bylina Devyasil (Inula), zwana także kolorem żółtym, jest przedstawicielem rodziny astrowatych lub astrowatych. Roślina ta w naturze można znaleźć w Afryce, Azji i Europie, podczas gdy woli rosnąć w kamieniołomach, w pobliżu zbiorników wodnych, na łąkach i w fosach. Ta kultura jest również nazywana dzikim słonecznikiem, nawłoci, ostem, uchem niedźwiedzia, dziewięciosilem, divosilem, żółtaczką leśną, ostem lub goryczką leśną. Według informacji pobranych z różnych źródeł rodzaj ten łączy 100-200 gatunków. Od czasów starożytnych motłoch był szeroko stosowany w medycynie alternatywnej i stopniowo roślina ta zaczęła być uprawiana. Do tej pory jeden z gatunków tego rodzaju zaczyna być coraz bardziej popularny wśród ogrodników ― Devyasil High (Inula helenium): jest to najpopularniejszy gatunek, który ma właściwości lecznicze.
treść
funkcje Devyasil
Devyasil jest najczęściej wieloletnim krzewem lub rośliną zielną, ale w rodzaju są również jednoroczne i dwuletnie. Pogrubione korzenie odchodzą od skróconego kłącza na boki. Proste lekko rozgałęzione pędy mogą być gładkie lub Owłosione. Duże blaszki liściowe w kształcie serca mogą być podłużne lub lancetowate, a także całe lub nierównomiernie ząbkowane. Kwiatostany koszowe są pojedyncze lub są częścią kwiatostanów w kształcie wiechy lub corymbose. Kosze składają się z rurkowych środkowych i brzegowych kwiatów, które można pomalować na różne odcienie żółtego. Lancetowate liście owijki mają zielony kolor. Owoc jest cylindrycznym żebrowanym nasionem, który jest nagi lub owłosiony.
uprawa Dziewicy z nasion
przed przystąpieniem do sadzenia Devyasil, dla niego musisz wybrać najbardziej odpowiedni obszar, podczas gdy musisz wziąć pod uwagę, że ta kochająca ciepło roślina preferuje słoneczne miejsca. Gleba powinna być wilgotna, bogata w składniki odżywcze i oddychająca. Do sadzenia odpowiednia jest gleba piaszczysto-gliniasta lub gliniasta. Najlepiej wysiewać tę roślinę po czystej parze, w tym przypadku otrzymasz bogate zbiory.
przygotowanie terenu do siewu powinno być zrobione z wyprzedzeniem. Konieczne jest wykopanie go na głębokość bagnetu łopaty, przynosząc kompost lub humus (na 1 metr kwadratowy 5-6 kilogramów), a także mieszaninę potasu i fosforu (na 1 metr kwadratowy od 40 do 50 gramów). Następnie obszar musi zostać zabrany. Bezpośrednio przed siewem nawozy zawierające azot należy rozsypać na powierzchni witryny, po czym należy je zamknąć na głębokość od 10 do 15 centymetrów. Następnie powierzchnia witryny musi być lekko ubita.
nasiona należy wysiewać zimą lub wiosną( w drugiej dekadzie maja). Rozwarstwienie nasion nie jest konieczne, ale aby ułatwić siew, ogrodnicy radzą połączyć je z piaskiem (1:1). W jednym rzędzie o długości 100 cm potrzebujesz około 200 sztuk nasion. Jeśli gleba jest ciężka, nasiona należy pogłębić tylko o 10-20 mm, a jeśli jest lekka-o 20-30 mm. Szerokość między rzędami powinna wynosić 0,6 - 0,7 m.sadzonki pojawią się tylko wtedy, gdy powietrze ogrzeje się do 6-8 stopni. Optymalna temperatura dla wzrostu i rozwoju wynosi od 20 do 25 stopni. Jeśli warunki pogodowe są korzystne, sadzonki pojawią się pół miesiąca po siewie. Na kilka dni przed pojawieniem się sadzonek miejsce należy przebić przez rzędy siewu, podczas gdy wszystkie duże kępy ziemi, a także nitkowate sadzonki chwastów, należy usunąć.
