szczaw

szczaw (Rumex)to krzew lub roślina zielna, która jest jednoroczna lub wieloletnia, jest przedstawicielem rodziny gryki. W tym rodzaju rosyjska nazwa pochodzi z języka prasłowiańskiego, przy czym ma ten sam korzeń ze słowem "zupa". W ojczyźnie ta kultura nazywa się kwaśną, kwaśną, kwaśną, kwaśną, kwaśną, kwaśną, kwaśną. Przedstawiciele tego rodzaju można znaleźć na różnych kontynentach, na których są co najmniej rośliny, ale główna otoczka tej kultury obejmuje umiarkowane szerokości geograficzne półkuli północnej, a mianowicie: brzegi lasów, zbocza wąwozów, brzegi bagien, jezior, rzek i łąk. Szczaw rośnie również jako chwast w pobliżu mieszkania osoby, a jednocześnie jest bezpretensjonalny dla składu gleby. Ten rodzaj łączy ponad 150 gatunków, ale gatunek jest najbardziej popularny ― szczaw kwaśny lub zwykły.

cechy szczawiu

szczaw jest trawiastą rośliną dwupienną o rozgałęzionym, krótkim korzeniu. Wyprostowana żebrowana łodyga ma wysokość metra, a u podstawy jest pomalowana na ciemnofioletowy kolor. Na szczycie łodygi znajduje się kwiatostan w kształcie paniki. Całe kwaśne podstawowe płytki liściowe są długie i osiągają długość od 15 do 20 centymetrów. Kształt ich podstawy jest strzałkowy, a żyła Środkowa jest wyraźna. Praktycznie siedzące naprzemiennie rozmieszczone płytki liściowe łodygi mają jajowato-Podłużny kształt i wysięgniastą podstawę. Poligamiczne cylindryczne kwiatostany w kształcie wiechy składają się z różowych lub jasnoczerwonych kwiatów. Kwiaty żeńskie i męskie różnią się budową. Kwitnienie obserwuje się w czerwcu i lipcu. Owoc jest spiczastym gładkim ziarnem o brązowo-czarnym kolorze, osiągają długość 1,7 cm i mają ostre żebra i wypukłe twarze.

uprawa szczawiu w otwartym terenie

siew w otwartym terenie

W tym samym miejscu szczaw można uprawiać przez 3-4 lata, jeśli przeszczep nie zostanie przeprowadzony na czas, wpłynie to negatywnie na jakość i wydajność tej rośliny. Do siewu wybiera się obszary wolne od chwastów, z zwilżoną glebą odżywczą, podczas gdy nie należy na nich obserwować stagnacji wody. Zaleganie wód gruntowych na terenie powinno być dość głębokie(co najmniej 100 cm). Szczaw najlepiej rośnie na obszarach o lekko kwaśnej glinie lub gliniastej glinie, które są nasycone humusem. Dobrze przepuszczalna gleba torfowa nadaje się również do uprawy takiej kultury.

miejsce do sadzenia należy przygotować jesienią, w tym celu jego kopanie odbywa się na głębokość bagnetu łopaty, a do gleby dodaje się 20-30 gramów chlorku potasu, 6-8 kilogramów kompostu lub próchnicy i 30-40 gramów superfosfatu na 1 metr kwadratowy. Na początku okresu wiosennego mocznik należy zamknąć w ziemi (na 1 metr kwadratowy działki 20 gramów), w tym celu użyj grabi. Siew tej kultury można przeprowadzić trzy razy w sezonie, a mianowicie wczesną wiosną, latem i jesienią przed zimą.

wiosną szczaw należy wysiać natychmiast po obróbce gleby, a pierwsze zbiory będą możliwe w bieżącym roku. Latem wysiew nasion należy przeprowadzić w czerwcu-lipcu, kiedy to zostaną zebrane sałaty, rzodkiewki i szczypiorek. Sadzonki, które pojawiły się po letnim siewie, zanim zaczną się mrozy, staną się silniejsze, a wraz z nadejściem następnej wiosny szczaw da bogate zbiory. Ta kultura jest wysiewana zimą w październiku lub listopadzie. Roślina, która pojawiła się w następnym sezonie, da zbiory już wiosną.

