowadzeniem próchnicy do gleby (3 wiadra na 1 metr kwadratowy działki). W tym samym miejscu taką kulturę można uprawiać przez 15 lat, a nawet dłużej.

Zasady siewu

aby rozpocząć siew, musisz przygotować i kiełkować, zrób to w taki sam sposób, jak podczas siewu rabarbaru na sadzonki (patrz wyżej). Następnie nasiona są gęsto układane w przygotowanych rowkach, których głębokość wynosi 10-15 mm, odległość między nimi powinna wynosić od 20 do 25 centymetrów. Następnie nasiona są zamknięte. Jeśli odbywa się siew zimowy, łóżko powinno być ściółkowane kompostem ogrodowym, humusem liściowym lub innym materiałem organicznym, a grubość warstwy powinna wynosić około 10 mm. Jeśli siew przeprowadzono wiosną, konieczne będzie ściółkowanie łóżka dopiero po pojawieniu się sadzonek. Konieczne jest również ściółkowanie łóżka i natychmiast po przesadzeniu sadzonek na otwartą glebę.

chociaż wiosną, nawet podczas siewu zimowego, pierwsze pędy można zobaczyć tylko wiosną, należy wziąć pod uwagę, że materiał siewny takiej rośliny ma niskie kiełkowanie. Od połowy do końca maja, kiedy 1 lub 2 prawdziwe płytki liściowe utworzą się na roślinach, roślina będzie musiała zostać posadzona, stosując się do schematu 10 x 10 centymetrów.

pielęgnacja rabarbaru

Pielęgnacja upraw rabarbaru przed nadejściem okresu jesiennego polega na systematycznym podlewaniu, terminowym usuwaniu chwastów, rozluźnianiu powierzchni gleby wokół krzaków, a także 1 raz na 1,5 tygodnia muszą być karmione złożonym nawozem mineralnym. Wraz z początkiem okresu jesiennego rabarbar przestaje być podlewany i karmiony, również w tym czasie należy rozpocząć przesadzanie sadzonek do stałego miejsca, ale niektórzy ogrodnicy wolą hodować je w szkole przez kolejny 1 rok. Podczas przesadzania sadzonek do stałego miejsca należy pamiętać, że powierzchnia odżywcza dla jednego krzewu powinna wynosić co najmniej 1 metr kwadratowy.

jak podlewać

aby ogonki były duże, krzewy należy podlewać systematycznie i obficie. W ciągu jednego sezonu taka kultura jest podlewana 3 lub 4 razy, a na 1 metr kwadratowy działki zużywa się od 3 do 4 wiader wody. Im rzadsze i rzadsze podlewanie, tym większa ilość kwasu szczawiowego będzie zawarta w ogonkach.

po uformowaniu szypułek na krzaku należy je usunąć. Faktem jest, że ze względu na wzrost szypułek, liście i ogonki rozwijają się i rosną znacznie wolniej. Kiedy rabarbar jest podlewany, zaleca się poluzowanie powierzchni gleby wokół niego, a wszystkie chwasty są wyciągane.

rabarbar Górny

w jednym sezonie taka roślina będzie potrzebować 1 lub 2 górnego opatrunku z płynnym złożonym nawozem mineralnym lub organicznym, na przykład możesz użyć roztworu dziewanny (na 1 wiadro wody 0,5 litra dziewanny). Ponadto 1 raz na 4 lub 5 lat pod każdym krzakiem należy dodać 10-20 litrów obornika lub próchnicy. Wiosną zaleca się stosowanie nawozów mineralnych do karmienia tej kultury, aw okresie jesiennym lepiej nadaje się do tego materia organiczna.

ZIMOWANIE

latem należy odmłodzić krzak, w tym celu należy odciąć wszystkie liście sadzonkami, podczas gdy konieczne jest pozostawienie tylko 2 lub 3 płyt liściowych, aby rabarbar mógł normalnie jeść. Jesienią liście ponownie wyrosną na krzaku, podczas gdy 1/3 części z nich będzie można wyciąć na jedzenie, a 2/3 płyt liściowych należy pozostawić na roślinie, w którym to przypadku będzie w stanie normalnie przygotować się do zimowania. Aby chronić rabarbar przed zamarzaniem, należy go przykryć suchą glebą lub latającymi liśćmi. Wraz z nadejściem wiosny schronienie jest usuwane z rośliny, aby mogła rosnąć liście.

szkodniki i choroby rabarbaru ze zdjęciami i nazwami

choroby rabarbaru

niedawno eksperci wierzyli, że rabarbar ma bardzo dużą odporność na wszystkie choroby i szkodliwe owady, ale okazało się, że jeśli taka kultura jest niewłaściwie pielęgnowana, może zachorować. Najczęściej roślina ta choruje na ascochitozę, rdzę, ramulariozę i mączniaka prawdziwego.

