Wrzos

zielna roślina zimozielona wrzos Zwyczajny (Calluna vulgaris) jest jedynym gatunkiem z rodzaju wrzos należącego do rodziny wrzosowatych. Obecnie istnieje około 500 odmian tej rośliny, z których większość ma bardzo wysokie walory dekoracyjne. W warunkach naturalnych roślina występuje w Europie (rozciąga się od strefy lisów iglastych do tundry), w Afryce Północnej, na Grenlandii, w umiarkowanych szerokościach geograficznych Azji, na Azorach, na atlantyckim wybrzeżu Ameryki Północnej, podczas gdy woli rosnąć na torfowiskach, płomieniach i lasach. Starożytna szkocka legenda mówi, że ze wszystkich roślin tylko wrzos zgodził się, na prośbę twórcy, aby rosnąć na skalistych, nagich wzgórzach, które są dmuchane przez wszystkie wiatry, za to został nagrodzony bezpretensjonalnością, wytrzymałością, dobrym aromatem i uroczym wyglądem. A dziś w miejscach, w których rośnie wrzos, nie ma już żadnej innej rośliny. Czasami zajmuje ogromne obszary zwane wrzosowiskami. Wrzos dał nazwę września w języku białoruskim, ukraińskim i polskim, a mianowicie: wrzos, wrzos, wrzesień.

funkcje wrzosu

Wrzos to silnie rosnący zimozielony, pełzający mały krzew o wysokości 30-70 centymetrów. Małe blachy, które są trójścienne, jakby zwinięte w rurkę. Małe pachnące kwiaty wyglądają podobnie do dzwonków są pomalowane na fioletowo-różowy kolor. Są częścią koślawych pędzli. Kwitnienie rozpoczyna się w drugiej połowie okresu letniego, ale taka roślina staje się najpiękniejsza po pierwszych przymrozkach, ponieważ jej liście są w tym czasie zabarwione na bordo i żółto. Robert Lewis Stevenson napisał całą balladę o wrzosowisku "Heather Honey". Taka roślina jest doskonałą rośliną miodową, a miód wrzosowy jest uważany za najbardziej przydatny ze wszystkich. Projektanci krajobrazu używają wrzosu do dekoracji alpejskich zjeżdżalni, sadzeni wzdłuż ścieżek w ogrodzie, używają go do tworzenia granic, które wyglądają bardzo imponująco na tle karłowatych drzew iglastych.

uprawa wrzosu z nasion

wysiew nasion

aby wyhodować wrzos z nasion, musisz uzbroić się w cierpliwość, ponieważ proces ten jest dość długi i trudny. Jednak może cię zadowolić fakt, że nasiona wrzosu mają doskonałe kiełkowanie,a mianowicie 90 procent. Miskę należy wypełnić mieszanką ziemi i zwilżyć. Rozłóż nasiona na jego powierzchni, nie trzeba ich pogłębiać. Pojemnik jest przykryty szkłem i czeka na sadzonki. Do siewu nasion zaleca się stosowanie podłoża składającego się z piasku, ziemi iglastej i torfu, które są pobierane w stosunku 1:1:2. Uprawy należy umieścić w cieple (około 20 stopni), podczas gdy w ciągu pierwszych 7 dni nasiona potrzebują wysokiego poziomu wilgotności. Pojawienie się pierwszych kiełków następuje po 4 tygodniach. Natychmiast po pojawieniu się sadzonek należy przystąpić do ich stwardnienia. Aby to zrobić, otwórz schronienie na chwilę. Po silnym wzroście sadzonek należy wykonać zbiór, sadzi się je w pojedynczych doniczkach lub przesadza do pojemnika.

pielęgnacja sadzonek

latem sadzonki należy przenosić do ogrodu i umieszczać w półcienistym miejscu, podczas gdy należy je systematycznie podlewać. Gdy na zewnątrz robi się zimno, sadzonki są przenoszone do chłodnego pomieszczenia (około 10-12 stopni).

możesz sadzić wrzos w stałym miejscu tylko w wieku dwóch lat. Pamiętaj, że wrzos wyhodowany z nasion nie jest w stanie zachować oznak rośliny matecznej. Jednak w wyniku twojej pracy może pojawić się zupełnie nowa odmiana.