najczęściej ogrodnicy wysiewają szczaw wiosną faktem jest, że w tym czasie w glebie jest dużo wilgoci, podczas gdy pędy pojawiają się i rosną razem. Krzewy, które pojawiły się po letnim siewie, wymagają systematycznego podlewania. Podczas wysiewu nasion zimą bardzo często sadzonki pojawiają się na krótko przed nadejściem mrozu, w wyniku czego umierają. Do siewu szczawiu stosuje się łóżka o szerokości dochodzącej do 100 cm i wysokości ― 12 cm rzędy muszą być wykonane na całej długości, a odległość między nimi powinna wynosić około 25 centymetrów. Nasiona są zakopane w ziemi o 10-20 mm, a następnie jego powierzchnia jest ubijana, a uprawy podlewane.

Pielęgnacja szczawiu w ogrodzie

dbanie o szczaw uprawiany na otwartej glebie jest bardzo proste, podczas gdy powierzchnia między rzędami powinna być systematycznie poluzowana, a krzewy powinny być podlewane w odpowiednim czasie, chwastowane, karmione, a także chronione przed szkodliwymi owadami i chorobami.

konieczne jest podlewanie szczawiu na czas, ale jeśli krzewy cierpią z powodu braku wody, spowoduje to zbyt wczesne tworzenie szypułek, co ma bardzo negatywny wpływ na plon. Szypułki po ich pojawieniu się muszą zostać przycięte. Po deszczu lub podlewaniu krzewów należy poluzować powierzchnię między rzędami i usunąć chwast. Powierzchnia łóżka jest pokryta warstwą ściółki (materiału organicznego), dzięki czemu pielęgnacja krzewów stanie się znacznie łatwiejsza.

musisz karmić Krzaki dwa lub trzy razy w sezonie. Aby to zrobić, użyj roztworu dziewanny (1:6), a 15 gramów potasu i tyle nawozu fosforowego wlewa się do 10 litrów takiej mieszaniny składników odżywczych. W drugim roku kultura ta będzie wymagała górnego opatrunku roztworem pełnego nawozu mineralnego, podczas gdy na 1 metr kwadratowy działki pobiera się od 15 do 20 gramów mocznika, od 30 do 40 gramów superfosfatu i od 15 do 20 gramów chlorku potasu. Konieczne jest karmienie krzewów nawozem zawierającym azot za każdym razem po przycięciu liści, a w pogodny dzień stosuje się go w postaci roztworu.

zbiór odbywa się po tym, jak na każdym krzaku wyrosną 4 lub 5 płyt liściowych o normalnej wielkości. Przed zbiorem z ogrodu należy usunąć wszystkie chwasty. Gdy liście zostaną odcięte, powierzchnię między rzędami należy poluzować siekaczem. Konieczne jest przycięcie płyt liściowych na wysokości 30-40 mm od powierzchni witryny, podczas gdy musisz starać się nie uszkadzać pąków wierzchołkowych. W okresie od maja do lipca zbiór szczawiu można przeprowadzić 3 razy. Po raz ostatni zbiór odbywa się nie później niż 30 dni przed nadejściem mrozu, w przeciwnym razie wpłynie to bardzo negatywnie na przyszłe zbiory. Jesienią powierzchnię między rzędami należy wypełnić kompostem lub humusem (na 1 metr kwadratowy 4-5 kilogramów), podczas gdy odsłonięte korzenie należy posypać nimi.