Ramularioza

Ramularioza jest chorobą grzybiczą, na powierzchni liści dotkniętego krzewu pojawiają się plamki brązowo-czerwonego koloru z obrzeżem ciemnoczerwonego koloru. Z czasem plamy stają się większe i obserwuje się ich łączenie ze sobą, a ich środek stopniowo blednie. Podczas suszy wewnątrz plam obserwuje się pękanie i wysypywanie tkanki, a przy wilgotnej pogodzie na ich powierzchni pojawia się sproszkowana powłoka o szaro-srebrnym lub białym kolorze. Choroba rozwija się najbardziej aktywnie, gdy nasadzenia zagęszczają się, zwłaszcza w wilgotną i gorącą pogodę. Aby zapobiec, obszar jesienią należy oczyścić z resztek roślinnych, a następnie jego powierzchnię należy spryskać roztworem mieszanki Bordeaux (1%) lub innym środkiem, który obejmuje miedź.

mączniak prawdziwy

na liściach krzewu dotkniętego mączniakiem prawdziwym tworzy się luźna biaława powłoka, w miarę rozwoju choroby zagęszcza się i zmienia kolor na brązowy. Pierwsze oznaki uszkodzenia rośliny przez tę chorobę można znaleźć na początku okresu letniego. W rezultacie w dotkniętych obszarach krzewu obserwuje się zatrzymanie wzrostu, czernienie i śmierć chorych części, jajniki nie powstają na kwiatostanach. Taki rabarbar traci swoją odporność na mróz. Aby pozbyć się tej choroby, musisz użyć tych samych metod i leków, co w walce z ramulariozą. Biofungicydy, takie jak: Gamair, Alirin-B, Planriz itp., wykazują największą skuteczność w zwalczaniu takiej choroby.

rdza

jeśli rabarbar jest dotknięty chorobą grzybiczą, taką jak rdza, wówczas krosty pojawiają się na powierzchni jego liści, gdy pękają, wylewa się z nich rdzawy proszek, który jest zarodnikami grzyba. W takiej roślinie obserwuje się uszkodzenie procesów metabolicznych, a także zmniejszenie wzrostu. Po przycięciu dotkniętych liści krzew będzie potrzebował 2 lub 3 zabiegów Topaz z przerwą 1,5 tygodnia.

Ascochitosis

z powodu ascochitozy na liściach powstają duże plamy koloru ochryano-ceglanego, ich kształt jest nieregularny i wydłużony. W miejscach, w których znajdują się plamy, obserwuje się pękanie, wysychanie i wysypywanie tkanek. Chore krzewy będą musiały zostać spryskane roztworem mieszanki Bordeaux (1%).

przed przystąpieniem do przetwarzania należy wziąć pod uwagę, że rabarbar gromadzi toksyny i trucizny w liściach, pędach, ogonkach i systemie korzeniowym, dlatego nie zaleca się spryskiwania go fungicydami. Możesz zastąpić leki chemiczne w walce z chorobami grzybiczymi naparem dziewanny. Aby go ugotować, wiadro napełnia się świeżym obornikiem krowim o jedną trzecią, a następnie wlewa się do niego zimną wodę, aby była pełna. Mieszanina będzie gotowa po trzech dniach, a od czasu do czasu musi być mieszana. Napar przefiltrowany przez gęstą tkaninę należy zmieszać z wodą w stosunku 1: 10, wieczorem po zachodzie słońca krzak spryskuje się tą kompozycją.

szkodniki rabarbaru

nicienie cebuli, gąsienice szufelki rdzenia i ryjkowiec rabarbarowy są w stanie zaszkodzić tej roślinie.

jajka miarki

miarki układają jaja w pobliżu rabarbaru, tam jaja zimują. Wiosną pojawiają się z nich gąsienice o żółtym lub brudno-białym kolorze, osiągające długość 4,5 cm, gryzą ogonki i pędy i żywią się miąższem rośliny. Następuje stopniowe wysychanie uszkodzonych tkanek, a gąsienice przenoszą się na całe ogonki. Aby oczyścić obszar z takiego szkodliwego owada, konieczne jest jak najszybsze usunięcie dotkniętych części krzewu, a także oczyszczenie obszaru z chwastów, ponieważ w jego pobliżu miarka woli układać składanie jaj.