sadzenie wrzosu w otwartym terenie

gdzie i o której godzinie lądują

doświadczeni ogrodnicy zalecają sadzenie wrzosu wiosną, a mianowicie od drugiej połowy kwietnia do pierwszych dni maja, można to zrobić jesienią-od końca września do pierwszych dni października. Do sadzenia lepiej wybrać otwarte, dobrze oświetlone obszary, ale możesz sadzić tę roślinę w półcieniu. Najlepiej nadają się do tego torfowe gleby wilgotne lub suche piaszczyste. Nie można sadzić tego kwiatu w wapiennej ziemi. W porządku, jeśli ziemia zawiera niewiele składników odżywczych, ale pH musi wynosić 4,5–5,5. Wrzos najlepiej rośnie w glebie składającej się z piasku, torfu, kompostu kory drzewnej (ziemi iglastej), które należy wziąć w proporcji 1:3:2. Miejsce, w którym rośnie wrzos, powinno mieć ochronę przed podmuchami wiatru. Aby zakwasić glebę, musisz dodać do niej czerwony torf jeździecki.

Jak sadzić

W zależności od odmiany na działce o powierzchni 1 metra kwadratowego sadzi się od 6 do 10 sadzonek. Krzew należy zakopać w glebie o 25-35 centymetrów, podczas gdy szyjka korzenia powinna znajdować się na tym samym poziomie co powierzchnia gleby. Jeśli gleba jest gliniasta w otworze do sadzenia, konieczne jest wykonanie warstwy drenażowej składającej się z piasku lub gruzu z cegły, a jej wysokość powinna wynosić od 5 do 10 centymetrów. Ponadto do każdej dziury należy wlać mąkę rogową (30-50 gramów) i nitrofoski (20-30 gramów). Sadzony wrzos jest podlewany w ilości 5-6 litrów wody na 1 krzak. Powierzchnia terenu musi być posypana warstwą ściółki(zrębki iglaste lub torf). Pamiętaj, że ta roślina bardzo źle toleruje przeszczep, więc musisz natychmiast wybrać optymalne miejsce do sadzenia i dobrze się nią opiekować, aby nie trzeba było jej przesadzać.

funkcje opieki

system korzeniowy wrzosu jest krótki, więc musi być regularnie podlewany, jeśli nie obserwuje się systematycznych opadów, a woda zakwaszona jest używana. Należy pamiętać, że powierzchnia gleby na działce powinna być stale lekko zwilżona. W związku z tym powierzchnia gleby musi być pokryta warstwą ściółki. Ponadto ściółka nie pozwala na zbyt duże rozgrzanie gleby w upalne dni. Podlewaj wrzos raz na 10-15 dni. Po zakończeniu podlewania konieczne jest poluzowanie gleby na głębokość od 10 do 15 centymetrów, podczas gdy konieczne jest wyrwanie wszystkich chwastów. Poluzuj i poluzuj ziemię przez ściółkę. W upalnym czasie roślina ta może cierpieć z powodu nadmiernie suchego powietrza, dlatego zaleca się zwilżanie jej z opryskiwacza każdego wieczoru. Nie zapomnij karmić rośliny co roku wiosną (w kwietniu lub maju), podczas gdy pełny nawóz mineralny jest wprowadzany do gleby, 1,5–2 duże łyżki górnego opatrunku są pobierane na 1 krzak (od 20 do 30 gramów zajmuje 1 metr kwadratowy). W takim przypadku nawóz w postaci suchej musi być ostrożnie rozrzucony po okolicy, staraj się, aby substancja nie dostała się na liście i kwiaty rośliny, w przeciwnym razie na ich powierzchni powstanie oparzenie. Następnie górny opatrunek należy zamknąć w ściółce i obficie podlać glebę. Każdego roku wiosną konieczne jest przycinanie, które pełni funkcję formacyjną, a także stymuluje wzrost młodych pędów. Jednocześnie intensywne przycinanie można wykonać tylko wtedy, gdy minie 3 lata od momentu zasadzenia wrzosu. Staraj się zachować kształt korony. Zasada strzyżenia: kwiatostan lewą ręką należy trzymać w górnej części, a prawą należy wyciąć ½ lub 2/3 części kwiatostanu. Przycięte części można drobno pokroić i posypać ściółką.

