Liliowy

taki krzew jak liliowy jest przedstawicielem rodziny oliwek. Według informacji pochodzących z różnych źródeł rodzaj ten łączy od 22 do 36 gatunków. W naturze takie gatunki można znaleźć w górzystych regionach Eurazji. Rodzaj bzu ma typowy gatunek-bzy zwyczajne (Syringa vulgaris). W warunkach naturalnych taki krzew można spotkać wzdłuż dolnego Dunaju, na Półwyspie Bałkańskim i w Karpatach południowych. Bzy są uprawiane jako roślina ozdobna, a także wzmacniają i chronią zbocza, które są narażone na erozję. W drugiej połowie 16 wieku rzymski ambasador przywiózł bzy do krajów europejskich z Konstantynopola, od tego czasu roślina ta pojawiła się w ogrodach Europy. Turcy nazwali ten krzew "lilak", a mieszkańcy Niemiec, Flandrii i Austrii nadali mu nazwę" liliowy "lub"Kalina turecka".

na początku bzy nie były bardzo poszukiwane przez europejskich ogrodników, ponieważ nie kwitły długo, a luźne kwiatostany z małymi kwiatami nie miały wysokiej dekoracyjności. Ale wszystko zmieniło się po tym, jak Francuz V. Lemoine otrzymał kilkadziesiąt odmian tej rośliny, które wyróżniały się bujnym i długim kwitnieniem, a także pięknymi gęstymi kwiatostanami o prawidłowym kształcie. I udało mu się wydobyć kilka odmian z podwójnymi kwiatami o różnych kolorach. Emile Lemoine kontynuował działalność ojca, podobnie jak jego syn Henri. Dzięki Lemoine narodziło się 214 odmian bzu. Spośród francuskich hodowców bzu zwrócili uwagę: Auguste Gouchot, Charles Balte i Francois Marel. Jednocześnie w Niemczech nad hodowlą nowych odmian bzu pracowali: Wilhelm Pfitzer i Ludwig Speth. W Holandii na początku 20 wieku narodziły się nowe odmiany tego krzewu, a Klaas Kessen, Dirk Evelens Maarse, Jan van Tol i Hugo Koster pracowali nad tym, a także polski hodowca Karpov-Lipski również pracował w tym kierunku.

na początku 20 wieku liliowy stał się dość popularny w Ameryce Północnej, a jego nowe odmiany pojawiły się dzięki hodowcom takim jak John Dunbar, Gulda Klager, Theodore Havemeyer i inni dość znani specjaliści z Kanady i USA. Nowe odmiany bzu były również hodowane na Białorusi, Rosji, Ukrainie i Kazachstanie. Obecnie istnieje ponad 2300 odmian tej rośliny, które różnią się kolorem, wielkością i kształtem kwiatów, czasem kwitnienia, habitusem i rozmiarem krzewów. 2/3 wszystkich odmian wyhodowano przy użyciu bzu zwyczajnego.

funkcje bzu

Liliowy krzew o wielu łodygach, którego wysokość waha się od 2 do 8 metrów. Średnica pni wynosi około 0,2 metra. Kolor kory jest brązowo-szary lub szary. Młode pnie pokrywa gładka kora, a starsze-pęknięta.

Kwitnienie liści występuje stosunkowo wcześnie, podczas gdy utrzymuje się na gałęziach aż do nadejścia mrozu. Długość przeciwległych blaszek liściowych wynosi około 12 centymetrów, z reguły są one całe, ale są też pierzaste. U różnych gatunków kształt liści może się różnić, ponieważ jest w kształcie serca, Owalny, jajowaty lub wydłużony, zaostrzony w górnej części. Kolor liści jest ciemny lub jasnozielony. Długość końcowych opadających kwiatostanów w kształcie wiechy wynosi około 0,2 m, w ich skład wchodzą kwiaty, które mogą być pomalowane na fioletowo, niebiesko, różowo, biało, fioletowo lub fioletowo. Kwiaty mają krótki czterozębny kielich w kształcie dzwonu, 2 pręciki i koronę z czterodzielnym płaskim wygięciem i cylindryczną długą rurką. Wiele osób jest zainteresowanych tym, kiedy kwitną kwiaty bzu. Zależy to od kilku czynników, a mianowicie gatunku, pogody i warunków klimatycznych. Taki krzew może kwitnąć od ostatnich dni kwietnia do pierwszego czerwca. Podczas kwitnienia bzu ogród jest wypełniony wyjątkowym, delikatnym i bardzo przyjemnym aromatem. Owoc jest dwuskrzydłowym pudełkiem, wewnątrz znajduje się kilka skrzydlatych nasion.