ryjkowiec rabarbarowy

ryjkowiec rabarbarowy jest robakiem o długości około 0,6 cm, na powierzchni elytry znajduje się warstwa łusek o brązowym i szarawym kolorze. Takie szkodniki jedzą liście rabarbaru, a ich składanie jaj odbywa się w ogonkach liściowych. Z jaj wykluwają się beznogie, brudnożółte larwy, które żyją na liściach, jedzą je i przepoczwarczają tamże. Aby odstraszyć takiego szkodnika, należy spryskać krzak roztworem manganu potasu (5 gramów na 1 wiadro wody).

nicienie cebuli

nicienie cebuli, które są mikroskopijnymi robakami, żyją w ogonkach, liściach i pędach tej rośliny. W wyniku ich aktywności życiowej tkanki rabarbaru miękną i pęcznieją, co prowadzi do śmierci krzewu. Do tej pory nie ma skutecznych środków zwalczania takiego szkodnika, w związku z tym dotknięte rośliny należy wykopać i zniszczyć tak szybko, jak to możliwe, a na obszarze, na którym rosły, nie można niczego uprawiać przez co najmniej kilka lat.

rodzaje i odmiany rabarbaru ze zdjęciami i nazwami

w warunkach naturalnych występuje ponad 20 gatunków rabarbaru. Oprócz roślin gatunkowych obecnie istnieje duża liczba odmian i mieszańców. Poniżej zostaną opisane gatunki, które są najbardziej popularne wśród ogrodników.

rabarbar Ałtajski (Rheum altaicum)

lub kompaktowy (Rheum compactum = Rheum orientale). Wysokość krzewu waha się od 0,3 do 1,2 m.łodyga jest pusta i gruba, a korzeń jest silnie pogrubiony. Rozety liściowe mają długie ogonki i jajowato zaokrąglony lub prawie zaokrąglony kształt, u podstawy są głęboko w kształcie serca. Powierzchnia takich liści może być płaska lub nieco pofalowana, osiągają średnicę 0,6 m. górne płytki liściowe są nieliczne, mają mniejszy rozmiar w porównaniu do rozety i, będąc krótkoczereszkowatymi, rosną na łodygach.

rabarbar tangutowy (Rheum tanguticum)

wysokość takiej rośliny wieloletniej wynosi około 2,5 metra, a średnica jej rozłożystej korony wynosi do 1,5 metra. Korona składa się z dużych długoziarnistych płyt liściowych o palmatycznym, podzielonym kształcie. Długość kwiatostanów w kształcie wiechy wynosi około pół metra, w ich skład wchodzą żółto-zielone kwiaty.

rabarbar Zwyczajny (Rheum rhabarbarum), falisty lub syberyjski

w tym gatunku, w przeciwieństwie do innych, płytki liściowe są kręcone. Młode liście są bardzo pomarszczone, ale po całkowitym kwitnieniu stają się faliste, jakby ozdobione marszczeniami wzdłuż krawędzi. Długość liści osiąga 0,7 m, a szerokość 0,5 m. taka roślina podczas kwitnienia wygląda bardzo imponująco. Kwiatostany w kształcie wiechy powstają na szypułkach o wysokości około 1,5 m, w ich skład wchodzą jasnożółte kwiaty.

rabarbar Wittrocka (Rheum wittrockii)

w porównaniu z innymi gatunkami ten nie ma bardzo dużego krzewu. Kształt blaszek liściowych jest jajowato-trójkątny, ich długość wynosi około 0,5 m, a szerokość do 0,4 m. składane wzdłuż krawędzi liści mają krótkie ogonki, na powierzchni których jest pokwitanie. Rozłożysty kwiatostan w kształcie wiechy składa się z kwiatów o jasnoróżowym lub białym kolorze.