szkodniki i choroby

ta roślina ma wysoką odporność na szkodliwe owady i choroby, ale czasami jest dotknięta chorobami wirusowymi lub grzybiczymi. Często wrzos zachoruje na szarą zgniliznę. Rozwój tej choroby może być spowodowany słabą przepuszczalnością wody w glebie lub dlatego, że wiosną pokrywa śnieżna znika zbyt szybko, w wyniku czego płyn stagnuje w systemie korzeniowym. Zainfekowany okaz ma płytkę nazębną na łodygach, a następnie liście i same pędy umierają. Aby zwalczyć chorobę, stosuje się leczenie roślin środkami grzybobójczymi, a Topaz i Fundazol najlepiej radzą sobie z tą chorobą. Jeśli krzew jest bardzo dotknięty, konieczne będzie leczenie roztworem siarczanu miedzi (1%). Konieczne jest przetworzenie wrzosu 3 razy z przerwami 5-10 dni. W celu zapobiegania roślina jest traktowana wiosną fungicydami natychmiast po usunięciu z niej schronienia. Konieczne jest również spryskiwanie krzewów jesienią podczas przygotowań do zimy.

jeśli krzew jest zainfekowany mączniakiem prawdziwym, młode pędy zaczynają więdnąć, a biaława luźna powłoka pojawia się na płytkach liściowych. Jeśli na liściach pojawiają się brązowo-czerwone plamy, oznacza to, że wrzos jest zainfekowany rdzą. Te dwie choroby są grzybicze, podobnie jak szara zgnilizna, dlatego są zwalczane za pomocą środków grzybobójczych.

jeśli krzak uderzy w chorobę wirusową, wówczas jego kwiaty lub łodygi mogą ulec deformacji, a kolor kwiatów i liści staje się nierównomierny, staje się nietypowy dla tej odmiany. Tej choroby nie można wyleczyć, w związku z tym dotknięte rośliny należy wykopać i zniszczyć. Obszar, na którym rosły, należy podlać bardzo silnym roztworem manganu potasu.

w przypadku, gdy roślina jest uprawiana na glebie, która jej odpowiada i otrzymuje niezbędną opiekę, jest mało prawdopodobne, aby zachorowała.

rozmnażanie wrzosu

jak rozmnażać tę roślinę przez nasiona, opisano powyżej. Nawet wrzos można rozmnażać przez warstwowanie, dzielenie krzewu lub sadzonki. Pod koniec lata konieczne jest odcięcie wierzchołkowych sadzonek, podczas gdy są one pobierane z najsilniejszych gałęzi kwitnących. Do ukorzenienia sadzi się je w doniczkach wypełnionych mieszanką torfu i piasku (3:1). Należy je umieścić w chłodnym miejscu (od 15 do 18 stopni), a gleba powinna być stale lekko wilgotna. 1 raz w ciągu 1,5–2 miesięcy sadzonki muszą zorganizować górny opatrunek, w tym celu stosuje się roztwór mocznika (na 1 litr wody 1 gram substancji) lub mikro-nawożenie. Wiosną ukorzenione rośliny przesadza się na otwartą glebę.

Wrzos często rozmnaża się przez samodzielne nakładanie warstw. Z czasem stare gałęzie wrzosu leżą na powierzchni gleby i dają korzenie. Aby uzyskać warstwy, musisz zgiąć dojrzałą łodygę znajdującą się na samym dole i przymocować ją do powierzchni Ziemi. Następnie jest pokryty warstwą torfu, której grubość powinna wynosić 10 mm. przez 12 miesięcy konieczne będzie oddzielenie warstw i posadzenie go w stałym miejscu.

wrzos jest najprostszy i najłatwiejszy do rozmnażania przez podział kłącza. Ta procedura jest przeprowadzana pod koniec okresu letniego. Aby to zrobić, musisz wykopać dojrzały krzew. Nie trzeba usuwać gleby z korzeni, są one cięte na kilka części, aby każda z delenok miała korzenie i młode pędy. Przed posadzeniem delenki należy odciąć stare łodygi. Są sadzone natychmiast w stałym miejscu w różnych dołach, nie zapomnij posypać miejsc cięcia kruszonym węglem drzewnym.