szkodniki i choroby szczawiu ze zdjęciami i nazwami

choroby szczawiu i ich leczenie

mączniak rzekomy

w pierwszym roku wzrostu krzewy mogą być dotknięte mączniakiem rzekomym (peronosporoza). U chorych krzewów liście stają się pomarszczone kruche i pogrubione, a ich krawędź owija się w dół. Ta choroba rozwija się najbardziej aktywnie w deszczową pogodę. W celu zapobiegania konieczne jest usunięcie chwastów z terenu na czas, podczas gdy konieczne jest oderwanie chorych płytek liściowych na czas. Chore krzewy należy spryskać roztworem mieszanki Bordeaux.

szara zgnilizna

rozwój szarej zgnilizny wynika z zagęszczania nasadzeń przy wysokiej wilgotności. Na chorych krzakach powstają bordowe plamki, stopniowo stają się wodniste i ospałe. Potem zaczyna się gnicie liści. W celu zapobiegania nie dopuszczaj do zagęszczania nasadzeń, podczas gdy powierzchnia łóżka musi być pokryta warstwą ściółki (torf).

rdza

rdza w klimacie umiarkowanym jest dość powszechna. U chorych krzewów na powierzchni tworzą się pęcherzyki o jasnożółtym kolorze, z czasem pękają, a zarodniki grzyba wylewają się z nich. W celu zapobiegania jesienią obszar należy oczyścić z resztek roślin, a następnie wykopać glebę. A wiosną powierzchnia łóżka jest pokryta warstwą ściółki (torf, trociny lub próchnica).

różne plamienia (septorioza, owularioza i inne) są bardzo trudne do rozróżnienia między sobą. Ale jeśli krzew zachoruje na którekolwiek z plam, na jego powierzchni powstają plamy o różnych kolorach, kształtach i konturach. W związku z tym, gdy tylko na liściach pojawią się plamki, należy je odciąć i spalić. W celach profilaktycznych jesienią resztki roślin należy usunąć z powierzchni witryny, a następnie powierzchnię gleby wypełnia się warstwą ściółki (próchnicy).

szkodniki szczawiu i ich zwalczanie

najczęściej szkodniki szczawiowe, takie jak: mszyce, chrząszcze Liściaste, piły szczawiowe, szufelki zimowe i druty.

mszyce

mszyce osiadają na krzaku i wysysają z niego sok, dzięki czemu płytki liściowe stają się żółte, korzenie słabną, a rośliny umierają. Aby pozbyć się takiego szkodliwego owada, konieczne jest użycie naparów czosnku, popiołu drzewnego, łopianu i wierzchołków pomidorów, podczas gdy wlewa się do nich niewielką ilość mydła w płynie.

jeśli na powierzchni liści pojawiają się częste dziury, oznacza to, że zjadacze liści osiedlili się na krzaku. Nawet taki szkodnik na niewłaściwej powierzchni płyt liściowych organizuje składanie jaj. Aby zapobiec pojawieniu się takiego szkodnika na krzakach, w nawach szczawiu konieczne jest posadzenie gorączki. Z takiego kwiatu nadal można przygotować napar, który traktuje krzewy dwa lub trzy razy w sezonie.

Piła

Piły również układają jaja na krzakach szczawiu, a pojawiające się zielone gąsienice gryzą liście, po czym pozostaje tylko szkielet żył. W celu zapobiegania konieczne jest usunięcie chwastów z terenu na czas. Konieczne jest również terminowe oczyszczenie obszaru z resztek roślinnych i potraktowanie krzewów naparem rumianku aptecznego, do którego należy wlać mydło w płynie.

szufelka ozima

w ogrodzie szufelka ozima może osiedlić się w ostatnich wiosennych tygodniach, ale taki owad może wyrządzić wielką szkodę szczawiowi. Przez cały okres letni zjada liście rośliny, a wraz z nadejściem jesieni taki szkodnik przenosi się bliżej powierzchni gleby. W celu zapobiegania konieczne jest jesienne kopanie terenu.