jeśli zapewnisz roślinie najkorzystniejsze warunki, jego żywotność może wynosić około 100 lat. Bzy są bardzo łatwe w pielęgnacji, są odporne na mróz i należą do najpopularniejszych Krzewów Ozdobnych wraz z hortensją i chubushnik (jaśmin ogrodowy).

sadzenie bzu w ogrodzie

o której godzinie sadzić

najlepszy czas na sadzenie bzu na otwartej ziemi to okres od połowy lipca do pierwszych dni września. Sadzenie takiego krzewu wiosną lub jesienią nie jest zalecane, ponieważ słabo zapuszcza korzenie i prawie nie rośnie przez 1 rok. Do sadzenia wybiera się słoneczne miejsce z umiarkowanie wilgotną glebą nasyconą próchnicą, a jej kwasowość powinna wynosić 5,0–7,0.

kupując sadzonki, dokładnie sprawdź ich system korzeniowy. Wybór należy wybrać na roślinie o dobrze rozwiniętym i rozgałęzionym systemie korzeniowym. Przed posadzeniem sadzonki należy wyciąć wszystkie zranione, które zaczęły wysychać i uszkodzone przez chorobę korzenie, Pozostałe należy skrócić do 0,3 m. zranione łodygi należy usunąć i skrócić zbyt długo.

funkcje lądowania

podczas sadzenia kilku sadzonek nie zapomnij zostawić między nimi od 2 do 3 metrów (w zależności od gatunku i odmiany) pustego miejsca. Podczas przygotowywania dołu do sadzenia należy zauważyć, że powinien on mieć pionowe ściany. Jeśli żyzność gleby jest wysoka lub Średnia, wartość dołu wyniesie 0,5x0,5x0,5 metrów. Jeśli gleba jest słaba lub piaszczysta, otwór należy zrobić 2 razy więcej, ponieważ podczas sadzenia sadzonki konieczne będzie wypełnienie jej pożywną mieszanką gleby, która obejmuje: próchnicę lub kompost (od 15 do 20 kilogramów), popiół drzewny (od 200 do 300 gramów) i superfosfat (od 20 do 30 gramów). Popiół drzewny należy wziąć 2 razy więcej, jeśli gleba w miejscu jest kwaśna.

na dnie wykopu musisz zrobić dobrą warstwę drenażową, do tego możesz użyć kruszonego kamienia, ekspandowanej gliny lub połamanej Cegły. Następnie mieszanina składników odżywczych wlewa się do dołu, aby uzyskać kopiec. Następnie roślina jest instalowana na środku dołu bezpośrednio na wzgórzu. Po wyprostowaniu systemu korzeniowego dół musi być całkowicie wypełniony mieszanką gleby. W sadzonym bzu szyjka korzenia powinna wznosić się 30-40 mm nad powierzchnią działki. Posadzony krzew należy dokładnie podlać. Gdy ciecz zostanie całkowicie wchłonięta przez glebę, jej powierzchnia będzie musiała zostać pokryta warstwą ściółki (torf lub próchnica), której grubość powinna wynosić 5-7 centymetrów.

Pielęgnacja bzu w ogrodzie

uprawa bzu w ogrodzie jest bardzo prosta, zwłaszcza, że opieka nad nim nie zajmie ogrodnikowi dużo czasu. Ten krzew może rosnąć bez Twojego udziału, ale będzie bardzo dobrze, jeśli Od początku do połowy lata zapewnisz mu systematyczne podlewanie, gdy gleba wyschnie, a jednocześnie pod 1 krzakiem należy wlać 2,5–3 wiadra wody. W sezonie będziesz potrzebować 3 lub 4 razy, aby poluzować powierzchnię koła pnia na głębokość od 4 do 7 centymetrów. Nie zapomnij również usunąć chwastów w odpowiednim czasie. W sierpniu i wrześniu taką roślinę należy podlewać tylko wtedy, gdy występuje długotrwała susza. Po 5 lub 6 latach bzy staną się bardzo spektakularnym gęstym krzewem.

pierwsze 2 lub 3 lata bzu są karmione tylko niewielką ilością azotu. Począwszy od drugiego roku, pod każdym krzewem dodaje się azotan amonu w ilości od 65 do 80 gramów lub mocznik od 50 do 60 gramów. Ale doświadczeni ogrodnicy zalecają karmienie bzu organicznym, w tym celu pod krzakiem należy wlać 10-30 litrów gnojowicy (obornik krów należy rozpuścić w wodzie w stosunku 5: 1). Aby rozpocząć wokół krzewu, wykonaj niezbyt głęboki rowek, wycofując się z pni co najmniej 50 cm, do którego należy wlać mieszaninę składników odżywczych.