ta roślina może być rozmnażana przez podział kłącza. W regionach południowych ta metoda Omanu rozmnaża się wiosną, a nawet w sierpniu. Jednocześnie w chłodniejszych regionach podział kłącza zajmuje się tylko wiosną podczas otwierania płyt liściowych. Usuń kłącze z ziemi i podziel je na kilka części, a każda Dywizja powinna mieć 1 lub 2 wegetatywne pąki. Podczas sadzenia delenok między nimi należy zachować odległość od 0,3 do 0,65 m, podczas gdy należy je zakopać w glebie o 50-60 mm, a ich pąki powinny być skierowane do góry. Przed sadzeniem każdą dziurę należy przelać ciepłą wodą, a następnie stosuje się do nich nawozy, które należy połączyć z glebą. Po posadzeniu powierzchnię witryny należy ubić, dobrze podlać, a powierzchnię wypełnić warstwą ściółki. U ukorzenionych delenok w pierwszym roku kiełki będą rosły, a ich wysokość pod koniec okresu letniego osiągnie od 0,2 do 0,4 m.
Pielęgnacja Dziewicy w ogrodzie
Po tym, jak sadzonki Devyasil pojawią się na stronie, musisz je przerzedzić. Roślina musi być podlewana w odpowiednim czasie, chwastowana, a także konieczne jest poluzowanie powierzchni gleby w pobliżu krzaków. W pierwszym sezonie Devyasil wyróżnia się wyjątkowo powolnym wzrostem, więc pod koniec lata wysokość krzewów nie będzie większa niż 0,3 - 0,4 m.w tym czasie krzewy będą musiały tworzyć rozety liściowe i system korzeniowy. Pierwsze kwitnienie można zobaczyć dopiero w następnym sezonie w lipcu, a jego czas trwania wynosi około 4 tygodni.
podlewanie i pielenie
ta kultura jest kochająca wilgoć, a szczególnie potrzebuje wody podczas tworzenia pąków i kwitnienia. Krzewy mają penetrujący system korzeniowy, który jest w stanie uzyskać wilgoć ze stosunkowo głębokich warstw gleby. W związku z tym podlewanie Devyasil jest potrzebne tylko w okresie przedłużającej się suszy.
systematyczne pielenie jest potrzebne takim roślinom tylko w pierwszym roku wzrostu. Już w następnym sezonie krzewy rosną i stają się tak silne, że żadna trawa chwastów nie będzie w stanie im zapobiec.
karmienie
kiedy krzewy zaczną tworzyć podstawowe rozety liści, będą potrzebować górnego opatrunku Nitrofoską. Ponowne karmienie odbywa się 20-30 dni po pierwszym, kiedy zaczyna się wzrost pędów lądowych. Jesienią, zanim roślina pogrąży się w stanie uśpienia, powinna być karmiona nawozem potasowo-fosforowym, który jest wprowadzany do gleby.
zbieranie i przechowywanie
kłącza z podrzędnymi korzeniami można usunąć w drugim roku wzrostu. Gdy nasiona staną się w pełni dojrzałe, krzew należy skrócić do 50-100 mm, a następnie wziąć widły i ostrożnie go wykopać. Wyciągnij korzeń z gleby, dobrze go strząśnij i spłucz. Kłącze należy następnie pokroić na kawałki, których długość powinna wynosić 10-20 centymetrów. Układa się je w zacienionym miejscu, gdzie będą się suszyć przez 2 lub 3 dni. Następnie surowiec należy przenieść do pomieszczenia z dobrą wentylacją i rozłożyć (grubość warstwy powinna być mniejsza niż 50 mm). Aby wysuszyć kłącza, musisz utrzymywać temperaturę w pomieszczeniu od 35 do 40 stopni, podczas gdy surowce powinny być systematycznie odkurzane i odwracane, aby zapewnić równomierne suszenie. Do przechowywania marionetek wlewa się je do naczyń wykonanych z drewna lub szkła, a także można użyć worków. Zachowuje swoje właściwości lecznicze do 3 lat.
rodzaje i odmiany Devyasil
Inula royleana
Wysokość tej rośliny wieloletniej wynosi około 0,6 m. długość podłużnych płyt liściowych wynosi około 0,25 m.kwiatostany osiągają średnicę 40-50 mm, obejmują trzcinowe i rurkowe kwiaty o nasyconym żółtym kolorze. Kwitnienie obserwuje się w lipcu–sierpniu. Uprawiana od 1897 r.