rabarbar długowłosy (Rheum palmatum)

ojczyzną tego gatunku są górskie regiony południowych i Zachodnich Chin. Taka wieloletnia roślina ma duży korzeń i żebrowaną nagą łodygę o jasnoczerwonym kolorze, której wysokość wynosi około 200 cm, rozeta Podstawowa składa się z bardzo dużych pięcio-siedmiopłatkowych płytek liściowych, u podstawy mają kształt serca, a ich średnica wynosi około 0,8 m.kolejne ułożone płytki liściowe łodygi są prawie siedzące. Podczas otwierania liście mają purpurowy kolor, a następnie zmieniają się na prawie fioletowy, ale już w lipcu płytki stają się ciemnozielone, tylko ich Niewłaściwa powierzchnia pozostaje bladoczerwona. Długość kwiatostanów w kształcie wiechy wynosi około 0,5 m, składają się z kwiatów o jasnoróżowym, biało-zielonym lub jasnoczerwonym kolorze. Gatunek ten jest uprawiany od 1763 r.ma bardzo popularną odmianę ― Atrosanginium: kolor ogonków, liści i pędów jest fioletowy.

rabarbar leczniczy (Rheum officinale)

Ojczyzna tego rodzaju Tybetu. Wysokość tej byliny wynosi około 2,5 metra. Trzy-czteropłatkowe bardzo duże płytki liściowe mają zielony kolor, ich długość wynosi około 150 cm, a ogonki osiągają długość około 100 cm, długość szypułki wynosi około 2 m, rośnie na niej duża Wiecha o długości pół metra, składająca się z małych zielonkawych kwiatów. W Europie gatunek ten uprawiany jest od 1871 r.

rabarbar szlachetny (Rheum nobile)

w warunkach naturalnych gatunek ten można spotkać na wysokości około 4500 metrów. Wysokość krzewu wynosi do dwóch metrów. Rozeta zawiera duże nagie płytki liściowe, których kształt jest jajowaty. Kwiatostany wiechowate o zielonkawo-żółtym kolorze prawie siedzą na płaskiej rozecie.

oprócz tych gatunków uprawiane są również takie rabarbary, jak: Maximovic, ribez, czarnomorski, Aleksandra I Delaway.

wszystkie odmiany rabarbaru ogrodowego są podzielone według Okresu Dojrzewania na wczesne dojrzewanie, w połowie sezonu i późne dojrzewanie. Najbardziej popularne są następujące wczesne dojrzałe odmiany:

1. Ałtajskie Zori . Odmiana ma rozłożystą rozetę składającą się z dużych blaszek liściowych, ich długie ogonki w kolorze czerwonym mają wspaniały smak i ważą 80-120 gramów.
2. Victoria . Jest to seria wczesnych odmian różniących się wydajnością. Kompaktowe rozety mogą być duże lub średniej wielkości, obejmują płytki liściowe o szerokim jajku lub jajowatym kształcie, zielonkawe, lekko żebrowane ogonki mają czerwoną podstawę, ich długość wynosi 33-50 centymetrów.
3. wielkogabarytowy . Odmiana jest odporna na mróz i choroby. Do połowy długości ogonki są czerwone, a ich długość sięga 0,65 - 0,7 m, a ich grubość wynosi do 30 mm. słodko-kwaśny miąższ ogonków jest pomalowany na zielonkawy kolor, często są na nim różowe plamki.
4. uparty . W takim krzaku rozeta liściowa jest wysoka i rozłożysta. Liście mają duże zielonkawe ogonki, u podstawy mają kolor antocyjanowy, ich długość wynosi około 0,55 m i ważą do 180 gramów.
5. Warszawa 42 . Odmiana wyróżnia się wydajnością i odpornością na łodygi. Duże gładkie faliste płytki liściowe mają lekko żebrowane długie ogonki, których miąższ jest zielonkawy.
6. Zaryanka . Rozłożysta rozeta liściowa składa się z płytek rosnących na spektakularnych ogonkach w kolorze wiśni, których długość wynosi około 0,45 m, ich miąższ ma różowo-zielony słodko-kwaśny smak.

następujące odmiany o średnim okresie dojrzewania są najbardziej popularne wśród ogrodników:

1. Obski . Ta odmiana wyróżnia się mrozoodpornością i wilgocią. Rozeta składa się ze słabo zmatowionych dużych blaszek liściowych w kolorze zielonym, które osiągają średnicę około 1,2 m.grube i długie ogonki u podstawy są ciemnoróżowe, ich delikatny miąższ ma słodko-kwaśny smak.
2. Tukumski 5 . Duże ciemnozielone płytki liściowe wzdłuż krawędzi są faliste, rosną na okrągłych ogonkach o zielonkawym kolorze z karmazynową pigmentacją, ich długość wynosi do 0,5 m.
3. Ogrski 13 . Taka produktywna odmiana ma odporność na strzelanie. Wysokość krzewu wynosi około 0,8 m, jego zwarta rozeta składa się z dużych płyt liściowych o ciemnozielonym kolorze. Lekko żebrowane ogonki u podstawy są pomalowane na ciemnoczerwony kolor, ich długość wynosi około 0,7 m, a średnica osiąga około 40 mm, część z nich może ważyć około 0,35 kg.smak miąższu ogonków jest bardzo wysoki.
4. kandyzowany . Szerokie duże ogonki ważą około 200 gramów, ich bardzo smaczny miąższ ma jasnoróżowy kolor.
5. cyklon . Odmiana różni się tym, że szybko rośnie średniej wielkości płytki liściowe, które mają duże ogonki o zielonym kolorze i średniej grubości, ich miąższ jest smaczny słodko-kwaśny.