1 raz na 2 lub 3 lata roślina jest karmiona fosforem i potasem, w tym celu na 1 dorosły krzew należy wziąć od 35 do 40 gramów podwójnego superfosfatu i od 30 do 35 gramów azotanu potasu. Granulki należy zakopać w Kole pnia na 6-8 centymetrów, a następnie roślinę należy koniecznie podlać. Jednak bzy najlepiej reagują na górny opatrunek złożonym nawozem składającym się z 8 litrów wody i 0,2 kilograma popiołu drzewnego.

przeszczep

ogrodnicy z dużym doświadczeniem zdecydowanie zalecają przeszczepienie go po 1 lub 2 latach od dnia sadzenia krzewu. Faktem jest, że taka roślina bardzo szybko zużywa wszystkie składniki odżywcze dostępne w glebie, nawet pomimo systematycznego karmienia. W związku z tym po 2 latach gleba nie będzie już w stanie dostarczyć bzu niezbędnej energii do bujnego i niesamowitego spektakularnego kwitnienia i szybkiego wzrostu.

przeszczep trzyletnich krzewów odbywa się nie wcześniej niż w sierpniu. Konieczne jest przeszczepienie młodych roślin bezpośrednio pod koniec kwitnienia pod koniec wiosny, w przeciwnym razie nie będą w stanie normalnie ukorzenić się przed pierwszymi przymrozkami. Otwór do przeszczepu należy wykonać dokładnie tak samo, jak do sadzenia. Następnie należy zbadać roślinę i wyciąć uszkodzone, wysuszone lub niepotrzebne łodygi i gałęzie. Krzew jest wykopywany wzdłuż rzutu obwodu korony i wyciągany z ziemi wraz z bryłą ziemi. Następnie umieszcza się go na gęstej tkaninie lub ceracie i przenosi do nowego miejsca lądowania. Wielkość nowej dziury powinna być taka, aby zmieściła się w niej nie tylko krzew z bryłą ziemi, ale także dość duża ilość żyznej gleby.

przycinanie

zanim krzak skończy 2 lata, nie trzeba go przycinać, ponieważ gałęzie szkieletowe są w tym czasie jeszcze w fazie formowania. W trzecim roku życia bzu należy rozpocząć tworzenie korony, proces ten zajmie od 2 do 3 lat. Przycinanie odbywa się wiosną, zanim zacznie się przepływ soków i zanim pąki puchną. Aby to zrobić, wybierz od 5 do 7 pięknych gałęzi w równej odległości od siebie, a pozostałe są usuwane. Nie zapomnij wyciąć wszystkich pędów korzeniowych. W przyszłym roku trzeba będzie usunąć około ½ części kwitnących łodyg. Główną zasadą przycinania jest to, że na jednej gałęzi szkieletowej nie powinno być więcej niż osiem zdrowych pąków, a nadmiar gałęzi należy usunąć, aby uniknąć przeciążenia krzewu podczas kwitnienia. Jednocześnie z formowaniem krzewu wykonuje się przycinanie sanitarne. Aby to zrobić, usuń wszystkie uszkodzone, wysuszone, uszkodzone przez mróz lub chorobę gałęzie i pędy, a także te, które nie rosną prawidłowo.

bzy, jeśli chcesz, możesz nadać kształt drzewa. Aby to zrobić, wybierz sadzonkę, która ma potężną prostą pionowo ustawioną gałąź. Konieczne jest skrócenie go do wysokości pnia, a następnie z pędów, które odrosną, konieczne jest uformowanie 5 lub 6 gałęzi szkieletowych, podczas gdy nie zapomnij regularnie uwalniać pnia i koła pnia od pędów. Po zakończeniu formowania standardowego bzu konieczne będzie jedynie przerzedzenie korony każdego roku.

Pielęgnacja bzu podczas kwitnienia

kiedy wiosną na zewnątrz panuje ciepła pogoda, bzy zaczną kwitnąć, a ich bardzo delikatny aromat przyciągnie ogromną ilość chrustu. Konieczne jest ręczne usunięcie chrząszczy majowych z krzewu. W okresie aktywnego kwitnienia konieczne będzie usunięcie około 60 procent wszystkich kwitnących łodyg. Ta procedura nazywa się przycinaniem "na bukiet", jest niezbędna, aby młode łodygi formowały się intensywniej, a także w celu zwiększenia liczby pąków kwiatowych ułożonych na przyszły rok. Aby przedłużyć życie bukietu bzu, musisz go pokroić wcześnie rano, nie zapomnij podzielić dolnej części przyciętej gałęzi. Pod koniec kwitnienia odetnij wszystkie kwiatostany, które zaczęły więdnąć z krzewu.

szkodniki i choroby bzu ze zdjęciami przykładów

liliowy ma dość wysoką odporność na choroby i szkodniki. Ale w niektórych przypadkach może zachorować na martwicę bakteryjną, zgniliznę bakteryjną, mączniaka prawdziwego lub werticilliozę. A na krzewie mogą osiedlić się Brazhniki, ćma Górnicza, roztocza nerkowe lub liściaste i liliowa rozpiętość.