aby złapać motyle szufelkowe w kilku miejscach na stronie, musisz zainstalować pułapki, w tym celu pojemniki wypełnione sfermentowaną cieczą są zawieszone na wysokości metra, na przykład: kompot, woda MIODOWA lub melasa.

wireworm

wireworm jest larwą chrząszcza orzechowego, uszkadza zarówno system korzeniowy rośliny, jak i jej liście. W celu zapobiegania należy usunąć całą trawę chwastów z witryny w odpowiednim czasie, należy zneutralizować nadmiernie kwaśną glebę, po zbiorach należy wykopać witrynę, a także należy pamiętać, że ta kultura w tym samym miejscu nie jest zalecana do uprawy przez ponad 4 lata.

rodzaje i odmiany szczawiu

powyżej wspomniano, że najpopularniejszym rodzajem szczawiu wśród ogrodników jest szczaw kwaśny lub zwykły. Również w ogrodach uprawiane są takie gatunki jak: szczaw wróblowy (mały, szczaw), wodny (wodny), koński (gruby, kwaśny koński, ogniówka czerwona), kędzierzawy, nadmorski, tupolistny, szpinak i rosyjski. Jako roślina lecznicza najczęściej rośnie szczaw koński.

szczaw koński (Rumex confertus)

taka wieloletnia roślina zielna ma słabo rozgałęzione, grube i krótkie kłącze, które ma wiele dodatkowych korzeni. Bruzdowate nagie wyprostowane pojedyncze łodygi rozgałęziają się u góry, ich wysokość może wynosić od 0,9 do 1,5 m, osiągają Grubość 20 mm, a kolejne ułożone dolne płytki liściowe łodygi i rozety mają podstawę w kształcie serca, a ich kształt jest wydłużony-trójkątny-jajowaty. Liście w górnej części są tępe, a ich krawędź jest falista, osiągają 25 centymetrów długości i 13 centymetrów szerokości, ich ogonki są długie i rowkowane po górnej stronie. Górne krótkie liście łodygi, w przeciwieństwie do dolnych, są ostrzejsze i krótsze, mają lancetowato-jajowaty kształt. Niewłaściwa powierzchnia płyt liściowych ma gęste pokwitanie reprezentowane przez sztywny krótki stos. Największa liczba pokwitania znajduje się na żyłach liścia. Zieloni tego rodzaju mają bezkwasowy smak. Niezbyt duże zwoje składają się z biseksualnych żółto-zielonych kwiatów. Takie zwoje tworzą strzelnicę, która jest bujnym długim i wąskim kwiatostanem paniki. Ten gatunek kwitnie w maju-czerwcu. Owocem jest orzech o brązowym kolorze, osiągający długość około 0,7 cm i mający trójkątny owalny kształt. W naturze gatunek ten występuje w strefie leśno-stepowej i stepowej, podczas gdy woli rosnąć na umiarkowanie wilgotnej i wilgotnej glebie, jest uważany za typową trawę łąkową.

szczaw Zwyczajny lub kwaśny

szczegółowy opis tego gatunku znajduje się na początku artykułu. Jego następujące odmiany są najbardziej popularne wśród ogrodników:

