roślina waleriana (Valeriana officinalis), zwana także trawą kota lub waleriana officinalis, jest przedstawicielem rodzaju waleriana z rodziny wiciokrzewów. Pochodzi z Morza Śródziemnego. Rośnie w regionach umiarkowanych i subtropikalnych, preferuje nizinne i podmokłe łąki, polany, bagna i brzegi, a taką roślinę można znaleźć wśród zarośli krzewów. Waleriana znała właściwości lecznicze już w czasach starożytnych, więc Pliniusz, Awicenna i Dioscorides przypisywali jej zdolność uspokojenia i wzmocnienia mózgu, a także uważano, że może kontrolować ludzkie myśli. W średniowieczu taka roślina była stosowana jako środek uspokajający i aromatyczny. W Farmakopei Europy waleriana pojawiła się dopiero w XVIII wieku, w tym samym czasie zaczęto ją uprawiać na skalę przemysłową. Istnieje kilka wersji dotyczących pochodzenia nazwy takiego kwiatu. Niektórzy twierdzą, że nazywa się go walerianem na cześć cesarza rzymskiego, inni są pewni, że otrzymał imię na cześć waleriana, który był lekarzem Pliniusza. Z łaciny słowo " waleriana "tłumaczy się jako"być zdrowym".
treść
cechy waleriany
Wysokość tej wieloletniej rośliny zielnej waha się od 1,2 do 1,8 m.krótki i gruby kłącze ma luźny rdzeń, czasami jest pusty i ma poprzeczne przegrody. Wyrastają z niego rozłogi i cienkie, kruche i gładkie przydawkowe korzenie, osiągające długość 12 centymetrów. Ten kłącze ma ostry zapach.
wyprostowana, dudkowata, rowkowana łodyga rozgałęzia się u góry. Dolne i środkowe płytki liściowe mają długie ogonki, podczas gdy górne są pierzaste, rozcięte, siedzące, przeciwne, po kolei rozmieszczone lub zebrane w zwoje po 3 lub 4 ulotki. Małe (około 0,4 cm średnicy) białe pachnące Biseksualne kwiaty są częścią dużych pachowych lub wierzchołkowych kwiatostanów w kształcie wiechy lub corymbose. Począwszy od drugiego roku życia roślina kwitnie przez prawie cały okres letni. Owoce to niełupki, które dojrzewają w ostatnich letnich lub pierwszych jesiennych tygodniach.
uprawa waleriany z nasion
lądowanie
dla waleriany możesz wybrać miejsce, które jest dobrze oświetlone, zacienione lub znajduje się w cieniu. Zaleca się wysiew na początku wiosny, podczas gdy miejsce jest przygotowywane jesienią. Aby to zrobić, kopanie gleby na głębokość od 25 do 30 centymetrów z zastosowaniem pełnego nawozu mineralnego lub humusu (kompostu). Wiosną po wyschnięciu wierzchniej warstwy gleby wystarczy ją poluzować grabią. Należy jednak zauważyć, że nasiona po krótkim czasie tracą zdolność kiełkowania, w związku z tym niektórzy ogrodnicy zalecają, aby wysiewać je bezpośrednio po zebraniu w lecie, podczas gdy gleba musi zostać wykopana z materią organiczną (kompost lub humus), na 1 metr kwadratowy pobiera się 5-7 kilogramów nawozu.
wysiew nasion odbywa się w płytkich rowkach, podczas gdy nie trzeba ich uszczelniać, ale wystarczy wypełnić cienką (grubość około 10 mm) warstwą przesianego torfu lub piasku połączonego z humusem. Odległość między rzędami powinna wynosić od 8 do 10 centymetrów. Przed pojawieniem się sadzonek należy upewnić się, że gleba na stronie jest stale nieco wilgotna.
jeśli waleriana jest już na twojej stronie, lepiej jest użyć jej rozłogów do rozmnażania. Jesienią w październiku krzewy należy usunąć z gleby i odciąć od nich wierzchołki, podczas gdy rozłogi (podziemne pędy) są oddzielane od kłącza, są one używane jako materiał do sadzenia. Średnio z jednego krzewu można wyciąć 5-8 rozłogów, których pąki są całkowicie gotowe do rozmnażania. Kłącze można wykorzystać jako surowce lecznicze, podczas gdy rozłogi należy sadzić w nowym miejscu natychmiast po oddzieleniu, odległość między otworami powinna wynosić 15-20 centymetrów. Posadzone rozłogi wymagają obfitego podlewania. Należy zauważyć, że dzięki tej metodzie rozmnażania bardzo duży procent rozłogów zapuszcza korzenie.
funkcje opieki
na początku podlewanie upraw powinno odbywać się bardzo ostrożnie, używając do tego Sitka, co zapobiegnie wypłukiwaniu nasion z gleby. Gdy sadzonki pojawią się na powierzchni gleby, należy zmniejszyć liczbę podlewania. Po tym, jak sadzonki będą miały drugą prawdziwą płytkę liściową, będą musiały zostać przerzedzone, zachowując między nimi odległość od 30 do 40 mm, a następnie rośliny są karmione roztworem ptasich odchodów (1:12). Kiedy sadzonki wyrosną z 5 prawdziwych liści, ponownie będą musiały być karmione tym samym roztworem odżywczym.
