roślina zielna arcydzięgiel leczniczy ((Archangelica officinalis), zwany także arcydzięgielem leczniczym, jest gatunkiem z rodzaju arcydzięgiel z rodziny parasolowej. Ojczyzną takiej trawy jest północna część Eurazji. Ogrodnicy uprawiają ją jako roślinę ozdobną, leczniczą i aromatyczną. Nazywa się go również dudnikiem, Dudkiem wilka, Dudkiem łąkowym, podryanką, podranicą, arcydzięgielem, Dudkiem, a na terenie Europy ― anielską trawą lub aniołkiem. Dudnik został przywieziony do Europy Środkowej ze Skandynawii w 15 wieku, po czym rozprzestrzenił się na inne obszary. W naturze arcydzięgiel woli rosnąć w lasach sosnowo-brzozowych i świerkowych, wzdłuż wąwozów leśnych, a także wzdłuż brzegów strumieni i rzek.
treść
funkcje arcydzięgla
arcydzięgiel leczniczy to zielna pachnąca dwuletnia roślina, która w pierwszym roku wzrostu tworzy tylko podstawową rozetę składającą się z wiązki płytek liściowych, podczas gdy rozwój szypułek i pędów występuje tylko w drugim roku. Krótki brązowy kłącze w kształcie rzodkiewki osiąga około 80 mm średnicy, jest porośnięty wieloma przydatnymi korzeniami. Zawiera mleczny sok o białym lub jasnożółtym kolorze. Pojedynczy wyprostowany nagi gruby trzon osiąga wysokość około 250 cm, ma kształt Cylindryczny, w górnej części jest rozgałęziony, a wewnątrz pusty. Kolejne ułożone trójpierścieniowe płytki liściowe mają duże dwu - lub trzyłopatowe segmenty o jajowatym kształcie. Duże liście podstawowe mają trójkątny kształt i długie ogonki, podczas gdy łodygi są mniejsze i mają pochwę przypominającą łodygę. Kwiatostan w kształcie parasola jest dość duży, złożony i prawie kulisty, składa się z 20-40 promieni i osiąga około 15 centymetrów średnicy. Kwiatostan powstaje na szypułce, która ma gęste pokwitanie w górnej części. Małe kwiaty składają się z 5 płatków zielonkawo-żółtego koloru, nie stanowią żadnej wartości dekoracyjnej. Owoc jest dwuliściennym eliptycznym kształtem żółtym lub jasnozielonym, który rozpada się na 2 półpłodki. Kwitnienie w krzaku obserwuje się w drugim roku życia Od czerwca do sierpnia. Dojrzewanie owoców odbywa się w lipcu–wrześniu.
uprawa arcydzięgla w ogrodzie
siew
dobrze oświetlone obszary lub te w półcieniu najlepiej nadają się do uprawy arcydzięgla, a gleba powinna być pożywna, dobrze nawilżona i przepuszczalna dla wody. Przygotowanie terenu odbywa się bezpośrednio przed siewem, w tym celu przeprowadza się jego kopanie z wprowadzeniem próchnicy lub kompostu do gleby. Następnie powierzchnia działki jest wyrównana. Taka kultura jest wysiewana na otwartym terenie we wrześniu przed zimą, przed nadejściem wiosny materiał siewny będzie miał czas na naturalne rozwarstwienie. Nasiona muszą być gęsto wysiewane, ponieważ ich kiełkowanie jest stosunkowo niskie. Jeśli wiosną pojawią się nadmiernie gęste pędy, należy je sadzić, stosując się do schematu 60x40 lub 60x30 centymetrów. Uprawy nie wymagają schronienia na zimę.
W przypadku, gdy siew nasion arcydzięgla jest zaplanowany na wiosnę, będą musiały zostać rozwarstwione. Aby to zrobić, siew umieszcza się w lodówce na półce na warzywa, gdzie pozostanie przez 3 miesiące zimowe. Nie zapomnij jednak najpierw połączyć go z zwilżonym piaskiem i wlać powstałą mieszaninę do pojemnika. Najczęściej wraz z nadejściem okresu wiosennego pozostaje bardzo mało kiełkujących nasion.
opieka nad arcydzięgielem
Po pojawieniu się sadzonek zaleca się ściółkowanie powierzchni łóżka mchem, co korzystnie wpłynie na wydajność roślin. Bardzo łatwo jest wyhodować arcydzięgiel na swojej stronie, w tym celu należy go podlać w suszę, usunąć chwast z witryny, karmić dwa razy w sezonie nawozami mineralnymi, często poluzować powierzchnię gleby wokół krzaków, a także, jeśli to konieczne, chronić je przed szkodliwymi owadami i chorobami.
choroby i szkodniki
w niektórych przypadkach na taką roślinę zielną wpływają choroby grzybowe, a mianowicie mączniak prawdziwy lub rdza. Eksperci nie zalecają opryskiwania krzewów środkami chemicznymi, ponieważ różnią się one zdolnością do gromadzenia w sobie trujących substancji. W związku z tym lepiej jest zastosować środki zapobiegawcze: przestrzegać zasad płodozmianu, karmić rośliny nawozami mineralnymi o minimalnej ilości azotu, systematycznie usuwać chwasty z łóżka.