1. szerokolistny . Ta bylina jest odporna na mróz i ma wysoką wydajność, dojrzewa w ciągu zaledwie 40-45 dni. Jest spożywany na świeżo, a także używany do przygotowywania zimowych półfabrykatów. Długie zielone płytki liściowe mają wydłużony owalny kształt.
2. Malachit . Okres dojrzewania takiej średnio wczesnej odmiany wynosi od 40 do 45 dni. Jasnozielone liście mają gładką lub bąbelkową powierzchnię i falistą krawędź, osiąga około 15 centymetrów długości. Wyprostowane gniazdo jest luźne.
3. szpinak . Odmiana średnio wczesna jest odporna na mróz i choroby. Luźna i duża rozeta składa się z dużych blaszek liściowych o jasnym ciemnozielonym kolorze, których powierzchnia jest bąbelkowa.
4. wielkokwiatowy . Taka wczesna odmiana jest odporna na mróz i strzelanie. Stojąca rozeta składa się z delikatnych zielonkawych liści. Długość płyt liściowych może osiągnąć 20 centymetrów, a nawet więcej. Taka odmiana dojrzewa w ciągu 30-45 dni.
5. Krwawa Mary . Ta dekoracyjna odmiana jest odporna na mróz, jest szeroko stosowana w kuchni. Odmiana została tak nazwana ze względu na fakt, że na powierzchni zielonych liści występują plamy Czerwieni. Długość liści wynosi 15 centymetrów, a ich szerokość 10 centymetrów. Czas dojrzewania wynosi 45-50 dni.
6. Odessa 17 . Taka wczesna odmiana o wysokiej wydajności ma ciemnozielone płytki liściowe o wydłużonym kształcie, ich długość wynosi 16 centymetrów, a szerokość ― 7 centymetrów, są częścią wyprostowanej luźnej rozety. Roślina ta służy do przygotowywania zup, sałatek, a także do konserwacji.
7. Nikolski . Odmiana o średnim okresie dojrzewania wyróżnia się wydajnością. Podniesiona luźna rozeta składa się z zielonych płyt liściowych o długości około 38 centymetrów i szerokości do 12 centymetrów. Jest stosowany w świeżej żywności i jest również stosowany do przygotowywania zimowych półfabrykatów.
8. sangwinik . Ta wieloletnia roślina o średnim okresie dojrzewania wyróżnia się wydajnością. Półprzezroczysta wyprostowana rozeta jest dość wysoka, łodyga jest jasnoczerwona. Duże owalne podłużne zielone płytki liściowe mają lekko bąbelkową lub gładką powierzchnię, a także czerwone żyły.
9. Emerald King . Wczesna odmiana, charakteryzująca się wysoką wydajnością. Gładkie delikatne zielonkawe płytki liściowe mają wydłużony owalny kształt.
10. Champion . Taka bylina ma dekoracyjność, wysoki smak i jest wysokowydajna. Wysokość wyprostowanej rozety wynosi około 0,4 m, a jej średnica sięga do 0,3 m. składa się z soczystych zielonych dużych blaszek liściowych, których kształt jest owalnie wydłużony.
11. szmaragdowy śnieg . Odmiana o średnim okresie dojrzewania charakteryzuje się doskonałym smakiem i wysoką wydajnością. Skład rozłożystej podniesionej rozety obejmuje słabo pęcherzykowe nasycone zielone płytki liściowe średniej wielkości.
12. Majkopski10 . Ta wczesna odmiana jest bardzo popularna wśród ogrodników, jest odporna na choroby i mróz i charakteryzuje się dobrą wydajnością. Roślina zawiera umiarkowaną ilość kwasu. Mięsiste duże płytki liściowe są pomalowane na żółto-zielony kolor, Długość grubych ogonków jest średnia.
13. Ałtaj . Taka mrozoodporna odmiana ma liście w kształcie włóczni o średnim smaku, jej ogonki są długie i cienkie. Młode liście są pomalowane na ciemnozielony kolor, po chwili pojawia się czerwonawy odcień.
14. Lyon . Odmiana ma wysoką jakość i wspaniały smak. Na grubych ogonkach znajdują się mięsiste płytki liściowe. Po cięciu zieleni rośnie bardzo szybko. Taka odmiana nie jest odporna na mróz i zimą może zamarznąć.
15. czerwone żyły . Wysokość takiej dekoracyjnej odmiany wynosi około 0,4 m.wyprostowana zwarta rozeta składa się z zielonych blaszek liściowych w kształcie włóczni, a ich żyły są bordowo-czerwone. W tej odmianie jedzą tylko młode płytki liściowe, zanim zgrubią.