martwica bakteryjna lub nektryczna

jeśli w sierpniu zielone liście zmieniły kolor na szaro-popielaty, a młode pędy stały się brązowe lub brązowe, oznacza to, że krzew jest zainfekowany martwicą bakteryjną (nektryczną). W celu zapobiegania zaleca się systematyczne przerzedzanie korony rośliny w celu poprawy wentylacji, odcinanie obszarów dotkniętych chorobą i szybkie usuwanie szkodników. Jeśli uszkodzenie krzewu jest znaczne, należy go wykopać i zniszczyć.

zgnilizna bakterii

zaraza bakteryjna uszkadza liście, kwiaty, łodygi i pąki rośliny. W niektórych przypadkach na powierzchni korzenia pojawiają się mokre plamy, które rosną bardzo szybko. W miarę rozwoju choroby liście tracą turgor i wysychają, ale jego opadanie nie następuje natychmiast, obserwuje się również suszenie i zginanie łodyg. Aby wyleczyć bzy, konieczne jest przeprowadzenie 3 lub 4 oprysków chlorokisem miedzi, a odstęp między zabiegami powinien wynosić 1,5 tygodnia.

mączniak prawdziwy

mączniak prawdziwy jest chorobą grzybiczą, która może zaszkodzić zarówno młodym, jak i starym krzewom. Na powierzchni liści pojawia się luźna białawo-szara powłoka, z czasem zagęszcza się i staje się brązowa. Postęp tej choroby obserwuje się w upalne, suche lato. Konieczne jest rozpoczęcie leczenia rośliny natychmiast po zauważeniu pierwszych objawów choroby. Pierwszym krokiem jest wycięcie i zniszczenie wszystkich obszarów dotkniętych chorobą, a następnie spryskanie krzewu środkiem grzybobójczym. Na samym początku okresu wiosennego należy wykopać glebę wapnem chlorowym (na 1 metr kwadratowy 100 gramów), jednocześnie starając się nie uszkodzić systemu korzeniowego krzewu.

więdnięcie wertykalne

jeśli zauważysz, że liście bzu zwijają się, brązowe lub zardzewiałe plamki pojawiają się na jego powierzchni i stopniowo wysychają i umierają, jest to oznaką innej choroby grzybowej — więdnięcia wertykalnego. Krzew zaczyna wysychać od góry, a choroba rozprzestrzenia się niezwykle szybko. Dotknięty krzew należy potraktować roztworem składającym się z 1,5 wiadra wody, 100 gramów sody kalcynowanej i takiej samej ilości mydła do prania. Również dobre wyniki pokazuje opryskiwanie krzewu szczytem Abiga. Wytnij wszystkie zainfekowane obszary i zniszcz je wraz z oblatanymi liśćmi.

liliowy brażnik

liliowy Brazhnik to duży motyl, którego przednie skrzydła mają marmurowy wzór, preferuje nocny tryb życia. Na etapie gąsienicy Szkodnik ten osiąga długość 11 centymetrów. Można go odróżnić od innych szkodników gęstym wzrostem podobnym do rogu znajdującego się w tylnej części ciała. Gąsienica brazhnika osiada nie tylko na bzach, ale także na tawułach, porzeczkach, kalinach, jesionach i winogronach. Aby pozbyć się takiego szkodnika, musisz potraktować krzew roztworem Ftalofosu (1%).

liliowa rozpiętość

liliowa rozpiętość woli żyć na żywopłotach iw jasnych lasach. W jednym sezonie taki szkodnik może dać 2 pokolenia. Jego małe gąsienice zjadają kwiaty, pąki i pąki całkowicie, a tylko żyły zwinięte w rurkę pozostają z płyt liściowych. Dotknięty krzew należy spryskać Fozalonem lub Karbofosem.

kleszcz liliowy

kleszcz liliowy jest bardzo małym owadem, który żywi się sokiem roślinnym bzu, jednocześnie wysysając go z dolnej powierzchni liści. Liście stopniowo wysychają i zmieniają kolor na brązowy. W celu zapobiegania należy spryskać bzy liśćmi roztworem siarczanu żelaza lub miedzi, a także systematycznie przerzedzać koronę i karmić roślinę nawozem fosforowo-potasowym. Nie zapomnij zbierać i niszczyć opadłych liści jesienią.