Rogowacica (Inula rhizocephala)
ten dekoracyjny wygląd należy do najpopularniejszych w kulturze. Długie blaszki liściowe w kształcie lancetowatym są częścią podstawy rozety, w środku której znajduje się gęsty zwarty kwiatostan o żółtym kolorze. System powierzchniowy korzeni jest silnie rozgałęziony.
Devasil Oriental (Inula orientalis)
ojczyzną tego gatunku jest Azja Mniejsza i Kaukaz. Jest to roślina wieloletnia o prostych łodygach, osiąga wysokość około 0,7 m. płytki liściowe mają podłużny kształt łopatki. Kwiatostany osiągają 9-10 centymetrów średnicy, obejmują długie i cienkie ciemnożółte kwiaty trzciny, a także rurkowe-żółty kolor. Uprawiana od 1804 r.
Omen mechelistny (Inula ensifolia)
w naturze występuje w Europie i na Kaukazie, podczas gdy gatunek ten woli rosnąć na górskich stokach kredy i wapna, w lasach i stepach. Wysokość zwartego krzewu wynosi 0,15 - 0,3 m.cienkie, bardzo mocne pędy w górnej części rozgałęziają się. Siedzące wąskie lancetowate płytki liściowe osiągają długość około 60 mm. żółte pojedyncze kosze mają średnicę 20-40 mm. uprawiane od 1793 r. istnieje niewymiarowa odmiana: wysokość krzewu wynosi około 0,2 m, kwitnie bujnie i stosunkowo długo.
Omen wspaniały (Inula magnifica)
ten gatunek nie bez powodu otrzymał taką nazwę. Ta wieloletnia roślina jest potężnym rozłożystym i majestatycznym krzewem, który może osiągnąć wysokość 200 cm, a łodyga jest rowkowana i gruba. Duże podstawowe podłużne, a także dolne płytki liściowe mają pół metra długości, a ich szerokość wynosi 0,25 m.zwężające się u podstawy liście przechodzą w ogonek, który może osiągnąć długość 0,6 m. górne płytki liściowe są siedzące, podczas gdy dolne są znacznie większe od nich. Kwiatostany o żółtej średnicy osiągają 15 centymetrów. Na szypułkach o długości dochodzącej do 0,25 m znajdują się po jednym lub kilku kawałkach, tworząc kwiatostany corymbose. Kwitnienie obserwuje się w lipcu–sierpniu. Wyblakły krzew traci swoją dekoracyjność i z reguły jest cięty.
Devasil Brytyjski (Inula britannica)
w naturze gatunek ten występuje w Azji i Europie, podczas gdy woli rosnąć w wąwozach, na bagnach turzycowych, lasach brzozowych, stepach, przy poboczach dróg, na wilgotnych słonych bagnach i leśnych łąkach, a także w zaroślach zalewowych. Ta wieloletnia roślina nie jest bardzo wysoka, jej powierzchnia pokrywa pokwitanie siarki. Prążkowana wyprostowana łodyga poniżej jest nieco czerwona, aw górnej części jest rozgałęziona lub prosta. Płytki liściowe są lancetowate, eliptyczne lub liniowo-lancetowate (rzadziej jajowate), są drobno ząbkowane lub całe, kolce znajdują się wzdłuż krawędzi. Przednia powierzchnia liści jest lekko owłosiona lub Naga, a po niewłaściwej stronie ma grubą powłokę składającą się z przyciśniętych gruczołowych lub wełnistych włosów. Kwiatostany o żółtej średnicy osiągają 50 mm, mogą być częścią luźnych kwiatostanów corymbose lub być pojedyncze.