właściwości szczawiu: korzyści i szkody

właściwości lecznicze szczawiu

szczaw jest ceniony przez ogrodników za dawanie zieleni wiosną, kiedy szczególnie dotkliwy jest brak witamin, A wciąż jest za mało świeżych warzyw. Skład zielonej części roślin obejmuje białka, węglowodany, kwasy organiczne, błonnik, witaminę C (kwas askorbinowy), E (tokoferol), a (beta-karoten), K (filochinon), H (biotyna), PP (niacyna) i witaminy z grupy B: tiamina, ryboflawina, kwas pantotenowy i foliowy, pirydoksyna. Ta kultura jest również uważana za źródło potasu, wapnia, magnezu, chloru, siarki, fosforu, sodu, fluoru, miedzi, cynku, żelaza, manganu i jodu. Kłącze szczawiu końskiego zawiera witaminę K, olejek eteryczny, żywice, żelazo, garbniki, flawonoidy, kwasy organiczne, na przykład kawę i szczaw, a także inne substancje niezbędne dla ludzkiego ciała. Szczaw koński w swoim składzie jest bardzo podobny do tak bardzo przydatnej rośliny, jak rabarbar.

młode liście takiej kultury wyróżniają się największą wartością odżywczą i korzyściami, a ich skład zawiera kwas cytrynowy i jabłkowy. Liście kwaśnego szczawiu mają działanie przeciwbólowe, przeciwzapalne, utrwalające, gojące rany, przeciwgrzybicze i antytoksyczne, a także przyczynia się do poprawy trawienia. W przypadku niestrawności użyj wywaru z liści. Taki napój ma działanie przeciwalergiczne i żółciopędne, pomaga poprawić pracę wątroby, a także eliminuje swędzenie skóry i trądzik.

ta roślina jest używana do bolesnej miesiączki i podczas menopauzy. Aby to zrobić, 1 łyżka. świeżo zagotowaną wodę należy połączyć z 1 dużą łyżką suchych liści. Napój należy parzyć przez 60 minut, po czym pije się go trzy razy dziennie po jednej trzeciej szklanki przez 30 minut.przed posiłkiem.

w przypadku niepłodności pomaga następująca kompozycja: 1 łyżka. świeżo zagotowaną wodę należy połączyć z 1 dużą łyżką szczawiu, mieszaninę gotuje się przez 60 s, a następnie usuwa z ognia i pozostawia do całkowitego ostygnięcia. Pij produkt w taki sam sposób, jak w przypadku bolesnych miesiączek. Aby zwiększyć skuteczność napoju, konieczne jest wlanie do niego rdestu lub mumii.

wywar z liści szczawiu zwyczajnego służy do poprawy pracy wątroby, stymulowania tworzenia żółci, a także może zatrzymać krwawienie. Produkty wykonane na bazie kłącza szczawiu końskiego są stosowane w chorobach wątroby, krwawieniach z macicy i płuc, hemoroidach, zaparciach, pęknięciach odbytu, a także zewnętrznie w oparzeniach, zapaleniu dziąseł, zapaleniu jamy ustnej, ranach i chorobach skóry. W medycynie alternatywnej taki szczaw jest stosowany jako środek przeciwnowotworowy. Z liści szczawiu końskiego przygotowuje się wywar, który pomaga w przeziębieniach, biegunce, zapaleniu jelita grubego, jelitach i hemokolitach.

przeciwwskazania

eksperci nie zalecają, aby szczaw był kwaśny zbyt dużo lub przez długi czas, ponieważ zawiera dużo kwasu szczawiowego i może przyczyniać się do zaburzeń czynności nerek i metabolizmu mineralnego w organizmie. Ponadto tej rośliny nie można jeść w przypadku wrzodów żołądka i dwunastnicy, chorób nerek, zapalenia żołądka o wysokiej kwasowości, dny moczanowej i kobiet w ciąży.