liliowy roztocz nerkowy

liliowy kleszcz nerkowy spędza całe życie w nerkach rośliny. Wysysa z nich sok, a także przeżywa zimę w nerkach. W rezultacie dochodzi do deformacji pąków, wyrastające z nich łodygi i liście są słabo rozwinięte i słabe, kwitnienie jest nieobecne i z czasem roślina może umrzeć. W celu zapobiegania na samym początku okresu wiosennego (po pozostawieniu mrozów) konieczne jest usunięcie wszystkich opadłych liści i odcięcie pędów podstawowych, a następnie kopanie gleby w Kole pnia na pełnym bagnecie z przewracaniem gleby, a następnie krzew jest traktowany roztworem siarczanu miedzi.

mol górniczy

mol wydobywczy może uszkodzić liście bzu. Początkowo na jego powierzchni pojawia się wiele brązowych ciemnych plam (min), a po pewnym czasie płytki zwijają się w rurkę, jakby od ognia. Dotknięte rośliny nie kwitną, a po 1 lub 2 latach umierają. Aby pozbyć się takiej ćmy, konieczne jest obfite opryskiwanie liści roztworem Baktofitu lub fitosporyny-M lub możesz użyć płynu Bordeaux. W celach profilaktycznych jesienią obowiązkowe jest zbieranie i niszczenie resztek roślin, a przed mrozem i na samym początku okresu wiosennego konieczne jest głębokie kopanie gleby w Kole pnia.

rozmnażanie bzu

tylko specjaliści w szkółkach rozmnażają taką roślinę z nasionami. Ogrodnicy do rozmnażania bzu odmianowego używają takich metod wegetatywnych, jak: nakładanie warstw, szczepienie i sadzonki. Jeśli chcesz, możesz kupić szczepione sadzonki lub korzenie, które zostały uzyskane z sadzonek lub warstw. Zaletą bzu korzeniowego w porównaniu z szczepionym jest to, że jest mniej wymagający, stosunkowo szybko wraca do zdrowia po zimowaniu, można go łatwo rozmnażać metodami wegetatywnymi. Bzy korzeniowe mają większą trwałość.

rozmnażanie bzu przez szczepienie

w przypadku bzu odmianowego stosuje się następujące podkładki: bzy Węgierskie, bzy zwyczajne i bzy zwyczajne. Krzew można oczarować latem śpiącą nerką, a wiosną do tego służy budząca się nerka. Zaleca się szczepienie wiosną, ponieważ w tym czasie zapuszcza korzenie ponad 80 procent sadzonek. Aby wykonać wiosenne szczepienie, zbiór sadzonek przeprowadza się w lutym lub marcu, a następnie owija się je w arkusz papieru i umieszcza na półce lodówki (temperatura 0-4 stopni). Do zbioru sadzonek stosuje się dojrzałe roczne pędy pokryte brązową korą.

przygotowanie podkładki należy również wykonać z wyprzedzeniem. Aby to zrobić, odetnij boczne łodygi na wysokość od 15 do 20 centymetrów i wytnij wszystkie pędy podstawowe. W magazynie szyjka korzenia nie powinna być cieńsza niż ołówek, podczas gdy kora powinna być dobrze oddzielona od drewna, w tym celu roślina na 7 dni przed szczepieniem powinna być zapewniona przez systematyczne obfite podlewanie. W dniu szczepienia na początek cała gleba jest usuwana z szyi korzenia podkładki. Następnie pobiera się czystą zwilżoną szmatkę, którą wyciera się miejsce szczepienia. Podziel środek pienek podkładki na głębokość 30 mm za pomocą noża pączkującego. W sadzonce przeszczepu dolny koniec należy oczyścić z obu stron na wysokość 30 mm, w wyniku czego powinien powstać klin. Klin zrazu należy włożyć do podziału podkładki, aby obszar oczyszczony z kory był całkowicie zanurzony w podziale. Następnie miejsce szczepienia należy owinąć taśmą, a jego lepka powierzchnia powinna wyglądać na zewnątrz. Następnie obrażenia i miejsca, z których wycięto pąki, są przetwarzane, w tym celu stosuje się var ogrodowy. Następnie worek polietylenowy należy umieścić na szczepionej łodydze i należy go naprawić tuż poniżej miejsca szczepienia, co pomoże stworzyć efekt szklarni. Opakowanie należy usunąć dopiero po zauważeniu obrzęku nerek na zrazie.

aby przeprowadzić tę procedurę, wybierz suchy słoneczny dzień. Konieczne jest szczepienie od 16 do 20 wieczorem lub od 5 do 10 rano.