Jeśli siew waleriany został przeprowadzony wiosną, to w niektórych przypadkach jesienią będzie można zebrać pierwsze zbiory. Jednocześnie należy usunąć co drugi krzak z ziemi, a te, które pozostały na zimę, należy nawozić Nitroammofoską (na 1 metr kwadratowy 50 gramów substancji). Aby chronić rośliny przed zimowymi mrozami, jesienią miejsce należy przykryć małymi gałęziami, na których rozprowadzana jest gruba (5-6 centymetrów) warstwa słomy lub suchych łodyg. W przypadku, gdy zimą obserwuje się odwilż, należy wykonać kilka okien, aby uniknąć wypalenia waleriany w słomie.
pierwsze kwitnienie tej rośliny obserwuje się już w drugim roku życia. Jak tylko zauważysz, że zaczęło się dojrzewanie nasion, łodygi kwiatowe będą musiały zostać przycięte, po czym rośliny zostaną opatrzone roztworem ptasich odchodów. W przypadku, gdy chcesz zebrać nasiona, przycięte szypułki należy złożyć pod baldachimem, gdzie pozostaną, aż siew całkowicie dojrzeje. Jesienią kłącza są wykopywane.
zbieranie i przechowywanie waleriany w pomieszczeniach
zbieranie
zbieranie kłączy waleriany odbywa się w październiku po tym, jak pędy krzewów staną się brązowe i całkowicie wyschną. Jeśli chcesz, aby waleriana zachowała maksymalną liczbę właściwości leczniczych, kolekcja powinna być przeprowadzana zgodnie ze wszystkimi zasadami. Najpierw kłącza są usuwane z gleby, a następnie resztki gleby są usuwane z nich, a części nadziemne są odcinane. Następnie korzenie należy dobrze umyć pod bieżącą zimną wodą i należy to zrobić wystarczająco szybko. Następnie układa się je na świeżym powietrzu, gdzie zostaną zwiędłe przez dwa dni.
suszenie
następnie kłącza należy rozłożyć na drucianej siatce w pomieszczeniu, w którym będą suszone przez 14 dni, podczas gdy muszą być regularnie obracane. Aby wysuszyć korzenie, możesz użyć piekarnika lub suszarki, ustawiając temperaturę od 35 do 40 stopni, ta metoda pozwoli Ci zaoszczędzić cenny czas. Wysuszone korzenie stają się brązowe i mają ostry specyficzny zapach. Po całkowitym wyschnięciu 1 kg kłączy waży około 0,2 kg.
aby wysuszone kłącza waleriany nie straciły swoich właściwości leczniczych, do ich przechowywania należy użyć pojemników, które są szczelnie zamknięte, w przeciwnym razie olejek eteryczny zniknie. Mogą być przechowywane przez okres do trzech lat.
rodzaje waleriany ze zdjęciem
najpopularniejszym gatunkiem jest waleriana lecznicza. Inne gatunki są uprawiane przez ogrodników tylko jako rośliny ozdobne. Najbardziej dekoracyjne rodzaje:
Valeriana altaica (Valeriana altaica) = (Valeriana turczaninovii = Valeriana heterophylla = Valeriana reverdattoana)
ojczyzną tego gatunku jest Syberia I Północna Mongolia. Kłącze jest wydłużone, proste pędy są prawie nagie lub nagie. Podstawowe płytki liściowe mogą mieć 2 segmenty boczne lub być całe, z łodygami — lirowymi-pierzastymi-rozciętymi. Główkowaty kwiatostan w niektórych przypadkach ma dodatkowe małe główki. Jasnoróżowe kwiaty mają wąski kształt lejka. Nagie owoce mają fioletowy kolor.
waleriana kochająca kamień (Valeriana petrophila)
ten gatunek pochodzi z północnej Mongolii i Syberii. Kłącze jest skrócone, ma płatki w kształcie sznurka, na końcu rozłogów znajdują się wiązki płyt liściowych. Na 1/3 części zakrzywionych lub rosnących pędów, których długość wynosi 5-20 centymetrów, znajdują się pochwowe płytki liściowe. Dolne płytki liściowe są zwinięte w podniesioną rozetę, mają długie ogonki. Siedzące płytki liściowe górnej pary są całe lub mają 2-3 pary segmentów bocznych o niewielkich rozmiarach. Gęsty kwiatostan ma racemose, prawie główkowaty kształt, składa się z różowych kwiatów. Kiedy przychodzi czas owocowania, kwiatostan rośnie silnie i staje się luźny.
waleriana leżąca (Valeriana supina)
ojczyzną tego gatunku są wschodnie regiony Alp. Rozeta podstawowa składa się z okrągłych jajowatych blaszek liściowych. W tej roślinie rosną jasnozielone podkładki, których wysokość waha się od 2 do 7 centymetrów. Średnica gęstych kwiatostanów dochodzi do 30 mm, składają się z małych różowych kwiatów. Gatunek ten jest uprawiany w ogrodach skalnych jako roślina okrywowa. W takiej walerianie rośnie duża liczba podziemnych rozłogów, dzięki czemu ma zdolność przechwytywania dość rozległych obszarów.