Devyasil wysoki (Inula helenium)
w naturze występuje w Europie, Kaukazie i Syberii, podczas gdy gatunek ten woli rosnąć na łąkach, w jasnych lasach liściastych i sosnowych, a także na wybrzeżach rzek. Ta wieloletnia roślina jest cylindrycznym krzewem, który osiąga wysokość około 250 cm, a potężny kłącze ma ostry aromat. Długość dolnych łodyg i podłużnych eliptycznych podstawowych płyt liściowych wynosi około 0,4 ― 0,5 m, a ich szerokość wynosi od 0,15 do 0,2 m.począwszy od środka pędu, płytki liściowe są siedzące i mają podstawę podobną do łodygi. W średnicy żółto-złote kosze osiągają 80 mm, są umieszczone w kątach przylistków na krótkich szypułkach i są częścią rzadkich kwiatostanów racemose. Ten gatunek zaczął uprawiać w starożytności.
właściwości: szkody i korzyści
właściwości lecznicze
właściwości lecznicze Devyasil są zamknięte w systemie korzeniowym, który obejmuje takie substancje, jak: wosk, witamina E, żywice, olejki eteryczne, śluz, saponiny, polisacharydy inulenina i inulina.
wywar z kłączy i korzeni tej rośliny stosuje się w leczeniu procesów zapalnych w żołądku i jelitach, na przykład w chorobie wrzodowej żołądka, zapaleniu żołądka i jelit, biegunce, a także w chorobach nerek i wątroby, gorączce, ARI, grypie, zapaleniu oskrzeli z gęstymi wydzielinami, gruźlicy, zapaleniu tchawicy i innych chorobach zapalnych górnych dróg oddechowych. Taki wywar różni się wykrztuśnym, przeciwzapalnym, napotnym, moczopędnym, przeciw robakom i antyseptycznym. To narzędzie ma szczególnie szkodliwy wpływ na ascarid.
ten bulion jest stosowany w chorobach skóry, a jeśli połączysz go ze smalcem, otrzymasz doskonałe lekarstwo na świerzb. Zaleca się stosowanie świeżych liści na wrzody, guzy, obszary złociste i Różowate.
nawet w medycynie alternatywnej Devyasil jest stosowany w leczeniu swędzącej dermatozy, ropnych ran, zapalenia pęcherza moczowego, chorób przenoszonych drogą płciową, furunculosis, egzemy, żółtaczki i zapalenia stawów. W aptece można kupić lek Alanton, wytwarzany na bazie korzeni Omanu, jest stosowany w leczeniu nierubcovyuschyh wrzodów żołądka i dwunastnicy. Tokoferol (witamina E), który jest częścią kłącza, jest silnym przeciwutleniaczem, który pomaga spowolnić procesy starzenia.
aby przygotować infuzję Devyasil, musisz połączyć jedną małą łyżkę suszonych korzeni z 250 ml zimnej wody. Pozostaw mieszaninę na 8 godzin do zaparzenia, po czym jest filtrowana. Musisz pić 50 miligramów 4 razy w pukaniu na jedną trzecią godziny przed posiłkiem. Jest stosowany jako środek wykrztuśny, a także w hemoroidach, wysokim ciśnieniu, a także jako środek oczyszczający krew w chorobach skóry.
do przygotowania nalewki devyasila pobiera się 120 gramów świeżego kłącza tej rośliny. Należy go wymieszać z ½ szklanki Porto lub cagora. Mieszaninę gotuje się przez 10 minut, a następnie filtruje. Pij 2 lub 3 razy dziennie po 50 miligramów przed posiłkiem. Stosowany jako środek tonizujący i wzmacniający na wrzody żołądka, zapalenie żołądka lub po ciężkiej chorobie.
przeciwwskazania
środki wytwarzane na bazie Omanu nie mogą być stosowane w poważnych chorobach sercowo-naczyniowych, ciąży, niedociśnieniu, zapaleniu żołądka o niskiej kwasowości i patologii nerek. Podczas menstruacji, której towarzyszy silny ból, leki te mogą je wzmocnić. Podczas leczenia dzieci omenasil stosuje się z wielką ostrożnością.