rozmnażanie bzu przez nakładanie warstw

wiosną musisz znaleźć młodą łodygę, która zaczęła zdrewnieć. Należy go przeciągnąć drutem miedzianym u podstawy i jeszcze w jednym miejscu, cofając się od pierwszego 0,8 m, jednocześnie starając się, aby kora nie została zraniona. Następnie pęd umieszcza się we wstępnie przygotowanym rowku, którego głębokość wynosi od 15 do 20 mm.jest on ustalony w tej pozycji za pomocą kołków, tak aby tylko górna część pozostała na powierzchni. Po pewnym czasie młode łodygi zaczną rosnąć od warstwowania w górę, po tym, jak ich wysokość wyniesie 15-17 centymetrów, pędy te muszą być posypane pożywną glebą, a ziemia jest pokryta co najmniej połową wysokości. Latem zapewnij warstwowe systematyczne podlewanie i pielenie, a kolejne 1 lub 2 razy w sezonie dodaj glebę pod łodygami, które zaczęły rosnąć. Po ochłodzeniu Na Zewnątrz należy odciąć warstwy w miejscach przeciągania. Będzie musiał zostać wycięty w taki sposób, aby każda z części miała pęd z korzeniami. Taki podział można sadzić na łóżku szkolnym w celu uprawy, aw razie potrzeby sadzi się go na otwartej ziemi w stałym miejscu. Młode krzewy posadzone w otwartym terenie potrzebują schronienia na zimę.

rozmnażanie bzu przez sadzonki

sadzonki tego krzewu są wystarczająco trudne do ukorzenienia i aby ta procedura zakończyła się powodzeniem, należy wziąć pod uwagę 2 ważne zasady:

1. zbiór sadzonek należy rozpocząć, gdy roślina zniknie lub zrobi to podczas kwitnienia.
2. cięcie sadzonek odbywa się rano z młodych krzewów. Do tego nadają się nie zdrewniałe łodygi znajdujące się wewnątrz korony, które mają średnią grubość, krótkie międzywęźla i od 2 do 3 węzłów.

cięcie u góry odbywa się pod kątem prostym, a u dołu — ukośnie. Płytki liściowe znajdujące się w dolnej części cięcia należy odciąć, aw górnej części skrócić o ½ części. Następnie ukośne cięcie sadzonek zanurza się w roztworze środka stymulującego wzrost korzeni. Tam powinien pozostać co najmniej 16 godzin.

aby sadzonki były dobrze zakorzenione, przygotuj pudełko sadzonek lub szklarnię. Do ukorzeniania zaleca się stosowanie podłoża składającego się z torfu i piasku (1:1). W razie potrzeby piasek jest częściowo zastępowany perlitem. Pojemnik najpierw musi zostać wysterylizowany, a następnie wlewa się do niego warstwę gleby o dwudziestocentymetrowej grubości, którą należy najpierw potraktować Maximem lub Fundazolem. Na tej glebie należy umieścić warstwę o grubości pięciu centymetrów, składającą się z kalcynowanego piasku rzecznego. Na początek końcówki sadzonek należy spłukać czystą wodą, aby usunąć resztki środka do formowania korzeni. Następnie sadzonki są zakopane w warstwie piasku i przestrzegają między nimi takiej odległości, aby liście jednej rośliny nie dotykały liści sąsiedniej. Sadzone sadzonki należy zwilżyć z butelki z rozpylaczem, a następnie przykryć pokrywką, zawsze przezroczystą. W przypadku, gdy do sadzonek używa się zwykłego pudełka lub pojemnika, a następnie, aby ukryć cięcie, weź plastikową butelkę o pojemności 5 litrów i odetnij jej szyję. Odwróć ten pojemnik i przykryj go łodygą. Sadzonki do ukorzeniania są usuwane w półcieniu. Pamiętaj, że piasek w pojemniku nie powinien wyschnąć. Systematycznie nawilżaj powietrze pod powłoką za pomocą pistoletu natryskowego, ponieważ procent wilgotności powietrza powinien wynosić 100. Aby zapobiec chorobom grzybiczym, sadzonki należy spryskać 1 raz na 7 dni słabym roztworem manganu potasu.

ukorzenienie sadzonek może zająć od 40 do 60 dni. Następnie będą musiały być wentylowane codziennie wieczorem, po pewnym czasie schronienie należy usunąć na dobre. Gdy korzenie pojawią się latem, sadzonki będą musiały zostać posadzone w dobrze oświetlonym miejscu, a gleba powinna być lekko kwaśna i lekka. Na zimę muszą być pokryte świerkowymi gałęziami. W przypadku, gdy pojawienie się korzeni nastąpiło późnym latem lub jesienią, roślina pozostaje do zimowania w miejscu ukorzenienia, można je sadzić w stałym miejscu tylko wiosną. Krzewy wyhodowane z sadzonek zaczynają kwitnąć w 5 roku.