Wrzos po kwitnieniu

w regionach o ciepłym klimacie roślina ta doskonale toleruje zimę bez schronienia. Ale w przypadku, gdy zimy są surowe i mało śnieżne, wrzos lepiej przygotować się do zimowania. Kiedy nadejdą mrozy, powierzchnię witryny należy posypać warstwą torfu, a następnie przykryć wrzos świerkowymi gałęziami, które ochronią rośliny przed mrozem i przed oparzeniami słonecznymi wiosną. Konieczne będzie usunięcie schronienia w kwietniu.

główne gatunki i odmiany ze zdjęciami i nazwami

Wrzos pospolity (Calluna vulgaris) jest jedynym gatunkiem w rodzaju. Często wrzos jest uważany za Erikę, która jest blisko spokrewniona z tą rośliną. Jednak wrzos i Erica to różne rośliny. Wrzos zwyczajny ma ogromną liczbę doskonałych odmian, obecnie jest ich około 500 sztuk. Ogrodnicy dzielą wszystkie te odmiany na 6 różnych grup.

1 grupa. Odmiany o zielonych liściach

1. Allegro . Wysokość tego zimozielonego krzewu wynosi około 0,6 m, a jego korona ma średnicę około 0,5 m.istnieje zwarta dość gęsta korona, ciemnobrązowa kora i łuskowate płytki liściowe o ciemnozielonym kolorze. Kwitnienie obserwuje się od ostatnich dni lipca do końca października. Czerwone karminowe kwiaty są proste błyszczące, są zebrane w długie kwiatostany. Roślina jest odporna na zimę, tylko młode krzewy muszą być przykryte na zimę.
2. Carmen. ta odmiana hybrydowa, wyhodowana w Holandii, jest bardzo popularna w krajach europejskich. Krzew osiąga wysokość 0,3 - 0,4 m, ma zaokrąglone korony, małe ciemnozielone liście, ciemnobrązową korę, proste różowo-fioletowe kwiaty, które są zbierane w szypułkach (Długość do 10 centymetrów). Odporny na mróz, ale wymaga schronienia na czas zimy.

popularne są również takie odmiany, jak: Radnor, Duckness, Ross Hutton, Mazurka, Marco, Barnett Enley, Hookstone itp.

2 Grupa. Odmiany z białymi kwiatami i zielonymi płytkami liści

1. Alba . Wysokość wyprostowanego krzewu wynosi około 0,4 m, a korona ma średnicę około 0,55 m.na rosnących gałęziach znajdują się nasycone zielone płytki liściowe. Białe kwiaty są zbierane w gęste kwiatostany racemose.
2. Aleksandra . Kuliste krzewy osiągają wysokość 0,3 m, a średnica korony wynosi 0,4 m. płytki liściowe mają ciemnozielony kolor, a kwiaty są jasnozielone, a pod koniec kwitnienia stają się ciemnoczerwone.

popularne są również takie odmiany, jak: White Lon, Hampty Dumpty, Long White, Alec Martin, Alba Jay itp.

3 grupa. Odmiany o srebrzystych liściach

1. Silver Knight . Ta odmiana jest hodowana w Anglii. Wysokość krzewu wynosi około 0,3 m, a średnica zwartej Korony w kształcie poduszki wynosi 0,45 m. kora jest ciemnobrązowa, szaro-srebrne płytki liściowe mają pokwitanie. Zimą liście stają się bordowe. Proste jasnofioletowe lub liliowe kwiaty są zbierane w kwiatostany o długości 20 centymetrów. Jest odporny na zimno, ale na zimę musi być przykryty.
2. Peter Sparks . Odmiana jest również uzyskiwana w Anglii. Wysokość krzewu wynosi około 0,5 m, a średnica jego owalnej korony wynosi 0,6 m. kora jest ciemnobrązowa, małe łuskowate liście w okresie letnim i jesiennym są ciemnozielone, aw okresie zimowo-wiosennym są zielonkawo — szare. Frotte ciemnoróżowe kwiaty są częścią kwiatostanów, których długość wynosi 0,3 m. ma umiarkowaną odporność na mróz.

popularne są również takie odmiany, jak: Annmarie, Velvet Fascination, Ian Dekker, Glendwick Silver itp.