najbardziej popularne są następujące późne odmiany:

1. gigantyczny . Odmiana jest odporna na choroby. Bardzo smaczne kruche długie ogonki są pomalowane na ciemnoczerwony kolor.
2. Seria Goliat . Jest to owocna odmiana do celów konserwowych. Krzew jest wysoki, duży i rozłożysty. Pęcherzykowate szerokie płytki liściowe mają falistą krawędź. Rowkowane ogonki o zielonym kolorze mogą czasami być nakrapiane u podstawy. Miąższ ogonków jest gęsty i zielony.
3. czerwonobrązowy . Wysokość zwartego krzewu jest średnia. Płytki liściowe faliste wzdłuż krawędzi mają pół metra długości ogonków o bogatym czerwonym lub ciemnoczerwonym kolorze, ich grubość wynosi około 30 mm, ich miąższ jest czerwono-różowy lub czerwony.

właściwości rabarbaru: szkody i korzyści

korzystne właściwości rabarbaru

do jedzenia używaj ogonków rabarbaru i jego młodych liści, które mają kwaśny, lekko orzeźwiający smak, ponieważ zawierają kwas jabłkowy i cytrynowy. Ogonki zawierają również węglowodany, witaminy C, PP, grupy B, błonnik, pektyny, karoten, sole magnezu, wapnia, potasu i fosforu.

spożywanie takiej rośliny w żywności ma korzystny wpływ na aktywność nerek i jelit. Zaleca się go jeść przy niskiej kwasowości, a także okazał się skuteczny w leczeniu ran, przeziębień, kataru, ropnych formacji, oparzeń i zapalenia zatok. Zawiera takie biologicznie aktywne substancje, które pomagają wzmocnić mięśnie mięśnia sercowego, znacznie zmniejszyć ryzyko udaru mózgu, zapobiegać rozwojowi chorób sercowo-naczyniowych i leczyć niewydolność serca.

fakt, że rabarbar ma właściwości lecznicze, jest znany od dawna. Silne właściwości lecznicze różnią się preparatami wytwarzanymi na bazie kłącza takiej rośliny, dzięki czemu w małych dawkach mają działanie ściągające, aw dużych ― wpływają na organizm jako środek przeczyszczający. Lekarze zalecają stosowanie takich leków osobom cierpiącym na nagromadzenie gazów, zaparcia lub atonię jelit. Ale w obecności hemoroidów takich środków nie można stosować. W małych dawkach środek ten stosuje się jako środek żółciopędny (w dawce 0,1–0,5 gramów) lub jako środek przeciwpieniący (0,2–0,8 gramów). Ten lek jest również przepisywany w małych dawkach jako środek wzmacniający na niedokrwistość lub gruźlicę. Możesz również wzmocnić ciało, pijąc ½ szklanki soku z takiej rośliny trzy razy dziennie. Rośliny te są również używane zewnętrznie, pomaga pozbyć się białych plam na skórze spowodowanych bielactwem. W medycynie alternatywnej powszechnie stosuje się środki przeczyszczające i herbaty rabarbarowe. Jest również stosowany jako proszek, syrop, napar, wywar lub nalewka na alkohol lub wino. W aptece, jeśli chcesz, możesz kupić taką roślinę w postaci tabletek, nalewki alkoholowej, proszku lub okapu.

przeciwwskazania

ponieważ skład takiej rośliny obejmuje kwasy, które przyczyniają się do powstawania kamieni w pęcherzu i nerkach, ludzie z kamicą moczową i kamicą żółciową nie powinni jej jeść. Nie można go również jeść u osób z zapaleniem trzustki lub z wysoką kwasowością żołądka. Należy również pamiętać, że rabarbar przyczynia się do rozrzedzenia krwi, dlatego nie należy go stosować w przypadku krwawienia i hemoroidów.