rozmnażanie bzu przez nasiona

jeśli masz ogromne pragnienie uprawy bzu z nasion, możesz oczywiście spróbować. Nasiona są zbierane jesienią w deszczową pogodę. Zebrane pudełka należy wysuszyć w temperaturze pokojowej przez kilka dni. Wyekstrahowane nasiona należy rozwarstwić. Nasiona łączy się z zwilżonym piaskiem (1:3), mieszaninę wlewa się do pojemnika lub torby i wkłada do lodówki na półkę na warzywa. Tam powinna zostać przez 8 tygodni. Należy zauważyć, że piasek powinien być stale nieco wilgotny.

wysiew nasion odbywa się w drugiej dekadzie marca i zakopuje je w ziemi o 1,5 cm do siewu używa się gleby ogrodowej, którą należy usmażyć lub odparować. Powierzchnię podłoża należy zwilżyć sprayem. Pierwsze sadzonki mogą pojawić się po 2-12 tygodniach. Po pół miesiąca od pojawienia się sadzonek należy je sadzić, zachowując odległość między roślinami 40 mm. po ustaleniu ciepłej pogody na ulicy sadzonki można przesadzić na otwarty teren.

wysiew nasion można wykonać przed zimą w lekko zamarzniętej glebie. Jednocześnie nie jest konieczne wstępne poddawanie nasion stratyfikacji. Wiosną pojawią się sadzonki, które należy nurkować i wysłać do uprawy.

bzy po kwitnieniu

dorosły bzy ma wysoką odporność na zimę i nie potrzebuje schronienia na zimę. Jednak koło pnia młodych roślin musi być izolowane opadłymi liśćmi i torfem, a grubość warstwy powinna wynosić 10 centymetrów. Zdarza się, że zimą bzy odmianowe są uszkodzone przez mróz, w związku z tym wiosną konieczne będzie przycinanie łodyg dotkniętych zimą.

rodzaje i odmiany bzu ze zdjęciami i nazwami

istnieje około 30 gatunków bzu, z których większość można znaleźć w ogrodach i parkach. Poniżej znajduje się opis najpopularniejszych gatunków i odmian takiego krzewu.

Liliowy Amur (Syringa amurensis)

ten kochający Cień higrofit występuje w lasach liściastych Dalekiego Wschodu i północno-wschodnich Chin. Ten gatunek potrzebuje dobrze zwilżonej gleby. Jest reprezentowany przez drzewo wielopienne, które ma rozłożystą bujną koronę. Wysokość rośliny wynosi około 20 metrów. Ten gatunek jest uprawiany jako krzew, którego wysokość nie przekracza 10 metrów. Kształt liści tej rośliny jest podobny do liści bzu zwyczajnego. Kiedy liście dopiero kwitną, mają purpurowo-zielony kolor, latem ich przednia powierzchnia jest ciemnozielona, a niewłaściwa — jaśniejsza. Jesienią kolor liści zmienia się na żółto-pomarańczowy lub fioletowy. Długość silnych kwiatostanów w kształcie wiechy wynosi około 25 centymetrów, składają się z małych białych lub kremowych kwiatów o zapachu miodu. Taka roślina jest odporna na mróz i nie potrzebuje schronienia na zimę. Jest uprawiany zarówno solo, jak i w nasadzeniach grupowych, a ten krzew nadaje się do tworzenia żywopłotu. Uprawiana od 1855 r.

Liliowy Węgierski (Syringa josikaea)

ojczyzną tego gatunku są Węgry, Karpaty i kraje byłej Jugosławii. Wysokość krzewu wynosi około 7 metrów. Rozgałęzione grube łodygi są skierowane w górę. Błyszczące ciemnozielone płytki liściowe o szeroko eliptycznym kształcie osiągają długość 12 centymetrów i mają rzęskową krawędź. Dolna powierzchnia płyt liściowych jest zielonkawo-szara, na środkowej żyle czasami występuje pokwitanie. Rzadkie wąskie kwiatostany w kształcie wiechy są podzielone na poziomy. Składają się z małych fioletowych kwiatów o lekkim zapachu. Taka roślina jest bezpretensjonalna, odporna na warunki miejskie, jest szeroko stosowana do tworzenia nasadzeń grupowych i pojedynczych. Uprawiana od 1830 r. popularne formy ogrodowe:

1. blada . Kolor kwiatów jest jasnofioletowy.
2. Czerwona . Kwiatostany są pomalowane na fioletowo-czerwony kolor.

Liliowy Meyer (Syringa meyeri)

zwarta roślina osiąga tylko 150 cm wysokości, Długość małych płyt liściowych wynosi od 20 do 40 mm, ich kształt jest eliptyczny, zwęża się ku górze, ma rzęskową krawędź. Przednia powierzchnia liści jest naga ciemnozielona, a niewłaściwa jest jaśniejsza i ma pokwitanie wzdłuż żył. Długość wyprostowanych kwiatostanów wynosi 3-10 centymetrów, składają się z pachnących bladych kwiatów o różowo-liliowym kolorze. Gatunek odporny na mróz.