4 grupa. Odmiany o Złotych liściach

1. Andrew Proudley . Krzew osiąga wysokość 15 centymetrów, a średnica jego korony wynosi około 25 centymetrów. Szerokie gałęzie są dość cienkie. W ciepłym sezonie liście są pomarańczowe i mają jasnożółte końcówki, aw zimie są pomalowane na brąz. Małe różowe kwiaty są częścią luźnych kwiatostanów.
2. Boscup . Odmiana powstała w Holandii. Krzew osiąga wysokość 0,4 m, a średnica jego zwartej korony wynosi 0,5 m. kora jest ciemnobrązowa. Latem płytki liściowe są zielonkawo-żółte, a jesienią są pomalowane na czerwonawo-miedziany kolor. Proste fioletowo-różowe kwiaty są częścią krótkich, słabo rozgałęzionych kwiatostanów, które osiągają długość około 10 centymetrów. Ma umiarkowaną odporność na mróz.

odmiany takie jak: Aura, Arran Gold, Blazeway, Crimzon Sunset, Gold Haze, Cottswood Gold itp.

5 grupa. Odmiany z podwójnymi kwiatami

1. Otham Glow . Wysokość rozłożystego krzewu wynosi około 0,3 m, a średnica jego korony wynosi około 0,45 m.gałęzie mają końce unoszące się. Ciemnozielone płytki liściowe, jasnofioletowe gęsto-frotte kwiaty są częścią krótkich, dość gęstych kwiatostanów racemose.
2. Monika . Wysokość szerokiego krzewu wynosi 0,55 m, a średnica jego korony wynosi 0,8 m. szerokie gałęzie są bardzo silne. Ciemnozielone płytki liściowe zimą nabierają szarawej powłoki. Frotte czerwonawo-różowe kwiaty są bardzo duże, zebrane w gęste kwiatostany racemose.

popularne są również takie odmiany, jak: Red Fayworite, Dark Star, Alba plena, Joan Sparks, Viklow County.

6 grupa. Odmiany o nieotwartych kwiatach

1. David Eason . Wysokość kulistego krzewu wynosi około 20 centymetrów, a średnica jego korony wynosi 25 centymetrów. Istnieje duża liczba rosnących gałęzi. Płytki liściowe są ciemnozielone. Fioletowo-różowe ciemne kwiaty są częścią krótkich pędzli.
2. Marlin . Odmiana niemiecka. Krzew osiąga wysokość około 0,3 m, a średnica jego korony wynosi 0,5 m. ciemna brązowa kora, małe ciemnozielone płytki liściowe. Pąki różowo-fioletowego lub bogatego fioletu nigdy się nie otwierają.

popularne są również takie odmiany, jak: Romina, minima, Fritz Kircher.

przydatne właściwości wrzosu

Wrzos ma właściwości lecznicze, które są stosowane zarówno w medycynie ludowej, jak i tradycyjnej. Jest szeroko stosowany w leczeniu kaszlu, chorób nerek, zapalenia pęcherza moczowego, zapalenia odmiedniczkowego, zapalenia cewki moczowej, czerwonki, biegunki, zapalenia żołądka, zapalenia jelit, reumatyzmu, dny moczanowej, a także chorób skóry. Zbiór kwitnących wrzosów odbywa się od ostatnich dni czerwca do września, ponieważ w tym okresie zawiera największą liczbę składników odżywczych: flawonoidy, sole mineralne fosforu, potasu, wapnia i sodu, kwasy organiczne. Dzięki nim roślina ma działanie przeciwbakteryjne, przeciwzapalne, napotne, gojące rany, wykrztuśne, moczopędne, ściągające, oczyszczające i uspokajające.

wywar z tego krzewu jest stosowany w bezsenności i zaburzeniach układu nerwowego, w miażdżycy naczyń krwionośnych, chorobach przewodu pokarmowego, nadkwaśności, zapaleniu pęcherzyka żółciowego i otyłości. Jeśli gardło jest w stanie zapalnym lub w jamie ustnej występuje stan zapalny, wywar służy do płukania. Nalewka alkoholowa na tej roślinie pomaga w gruźlicy. Proszek jest wytwarzany ze zmiażdżonych kwiatów, które pomagają w wrzodach, wypryskach, ranach i oparzeniach. W przypadku rwy kulszowej weź kąpiele wrzosowe. Napar wykonany z kwiatów wciera się w skórę głowy, co pomaga pozbyć się wypadania włosów i poprawić je.

każdy może wziąć wrzos, ale zanim zaczniesz leczyć tę roślinę, musisz skonsultować się z doświadczonym lekarzem. Lepiej powstrzymać się od spożywania leków wykonanych z wrzosu dla osób z obniżoną kwasowością soku żołądkowego.