waleriana skalna (Valeriana saxicola)
ta roślina na wolności można spotkać w górach Turcji i Kaukazu na wysokości 1800-2500 metrów nad poziomem morza. Wysokość takiej rośliny wieloletniej nie przekracza 15 centymetrów, tworzy niezbyt duże krzewy. Istnieje stosunkowo niewiele wąskich blaszek liściowych. Długość podstawowych płyt liściowych wynosi około 20 mm, mają podłużny owalny kształt, są spiczaste. Kompaktowe pędzle składają się z różowych kwiatów.
nadal uprawiane są takie gatunki waleriany, jak: górski, trójskrzydły, główkowaty i lipolistny, ale należy zauważyć, że nie mają spektakularnego wyglądu.
właściwości waleriany-szkody i korzyści
korzyść
dlaczego waleriana jest tak przydatna? Faktem jest, że jego kłącza zawierają dużą liczbę przydatnych substancji, takich jak: olejek eteryczny, olej, mrówka, kwas jabłkowy i octowy, terpenoidy, alkaloid actinidyna, glikozyd waleryd, żywiczne i garbniki, cukry, wolny kwas izowalerianowy, saponiny, witaminy, makro - i pierwiastki śladowe (na przykład selen i żelazo). Ciało ludzkie potrzebuje wszystkich tych substancji, na tym polega uzdrawiająca moc waleriany. Jednocześnie najcenniejszą substancją jest olejek eteryczny.
środki wytwarzane na bazie waleriany lekarskiej są najczęściej stosowane w leczeniu zaburzeń nerwowych, takich jak: skurcze mięśni, neurastenia, napady histeryczne i padaczkowe, bezsenność, migreny, a także inne przewlekłe zaburzenia psychiczne. Kłącze tej rośliny ma działanie uspokajające, dzięki czemu przyczynia się do osłabienia pobudliwości układu nerwowego. Jest również stosowany jako środek uspokajający w kolce nerkowej i wątrobowej, nadczynności tarczycy, nadciśnieniu, chorobach tarczycy, neurodermitach i skurczach przewodu pokarmowego.
waleriana pomaga obniżyć ciśnienie krwi, rozszerzyć naczynia krwionośne, a także złagodzić skurcze żył. W Anglii i Niemczech waleriana jest uznawana za oficjalną pigułkę nasenną. Praktycznie ½ część populacji USA, która cierpi na zaburzenia snu, przyjmuje ją również jako środek nasenny.
waleriana przyczynia się również do stymulacji funkcji wydzielniczej przewodu pokarmowego i wydzielania żółci, a także normalizuje pracę serca i naczyń krwionośnych. Jest również stosowany do utraty wagi, ponieważ roślina ta może zmniejszyć apetyt, wyeliminować silne uczucie głodu i uspokoić. 1 łyżka. napar z waleriany zastępuje pełny posiłek w kompleksowym leczeniu otyłości.
ta roślina lecznicza jest również dość szeroko stosowana w kosmetologii, ponieważ jest w stanie wyeliminować zaczerwienienia, wysypki, zwiększoną wrażliwość naskórka, a także może poprawić kolor skóry.
w aptece w sprzedaży są takie preparaty wykonane na bazie waleriany, jak Fitosedan, zbiór żołądka nr 3, "suszone kłącza z korzeniami" i zbiór uspokajający nr 2. Środki lecznicze z takiego kwiatu można przygotować niezależnie w warunkach pokojowych. Aby zrobić wywar, musisz połączyć 1 łyżkę. woda i 1-2 małe łyżki drobno posiekanych surowców. Mieszaninę umieszcza się na ogniu i pozostawia do wrzenia nie dłużej niż 1 minutę, a następnie usuwa się ją z pieca, a pojemnik przykrywa pokrywką, produkt będzie gotowy po 30 minutach, wystarczy go odcedzić. Musisz pić bulion 3 lub 4 razy dziennie po posiłku jedną dużą łyżką z wegetoneurozą, kołataniem serca, wymiotami i bezsennością.
przeciwwskazania
nie można przyjmować środków z waleriany u osób z indywidualną nietolerancją na tę roślinę, a także u osób z nadciśnieniem i przewlekłym zapaleniem jelit. Należy zachować ostrożność przy dawkowaniu podczas przyjmowania w okresie ciąży i karmienia piersią. Należy pamiętać, że takie środki przyczyniają się do zwiększenia krzepnięcia krwi, dlatego nie zaleca się ich stosowania u osób starszych, a także u osób po udarze lub zawale serca.
podczas przyjmowania leku Valeriana osoba może odczuwać następujące niepożądane skutki uboczne: senność, niewielka depresja lub zmniejszona wydajność. Jeśli używasz ich przez długi czas, może wystąpić reakcja alergiczna lub zaparcia.