Liliowy perski (Syringa x persica)

ta hybryda została uzyskana przez skrzyżowanie bzu drobnoziarnistego i bzu afgańskiego. Wysokość krzewu wynosi około 3 metrów. Długość gęstych cienkich liści wynosi około 7,5 centymetra, są spiczaste, lancetowate. Szerokie, luźne kwiatostany w kształcie wiechy składają się z pachnących bladobrązowych kwiatów, których średnica wynosi 20 mm. uprawiana od 1640 r. popularne formy:

1. biały liliowy. Kolor kwiatów jest biały.
2. czerwony liliowy z czerwonymi kwiatami.
3. rozcięte liście. Ten karłowaty perski liliowy ma rozłożyste gałęzie i małe pierzaste, ażurowe płytki liściowe.

Liliowy chiński (Syringa x chinensis)

ta hybryda jest uzyskiwana przez skrzyżowanie bzu perskiego i bzu zwyczajnego. Gatunek ten uzyskano we Francji w 1777 r. wysokość krzewu wynosi około 5 metrów. Długość jajowato-lancetowatych spiczastych blaszek liściowych wynosi około 10 centymetrów. Długość szerokopiramidalnych opadających kwiatostanów w kształcie wiechy wynosi około 10 centymetrów, składają się z bardzo pachnących kwiatów, których średnica wynosi 1,8 cm w pąkach kwiaty są kolorowe w bogatym fioletowym kolorze, a po kwitnieniu są fioletowo-czerwone. Popularne formy:

1. Podwójne. Kolor kwiatów frotte jest fioletowy.
2. blady fiolet.
3. Ciemnofioletowy. Ta forma jest najbardziej spektakularna ze wszystkich odnoszących się do bzu chińskiego.

Liliowy hiacynt (Syringa x hyacinthiflora)

ta hybryda jest wynikiem pracy V. Lemoine ' a. Jest tworzony przy użyciu bzu zwyczajnego i bzu szerokolistnego. Płytki liściowe mają ostry wierzchołek i szeroko jajowaty lub w kształcie serca. Jesienią ich ciemnozielony kolor zmienia się na purpurowo-brązowy. Kwiaty są podobne do kwiatów bzu zwyczajnego, ale kwiatostany są mniej gęste i mniejsze. Uprawiana od 1899 r. forma frotte ma największy wpływ, istnieje kilka innych popularnych form:

1. Esther Staley . Kolor pąków jest czerwono-fioletowy, a pachnące kwiaty są bogate czerwono — fioletowe. Średnica kwiatów wynosi około 20 MM, ich płatki są wygięte do tyłu. Długość kwiatostanów wynosi około 16 centymetrów.
2. Churchill . Kolor pąków jest fioletowo-czerwony, a Kwitnące pachnące kwiaty są fioletowo — srebrne z różowawym połyskiem.
3. PUP Glory . Gęste kwiatostany składają się z dużych (Średnica 35 mm) prostych kwiatów o fioletowym kolorze.

bzy są uprawiane od 1583 r., ma dużą liczbę odmian stworzonych zarówno przez hodowców krajowych, jak i zagranicznych. Na przykład:

1. Czerwona Moskwa . Kolor pąków jest fioletowo-fioletowy, a pachnące kwiaty są ciemnofioletowe. Mają średnicę do 20 mm i mają żółte pręciki.
2. Wioletta . Uprawiane od 1916 r. pąki są ciemnofioletowe, a frotte i półpełne Duże (średnica około 30 mm) kwiaty są jasnofioletowe. Mają słaby zapach.
3. Primrose . Pąki są pomalowane na żółto-zielony kolor, a kwiaty są jasnożółte.
4. Belicent . Krzew jest prosty i wysoki. Długość pachnących ażurowych różowo-koralowych kwiatostanów wynosi około 0,3 m. kształt dużych, lekko falistych blaszek liściowych jest owalny.

oprócz tych odmian bzu ogrodowego popularne są takie jak: Belle de Nancy, Monique Lemoine, ametyst, ami Schott, Wezuwiusz, Westalka, Galina Ulanova, Jeanne d&8217;Ark, Cavour, Radziecka Arktyka, obrońcy Brześcia, Kapitan Balte, Katerina Havemeyer, Kongo, Leonid Leonow, Madame Charles Düchet, Madame Casimir Perrier, Sen, Panna Ellen Wilmott, Montaigne, Nadieżda, światła Donbasu, pamięć o kołodzieju, sensacja, Charles Joly, Celia i inni.

ogrodnicy uprawiają również następujące gatunki: bzy Pekińskie, opadające, Japońskie, Preston, Juliany, Komarova, Yunnan, cienkowłose, kudłate, Zvegintseva, Nansen, Henry, Wolf i aksamitne.