arcydzięgiel wyróżnia się odpornością na suszę, a największym zagrożeniem ze szkodliwych owadów jest przędziorek, który również preferuje suchą pogodę. Aby pozbyć się kleszczy, krzewy należy spryskać naparem tytoniowym. Aby go przygotować, Połącz trzy litry wody i 0,2 kg tytoniu lub machorki, po dniu napar będzie gotowy. Filtrowany napar należy połączyć z 50 mg mydła w płynie, aby zwiększyć jego lepkość, a następnie traktują Krzaki i glebę pod nimi.
zbieranie i przechowywanie arcydzięgla
najczęściej do celów leczniczych stosuje się korzeń arcydzięgla, tylko w niektórych przypadkach stosuje się w tym celu jego liście i nasiona. W krzakach pierwszego roku życia zbiór korzeni odbywa się jesienią (we wrześniu-październiku), a w roślinach drugiego roku życia ― wiosną (w marcu–kwietniu). Należy je ostrożnie usunąć z gleby, a następnie usunąć resztki ziemi z korzeni i odciąć część nadziemną. Następnie przeprowadza się dokładną kontrolę surowców, podczas gdy konieczne jest odrzucenie korzeni, które zostały zranione przez Mole lub norniki, ponieważ tracą swoje właściwości lecznicze. Następnie korzenie należy umyć zimną wodą i pokroić wzdłuż. Kawałki surowców układa się w 1 warstwie na ruszcie, arkuszu papieru lub cienkiej tkaninie do wyschnięcia, umieszcza się je w cieniu na zewnątrz lub w dobrze wentylowanym pomieszczeniu. Aby wysuszyć korzenie w piekarniku, należy go podgrzać do temperatury 35-40 stopni. Zbiór liści odbywa się w okresie kwitnienia, jest suszony w zacienionym miejscu na zewnątrz.
po zakończeniu surowca umieszcza się go w kartonach, które można szczelnie zamknąć lub w workach. Jest przechowywany nie dłużej niż 2 lata.
główne gatunki i odmiany
podgatunki w arcydzięgielu lekarskim 3, a mianowicie: Angelica archangelica subsp. archangelica; Angelica archangelica subsp. norvegica; Angelica archangelica subsp. Litoralis. W Rosji nie trwają prace nad hodowlą nowych odmian takiej rośliny. Najbardziej popularne wśród ogrodników są takie europejskie odmiany arcydzięgla, jak Jizerka i Budakalaszi.
właściwości arcydzięgla: szkody i korzyści
właściwości lecznicze arcydzięgla
skład arcydzięgla lekarskiego zawiera dużą liczbę przydatnych substancji. Tak więc kłącze zawiera olejki eteryczne, Walerian, jabłko, ocet, anioł i inne kwasy, a także żywice, wosk, cukry, karoten, pektyny, gorzkie i garbniki. Olejek eteryczny jest wyciskany z korzeni, który jest płynem o piżmowym zapachu, zawiera białko, tłuszcze, białka, węglowodany, błonnik, oleje tłuszczowe, fosfor, wapń, witaminę B12 i kwas askorbinowy. Olej ma tak charakterystyczny aromat, ponieważ zawiera substancję ambrettolid.
od dawna osoba wie, że roślina ta pomaga stymulować krążenie krwi, wzmacniać układ odpornościowy i mięsień sercowy, zwiększać wydzielanie soku trzustkowego i żółci, a także tonizuje układ nerwowy i sercowo-naczyniowy. Stosuje się go w dnie moczanowej, reumatyzmie, a także w chorobach nerek. Aby pocierać dolną część pleców na ból, użyj nalewki alkoholowej arcydzięgla. Jego kłącze jest zawarte w zbiorach, które są zalecane podczas leczenia uzależnienia od alkoholu. Taki korzeń ma również działanie przeciwdrobnoustrojowe, przeciwzapalne, wykrztuśne i moczopędne. Zaleca się go stosować w przypadku zapalenia oskrzeli, przeziębienia, niestrawności, niepłodności u kobiet z niedokrwistością, zaburzeń krążenia, osłabienia prenatalnego i poporodowego oraz zawrotów głowy. Arcydzięgiel jest również stosowany w zapaleniu pęcherza moczowego i reumatycznych procesach zapalnych ze względu na fakt, że ma działanie antyseptyczne. W medycynie alternatywnej stosuje się go do więdnięcia i podrażnienia skóry, a także do leczenia łuszczycy. Zapach takiej rośliny jest często stosowany w przemyśle kosmetycznym i perfumeryjnym, zwłaszcza w wodzie kolońskiej i perfumach z orientalnym bukietem. Jest również stosowany w przemyśle spożywczym do aromatyzowania napojów alkoholowych i bezalkoholowych.
miód arcydzięgla jest bardzo cenny, jego kolor waha się od bursztynowo-czerwonego do ciemnobrązowego. Miód może mieć smalcową, drobnoziarnistą, żywiczną lub jeszcze grubszą konsystencję. Taki miód różni się od reszty tym, że ma słabą zdolność krystalizacji. Charakteryzuje się specyficznym zapachem i ostrym przyjemnym smakiem z ledwo wyczuwalną goryczką i karmelowo-cukierkowym posmakiem.
przeciwwskazania
arcydzięgiel nie może być spożywany przez osoby z indywidualną nietolerancją zawartych w nim substancji. Ponadto eksperci nie zalecają stosowania u pacjentów z cukrzycą i podczas ciąży.
